Τι γίνεται με την τήρηση της ιχνηλασιμότητας στις εισαγόμενες πατάτες;

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οι τιμές της πρώιμης ανοιξιάτικης πατάτας που παράγεται κατ` αρχήν στην Μεσσηνία και στη συνέχεια στην Αχαΐα και την Ηλεία «κατρακυλάνε» για τους παραγωγούς.

Ιδιαίτερα η φετινή χρονιά χαρακτηρίζεται από καλές αποδόσεις και εξαιρετική ποιότητα, όμως οι τιμές παραγωγού συμπιέζονται από τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές τρίτων χωρών.

Με δεδομένο ότι το κόστος παραγωγής διαμορφώνεται στα 800-1000€/στρέμμα, γίνεται αντιληπτό ότι οι ικανοποιητικές αποδόσεις, ενδεχομένως σε μερικούς παραγωγούς, να αντισταθμίσουν τις χαμηλές τιμές του προϊόντος, ώστε να καλύψουν το κόστος παραγωγής. Οι υπόλοιποι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν γιατί δεν μπορούν να καλλιεργούν και να μη «βγάζουν» ούτε τα έξοδά τους.

Υπενθυμίζω τη φθίνουσα πορεία της καλλιεργούμενης έκτασης στη Μεσσηνία (μείωση κατά 21%) από 4200 στρ. πέρυσι στα 3300 στρ. φέτος.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται σήμερα στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης, ότι απαγορεύονται οι εισαγωγές, ούτε επίσης ότι με καθυστέρηση φυτοϋγειονομικών ελέγχων μειώνεις τις εισαγωγές, δεδομένου ότι οι ποσότητες εισαγόμενης πατάτας από την Αίγυπτο και άλλες χώρες, τα τελευταία χρόνια κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα.

Εκείνο όμως που είναι απαραίτητο είναι η τήρηση της ιχνηλασιμότητας, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό ΕΚ 178/2002, που είναι υποχρεωτική.

Ως ιχνηλασιμότητα νοείται η ικανότητα παρακολούθησης και ανίχνευσης της προέλευσης του προϊόντος κατά τη διάρκεια της παραγωγής και διακίνησής του.

Επίσης είναι υποχρεωτική η επισήμανση που προβλέπεται από τον Κανονισμό 1580/2007. Πρέπει δηλαδή οι ενδείξεις επισήμανσης επί της συσκευασίας να αναγράφουν μεταξύ των άλλων την χώρα καταγωγής, την ποικιλία, την ποιοτική κατηγορία, το όνομα και τον κωδικό συσκευαστή κλπ.

Οφείλω να επισημάνω πως η ιχνηλασιμότητα, αφ` ενός μεν σχετίζεται με την ασφάλεια των τροφίμων και την προάσπιση της ποιότητας δίνοντας μεγάλη προστιθέμενη αξία στα προϊόντα, αφ` ετέρου αποτρέπει τις «ελληνοποιήσεις» και τα παράνομα «βαφτίσια», που δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό, συμπιέζουν τις τιμές παραγωγού, ενώ παράλληλα εξαπατούν τον καταναλωτή.

Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο τηρείται το σύστημα ιχνηλασιμότητας και η αναγραφή της χώρας προέλευσης επί της συσκευασίας.

Αν δηλαδή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εφαρμόζονται αποτελεσματικά και προστατεύουν την πατάτα και τα άλλα προϊόντα από τις «απομιμήσεις», τόσο σε εθνικό επίπεδο από το κράτος, όσο και σε επίπεδο Περιφέρειας.

Χρειάζονται λοιπόν συστηματικοί και εντατικοί έλεγχοι για να λειτουργήσει ισότιμα η αγορά, να προστατευτεί ο καταναλωτής και να προασπισθούν τα συμφέροντα του παραγωγού.

Θα αναρωτηθεί κάποιος, ότι εφόσον τηρηθεί η ιχνηλασιμότητα και η αναγραφή της σήμανσης στη συσκευασία θα λυθεί το πρόβλημα των πατατοπαραγωγών; Σαφέστατα όχι, μπορεί όμως να βελτιώσει την κατάσταση και να σταματήσει τη μεγάλη κατρακύλα της τιμής παραγωγού (30 λεπτά/κιλό).

Επίσης οφείλω να διευκρινίσω ότι για να δώσουμε προοπτικές στην καλλιέργεια της πατάτας αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Μεσσηνίας, πρέπει να την καταστήσουμε ανταγωνιστική στη Διεθνή αγορά.

Αυτό επιτυγχάνεται:

1)                 με μείωση του κόστους παραγωγής (με μείωση στις τιμές των εισροών και με ορθολογική διαχείριση λιπασμάτων και φυτοπροστατευτικών προϊόντων).

2)                 Κατοχύρωση της εξαιρετικής ποιότητας ως προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης.

3)                 Αύξηση των αποδόσεων με σύγχρονα επιστημονικά καλλιεργητικά πρότυπα και τις κατάλληλες ποικιλίες.

4)                 Σύσταση Ομάδα Παραγωγών (Ο.Π.) που θα παρεμβαίνει τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στην διακίνηση και εμπορία του προϊόντος.

Υ.Γ.

1) Για τους λόγους αυτούς έθεσα το θέμα προ ημερήσιας διάταξης να συζητηθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο την 25^η Απριλίου 2016.

Δυστυχώς η Περιφερειακή Αρχή δε ψήφισε την πρόταση, παρότι την στήριξαν όλες οι άλλες παρατάξεις, αντιλαμβανόμενη και τις δικές της ευθύνες.

Το επιχείρημά της να συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση, αντικρούστηκε ότι τότε θα έχει ολοκληρωθεί η συγκομιδή, γιατί ήδη έχει συγκομισθεί το 60% της καλλιεργούμενης έκτασης.

2) Επίσης δεν προσφέρεται για ψηφοθηρία και κομματική εκμετάλλευση, γιατί ο πρωτογενής τομέας πάσχει διαχρονικά από έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, τόσο σε επίπεδο παραγωγής, όσο και σε επίπεδο προώθησης και διάθεσης των προϊόντων με κυρίως εξαγωγικό προσανατολισμό.

Καλαμάτα 27-04-2016                                   Ο επικεφαλής της Παράταξης

Παναγιώτης Αλευράς

Περιφερειακός Σύμβουλος

πρ. Αντιπεριφερειάρχης 

                                                                     ΠΕ Μεσσηνίας