Πετώντας με απλωμένα τα πόδια…

Η πτωχευμένη Ψωροκώσταινα διαθέτει τρία κυβερνητικά αεροπλάνα (αυτά που θα πουλούσε ο κ. Τσίπρας), πλήθος κρατικών αυτοκινήτων (από αυτά που δεν θα έπαιρναν οι βουλευτές) και από συμβούλους άλλο τίποτα.

 Η αριστεροδεξιά σπατάλη είναι πιο γλυκιά.

Ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσεις αν μια νέα κυβέρνηση αποκτά καθεστωτικά χαρακτηριστικά είναι να παρατηρήσεις πώς συμπεριφέρονται οι αξιωματούχοι της. 

Σήμερα θα δούμε πώς (μετα)κινούνται.
Με το που έγινε Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε δύο απλές (σε σύγκριση με τις άλλες, τις μεγαλεπήβολες, που κατέληξαν σε αυταπάτες) υποσχέσεις, που ήταν και εύκολα επιτεύξιμες. 

Ηταν στο πλαίσιο της καταπολέμησης της «προκλητικής σπατάλης»(εδώ).

Πρώτον, ότι θα πουλούσε το ένα από τα τρία κυβερνητικά αεροσκάφη. Δεύτερον, ότι θα πουλούσε τα πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα και δεν θα έπαιρναν πλέον οι βουλευτές δωρεάν αυτοκίνητο. Τρίτον, θα καταργούσε τις στρατιές των συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβερνητική προπαγάνδα έδινε τότε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του Πρωθυπουργού και υπουργών να μετακινούνται στην οικονομική θέση των αεροπλάνων της γραμμής(εδώ). Τι από αυτά έγινε πράξη; Τίποτα. Η πτωχευμένη Ψωροκώσταινα εξακολουθεί να συντηρεί τρία κυβερνητικά αεροπλάνα. Προφανώς, για να ταξιδεύουν άνετα με απλωμένα τα πόδια ο Καμμένος και ο Παππάς. Και να το δείχνουν προκλητικά. Οσο για τα βουλευτικά αυτοκίνητα, κατάντησε ανέκδοτο. Οι βουλευτές (του ΣΥΡΙΖΑ πρώτοι) έγραψαν τον Πρωθυπουργό τους στα καινούργια τους υποδήματα. Η δε υπόσχεση για κατάργηση των στρατιών των συμβουλών και των μετακλητών απλώς έγινε κουρέλι μόλις η νέα κυβέρνηση άρχισε να γίνεται καθεστώς. Μάλιστα μαθαίνουμε τώρα ότι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τρεις (!) εκπροσώπους Τύπου. Προφανώς, για να διοχετεύουν στα μέσα ενημέρωσης γαργαλιστικές λεπτομέρειες των ταξιδιών του, όπως ότι δεν τρώει ποτέ στις πτήσεις (εδώ). 

Είναι, όντως, σπουδαία και κοπιαστική αυτή η δουλειά, γι’ αυτό χρειάζεται ούτε έναν ούτε δύο, αλλά τρεις συμβούλους. Μήπως αυτού του είδους η κριτική είναι υπερβολική; Μια κανονική χώρα δεν πρέπει να έχει κρατικά αεροπλάνα για να μετακινούνται οι αξιωματούχοι της; Πρέπει. Δεν πρέπει οι κυβερνήσεις να προσλαμβάνουν συμβούλους και μετακλητούς υπαλλήλους; Πρέπει. Μια κανονική χώρα έτσι πρέπει να κάνει. 

Όμως, είναι η Ελλάδα σήμερα μια κανονική χώρα; Όχι.

 Κι αν δεν την πούμε πτωχευμένη, προσπαθεί να μαζέψει τα κουρέλια της. Το κράτος μειώνει τα εισοδήματα των πολιτών, οι βασικές λειτουργίες τους (π.χ. υγεία) δεινοπαθούν. 

Δεν πρέπει οι κεφαλές του να προσέχουν περισσότερο τη δική τους συμπεριφορά; 

Να αποφεύγουν τη σπατάλη και την επίδειξή της; Στο κάτω τη γραφής ήταν ο κ. Τσίπρας που κατακεραύνωνε τη σπατάλη των προηγούμενων. Αυτός υποσχόταν να μην τους μιμηθεί.

 Δεν πέρασαν ούτε δύο χρόνια και τους ξεπέρασε σε καθεστωτικές συμπεριφορές. Ετσι γίνεται με τις υποσχέσεις. 

Επεα πτερόεντα. 

Ή όπως το έχει πει πολύ χαρακτηριστικά ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, «είπα, ξείπα την παρόλα μου τη χέζω».

  Γ. Καρελιάς-protagon.gr