Το καλό σενάριο είναι να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ
εκλογές, επειδή δεν μπορεί να κλείσει την αξιολόγηση και να λάβει νέα
μέτρα, να τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία και ο Θεός βοηθός.
Αυτό το
σενάριο απαιτεί ορθολογική σκέψη που δεν διαθέτει η ηγετική ομάδα του
ΣΥΡΙΖΑ. Απαιτεί την ικανότητα χάραξης μακροπρόθεσμης πολιτικής, κάτι που
δεν χαρακτηρίζει την ηγεσία του κόμματος.
Και ακόμα συνεπάγεται την
εγκατάλειψη της πολυπόθητης εξουσίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για όλο το
στελεχικό δυναμικό τους, που νέμεται το Δημόσιο ταμείο.
Επί πλέον, αφοπλίζει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ
στις επικείμενες εκλογές, καθώς τον αφήνει χωρίς συνθήματα και
προοπτική. Τι θα πουν; «Να μας ψηφίσετε για να μην υπογράψουμε τα
μέτρα;» «Μα αυτό μπορούσατε να το κάνετε και χωρίς εκλογές. Κυβέρνηση
ήσασταν. Να σας ψηφίσουμε για ποιον λόγο; Και αν σας ψηφίσουμε τι θα
κάνετε;», θα ρωτήσει ο ψηφοφόρος και απάντηση δεν θα πάρει.
Ως γνωστόν, όταν ένα
κόμμα προσέρχεται
στις εκλογές χωρίς κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό, μετά βεβαιότητος,
βαδίζει προς την συντριβή. Συνεπώς, η διαχειρίσιμη ήττα που είναι ο
στόχος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μετατραπεί σε βαρύ και
ανεπανόρθωτο πλήγμα γι΄αυτήν. Και τότε ο Κ.Μητσοτάκης να κυβερνήσει
ανενόχλητος με έναν σπαρασσόμενο, από εσωκομματικά προβλήματα, ΣΥΡΙΖΑ.
Το κακό σενάριο είναι να ολοκληρώσει την
αξιολόγηση ο Α.Τσίπρας, να λάβει τα νέα μέτρα και να τα ψηφίσει. Αυτό
σημαίνει παραμονή στην εξουσία μέχρις «εξαντλήσεως των πυρομαχικών», που
μπορεί να είναι μέχρι και το 2018. Συνεπώς, θα έχουμε την διακυβέρνηση
που γνωρίσαμε σε όλους τους τομείς (Παιδεία, Υγεία, Δημόσια
Τάξη,Πολιτισμός), για άλλα δύο χρόνια. Αλλά και στην Οικονομία, η
ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η πιθανή ένταξη στην ρευστότητα της ΕΚΤ,
δεν θα σημάνει και την ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα. Η αποστροφή της
ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ προς αυτόν είναι γνωστή και δεδομένη.
Το πιθανότερο είναι αυτή η ρευστότητα να
μην διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία, αλλά σε διορισμούς και σε
άλλες χαριστικές πράξεις με άξονα πάντα το Δημόσιο. Το μόνο θετικό
σημείο αυτού του σεναρίου είναι, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει
κάνει την στρατηγική επιλογή της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη.
Το εφιαλτικό σενάριο προβλέπει πως, ούτε
η αξιολόγηση θα κλείσει ούτε εκλογές θα γίνουν. Θα σέρνεται αυτή η
κατάσταση μέχρι και τις αρχές Ιουνίου. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει στην
όξυνση των αμερικανο-γερμανικών σχέσεων, κάτι που πιθανόν να επιφέρει
την χαλάρωση των μέτρων που αυτή θα πρέπει να ψηφίσει. Κάτι σαν την
λενινιστική θεωρία της εκμετάλλευσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Άκρως τυχοδιωκτικό σενάριο, γιατί δεν απαντά στο ερώτημα «και τι θα
κάνουμε αν δεν οξυνθούν οι σχέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας;» ή αν η όξυνσή τους
ουδένα αντίκτυπο θα έχει για την Ελλάδα;
Σε αυτήν την περίπτωση, και με δεδομένο
πως μεταξύ 17-22 Ιουνίου θα πρέπει να πληρώσει η Ελληνική κυβέρνηση τρία
ομόλογα ύψους 7, 2 δισεκατομμυρίων, θα αναγκασθεί να υπογράψει ό,τι
μέτρα της υπαγορεύσουν για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Κάτι ανάλογο με το
2015. Εν τω μεταξύ η παραπαίουσα οικονομία θα έχει κατακρημνισθεί, με
ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνία.
Με δεδομένο, όπως προανέφερα, πως το
πρώτο σενάριο θα επιφέρει την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία,
νομίζω πως τα άλλα δύο έχουν βασιμότερες προοπτικές να υλοποιηθούν.
Δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ για άλλα δύο χρόνια ή πορεία προς την καταστροφή της
πραγματικής οικονομίας;
Στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας, το βέλτιστο σπανίως συμβαίνει.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
