Τον αντίκρισα σε (χθεσινές)
φωτογραφίες στη Σκύρο, στο αεροδρόμιο. Πλαισιωμένο από στρατηγούς "πλάκα
τα γαλόνια" να ατενίζει αγέρωχος μπροστά, με ένα βλέμμα που ξεχείλιζε
αποφασιστικότητα και απουσία κάθε φόβου. Αετίσιο. Και με το ένα φρύδι
ανασηκωμένο, προειδοποιητικό για τους άλλους, τους "απέναντι", ότι να τα
ξεχάσουν αυτά που ήξεραν.
Τώρα είναι αυτός, και μ' αυτόν θα 'χουν να
κάνουν. Ηγέτης. Χωρίς στολές παραλλαγής, τζόκεϊ στρατιωτικά, αεροπορικά
μπουφάν και άλλες συναφείς μπούρδες.
Επιβολή με το παρουσιαστικό του και
μόνο…
Είδα, λοιπόν, τις φωτογραφίες του μπαρμπα-Φώτη (Κουβέλη), περί
αυτού πρόκειται, στην "πρώτη γραμμή" (του μετώπου, όχι του Σκάι) και
ειλικρινά δεν μπόρεσα να τιθασεύσω τα συγκλονιστικά συναισθήματα που μου
δημιούργησε (έτσι όπως τον είδα). Ανατρίχιασα.
Κι ύστερα (αναμενόμενο…) με έπιασε πολύ το πατριωτικό μου, και
ξεκίνησα να σιγοτραγουδώ, αργά, λιτά, δωρικά, όπως ταιριάζει στην
περίσταση, τον Κατσαντώνη»:
"Βαστάτε ,Τούρκοι, τ' άλογα, λίγου να ξανασάνω
να χαιρετίσω τα βουνά κι τις ψηλές ραχούλες,
να χαιρετίσω τις πλαγιές, τις δροσερές βρυσούλες.
Και σεις Τζουμέρκα κι Αγραφα παλικαριών λημέρια,
εγώ σας έχω μαρτυριά, εσείς να μολογάτε
τους Τούρκους πως πολέμαγα κι πάντα τους νικούσα.
Ν' αφήσω διάτα στα παιδιά, σ' αυτόν το Λεπενιώτη,
φωτιά να βάλει στ' Αγραφα, σ' αυτό το Μοναστήρι,
να κάψει τον καλόγηρο που πρόδωσε εμένα".
Οχι, απαντώ σε πιθανή ερώτηση, κλαρίνο δεν είχα πρόχειρο, για να είναι ολοκληρωμένο το πράγμα...
Πώς να καθησυχάσετε τη χώρα
Κάπως νοτιότερα και πιο ανατολικά, στην Ικαρία, την ίδια περίπου
ώρα ο καμμένος υπουργός Αμυνας, ο φυσικός προϊστάμενος του μπαρμπα-Φώτη
(Κουβέλη), είπε να κάνει μια δήλωση, από αυτές τις ήπιες, τις δικές του,
των χαμηλών τόνων, τις οποίες κάνει πάντοτε με το γνώριμο εκείνο
μειλίχιο ύφος που τον χαρακτηρίζει. Απ' αφορμή μια άσκηση στην οποία
παρέστη (δεν φαντάζομαι ευκαιρίας δοθείσης, διότι πρόκειται να κάνει
Πάσχα στο νησί, ε), διάλεξε τη στιγμή να μας αποκαλύψει ότι μεταφέρει
στρατό στα νησιά και τον Έβρο, αναφορές εξόχως ...καθησυχαστικές, για
τους κατοίκους των περιοχών αυτών, αλλά και γενικότερα για όλους τους
υπόλοιπους. Και ιδιαιτέρως τους επαγγελματίες του τουρισμού...
Μεταξύ των πολλών και διαφόρων επικών που εκστόμισε κατά τα ειωθότα
ο έξοχος αυτός πολιτικός άνδρας, τον οποίο ο πρόεδρος Τσίπρας
παρακολουθεί αμήχανος και ανήμπορος να ελέγξει (ένεκα η καρέκλα, η
άτιμη), ήταν και τα ακόλουθα εθνικοπατριωτικά:
"Αν έχουν τα κότσια (οι Τούρκοι φυσικά, ποιοι; Οι Κονγκολέζοι;) ας
τολμήσουν να αμφισβητήσουν έστω και ένα χιλιοστό (...) Οι Ελληνες
ενωμένοι θα τους τσακίσουμε".
Δεύτερη φορά που ανατρίχιασα μέσα σε λίγη ώρα.
Αλλά αυτή τη φορά
από την επίγνωση στο πού έχουν αφεθεί οι τύχες της χώρας και των
παιδιών μας…
(Το Μέγαρο Μαξίμου τα βλέπει αυτά; Τα ακούει; Τα αποκωδικοποιεί; Ή μπα...)
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ
