Πάσχα 1977
Είμαστε
κλιμάκιο της Α Μοίρας Καταδρομών στο Μάλεμε.. 12-14 άτομα.
Η μονάδα είχε
γυρίσει λαβωμένη… από την Κύπρο, με τους νεκρούς του Noratlas στην Λευκωσία και είχε φύγει για το Νότιο Αιγαίο….
Τότε που
έλεγε ανήσυχος ο, Τσαγλαγιαγκίλ, γιατί
πήγε στο Αιγαίο η Α ΜΚ.
Οι πιο
πολλοί καταδρομείς ήταν Κρητικοί.
Η Μεραρχία
μας έδωσε να ψήσουμε ένα μικρό αρνάκι …..τα 12-14 άτομα.
Όλη την
μεγάλη εβδομάδα ο οδηγός της <<καναδέζας>>-στρατιωτικό όχημα-,με
έναν ακόμα κομάντο, κουβαλούσαν βεργιά-κλαδιά αμπελιών-από τα γύρω αμπέλια.
Τους είπα να
σταματήσουν το κουβάλημα, ένα αρνάκι θα ψήσουμε …δεν χρειάζονται τόσα πολλά.
Ετοιμάσαμε
την σούβλα από το βράδυ, κάποιοι θα πηγαίναμε στην Ανάσταση στην εκκλησία στον Ταυρωνίτη, είπαμε καλή Ανάσταση και ο
μάγειρας θα αναλάμβανε το ψήσιμο του αρνιού το πρωί…
Το πρωί έκπληκτος…
τους είδα σχεδόν όλους να έχουν τρία αρνιά… στις σούβλες, και ένα μεγάλο
κοκορέτσι.
Είπαμε
χρόνια πολλά, και πριν ρωτήσω ,μου είπανε …,το έθιμο κύριε Δόκιμε, άσε μας να το τηρήσουμε …ίσως έχουμε επισκέψεις και
το ένα αρνί δεν θα φτάσει….
Πράγματι
είχαμε πολλούς επισκέπτες, ήρθαν από τα γύρω χωριά, μας έφεραν κόκκινα αυγά,
κουλούρια και κρασί.
Το μεσημέρι ήρθε
με ένα ταξί, η αδελφή ενός καταδρομέα με τον άντρα της. Ήταν από το Κολυμβάρι ,15 χιλιόμετρα
μακριά…
Μας έφεραν
δυο μπότες κρασί, να το πιούμε στην υγειά τους.
Κάθισαν να
φάμε μαζί. Βρήκαν τα ψητά μας πολύ νόστιμα….
Μας είπαν ότι την νύχτα τους κλέψανε δυο
αρνιά…….
