Ο ανασχηματισμός της απελπισίας και των απελπισμένων

 Ο Α.Τσίπρας «ψώνισε» τώρα με τις εκπτώσεις, σε τιμή ευκαιρίας, ρετάλια....

 

Ασφαλώς και δεν μπορεί να είναι ανασχηματισμός νικηφόρας μάχης. Δεν νοείται, ενώ η χώρα βρίσκεται στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, ο Α. Τσίπρας να ανασχηματίζει την κυβέρνηση του με τα τσικό του ΠΑΣΟΚ. Κατάντια!
Βέβαια, ποιος σοβαρός άνθρωπος θα συνεργαζόταν με ένα κόμμα που απέρχεται; 

Ποιος αξιοπρεπής πολιτικός θα συμμετείχε σε κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν και διάφορα φασιστοειδή; 

Ποιος στοιχειωδώς εχέφρων πολίτης θα επωμιζόταν ευθύνες που δεν του ανήκουν, για λίγους μήνες υπουργικής θητείας;
Φυσικά, κανένας. 

Ο Α.Τσίπρας «ψώνισε» τώρα με τις εκπτώσεις, σε τιμή ευκαιρίας, ρετάλια. Κάποιοι από τους «πρόθυμους» μάταια περίμεναν να κτυπήσει το τηλέφωνο τους. Αυτούς τους έχει μόνον για το Μέγαρο.
Μα ο πρωθυπουργός δεν έχει συναίσθηση της
γελοιότητας αυτού του ανασχηματισμού; Αρχίζω να πιστεύω πως έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Ίσως να πιστεύει πως με τα ορφανά του Άκη και με τον θηλυκό Καρανίκα στο υπουργείο Μακεδονίας, θα παλέψει για μιαν αξιοπρεπή ήττα.
Θα μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει με το ίδιο κυβερνητικό σχήμα, χωρίς κανείς να μπορεί να του προσάψει κάτι. Ούτως ή άλλως η κυβέρνηση του εργαζόταν πάνω σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Με το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά καλλιεργήθηκαν ψευδαισθήσεις για θεαματικές προσχωρήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ που θα σηματοδοτούσαν αυτήν την στροφή. Τελικά πολλή φασαρία για το τίποτα.
Η μόνη λογική εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε σε αυτό το φιάσκο είναι ο Α.Τσίπρας να έχει αποφασίσει για προσφυγή στις κάλπες στο τέλος την κυβερνητικής θητείας, οπότε υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για έναν τελευταίο ανασχηματισμό.
Αν ισχύει αυτό το σενάριο τότε ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο, καθώς μια ήττα στις ευρωεκλογές και μάλιστα με σημαντική διαφορά, θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό το εύρος των πολιτικών που θα θελήσουν να συνεργασθούν μαζί του.

Για τα δύο μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που υπουργοποιήθηκαν χθες, δεν έχω να πω πολλά. Είναι καθαρά θέμα IQ και συνεπώς σε τέτοιες περιπτώσεις τα λόγια περιττεύουν. Ένα κούνημα της κεφαλής και ένα σκωπτικό υπομειδίαμα είναι αρκετά. Απλώς δεν αντιλαμβάνονται πως με αυτές τις συμπεριφορές των εξαγορών συνειδήσεων υποβαθμίζουν—για να μην χρησιμοποιήσω άλλη βαρύτερη έκφραση—τον κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία. Δικαιώνουν όλους αυτούς που αναμασούν πως «όλα γίνονται για την κουτάλα» και τον ταλαιπωρημένο ανθρωπάκο που βολεύεται στην εκδοχή πως «όλοι ίδιοι είναι». Είχαμε χθες το φαινόμενο, πολιτικός που έχει αναγράψει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άκρως επιθετικά σχόλια κατά του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσφατο παρελθόν, ξαφνικά να γίνεται υπουργός του και ξεδιάντροπα να διαγράφει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα όσα έχει πει. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Και ο άλλος είχε προταθεί, πριν από λίγους μήνες, για την θέση του υποψήφιου περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας εκ μέρους του ΚΙΝ.ΑΛ. Τελικά με αυτές τις αυτοκτονικές κινήσεις του, ο Α.Τσίπρας ουσιαστικά δηλώνει την αδυναμία του να πετύχει κάτι καλύτερο. Αν η συνέπεια αυτού του εκμαυλισμού ήταν μόνον αυτή, ουδόλως θα μας ενδιέφερε. Πιθανόν και να μας χαροποιούσε. Όμως, συγχρόνως απαξιώνει και το πολίτευμα μας ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τις δυνάμεις που μισούν την Δημοκρατία. 

Και γι΄αυτόν τον λόγο πρέπει να ανησυχούμε.

  Σ. Μουμτζής

liberal.gr