Ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο συναντάμε πολλές «λιχουδιές», που ενώ η
κατανάλωσή τους κρύβει πολλούς κινδύνους, οι ντόπιοι αλλά και οι
τουρίστες τούς αψηφούν.
Ιδού, λοιπόν, μερικά φαγητά, τα οποία αν βρεθείς στις χώρες που θα τα προσφέρουν σκέψου το καλά πριν τα δοκιμάσεις.
Fugu: Το δηλητηριώδες ψάρι
Είναι γνωστό ότι οι Ιάπωνες έχουν τα πρωτεία στην κατανάλωση ιδιαίτερων εδεσμάτων, που πολλοί από εμάς δεν θα πλησιάζαμε. Ξαφνιαζόμαστε για μια ακόμη φορά, λοιπόν, με τους πιο παράτολμους να δοκιμάζουν το διαβόητο ψάρι fugu, το οποίο αποτελεί εκλεκτό πιάτο της εγχώριας κουζίνας. Πρόκειται για ένα καθόλου αθώο έδεσμα, μιας και το εν λόγω ψάρι είναι δηλητηριώδες και περιέχει τοξικές ουσίες, που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός του και που, αν δεν αφαιρεθούν προσεκτικά από ειδικά εκπαιδευμένους σεφ, γίνεται θανατηφόρο. Ορισμένοι θεωρούν ότι το συκώτι είναι το πιο γευστικό κομμάτι του, αλλά και το πιο επικίνδυνο, αφού περιέχει το τοξικό στοιχείο τετροδοτοξίνη σε υψηλά ποσοστά, γι’ αυτό και η διάθεσή του από τα εστιατόρια έχει απαγορευθεί στην Ιαπωνία από το 1984. Φανταστείτε ότι η εκπαίδευση των σεφ που το διαχειρίζονται μπορεί να διαρκέσει από 3 έως και 7 έτη, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ασφαλής κατανάλωσή του.
Sannakji: Το ζωντανό χταπόδι
Πρόκειται για ένα από τα πιο τα πιο δημοφιλή πιάτα της κορεάτικης κουζίνας που ανήκει στην κατηγορία με τα hoe, δηλαδή ψάρια, θαλασσινά ή τύπους κρέατος που τρώγονται ωμά! Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε σε νεαρό χταπόδι, που δεν τρώγεται απλά ωμό, αλλά όσο ακόμα είναι ζωντανό. Συνήθως πριν το σερβίρουν το κόβουν ζωντανό σε κομμάτια με ψαλίδι, το ραντίζουν με σησαμέλαιο, το πασπαλίζουν με σουσάμι και το σερβίρουν αμέσως, ενώ ακόμα τα πλοκάμια του κινούνται. Πολλοί τολμηροί το προτιμούν στο τραπέζι τους ζωντανό και το καταναλώνουν ολόκληρο, όπως και να’ χει πάντως, πρόκειται για «μεζέ» που επιβάλλεται να μασηθεί πολύ καλά και προσεκτικά γιατί τα στατιστικά μετρούν αρκετούς πνιγμούς με το χταποδάκι να παίρνει την «εκδίκησή» του.
Cassava (Manioc): Η ρίζα με το υδροκυάνιο
Θα καταναλώνατε ποτέ τρόφιμα πλούσια σε… υδροκυάνιο; Προφανώς και όχι. Στη νότια Αμερική όμως φαίνεται πως σκέφτονται κάπως διαφορετικά. Η ρίζα του φυτού Cassava έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε ένα φυτοχημικό συστατικό, που μετατρέπεται σε υδροκυάνιο όταν καταναλωθεί ωμή, γι’ αυτό και η προετοιμασία της απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και συνήθως τρώγεται βραστή, τηγανητή, στον ατμό ή σαν πουρές. Παρ’ όλ’ αυτά η ρίζα είναι δημοφιλής και στην Αφρική όπου καταναλώνεται πολύ και σαν ποτό, γνωστό ως piwarry.
Fesikh: Το ψάρι της Αιγύπτου
Είναι ουσιαστικά ψάρι σε ζύμωση, που παρασκευάζεται στην Αίγυπτο με μια πολύ προσεγμένη διαδικασία, προκειμένου να καταναλωθεί την ημέρα ενός ανοιξιάτικου φεστιβάλ, του Shem-el Nessim, που διεξάγεται παραδοσιακά από την αρχαιότητα. Η διαδικασία προϋποθέτει σε πρώτη φάση αποξήρανση του ψαριού στον ήλιο, ενώ στη συνέχεια υπόκειται σε διαδικασία ζύμωσης που διαρκεί τουλάχιστον έναν χρόνο. Παρ’ όλο που έχουν αναφερθεί αρκετά περιστατικά δηλητηρίασης -ακόμα και θανάτων-, οι ντόπιοι συνεχίζουν αυτό που η παράδοση επιτάσσει…
Ackee: Το εξωτικό φρούτο της Τζαμάικα
Το πεντανόστιμο τροπικό φρούτο που στην Τζαμάικα προτιμούν κατά κόρον είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο. Μπορεί να είναι πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία, όπως βιταμίνες και πρωτεΐνες, όμως η κατανάλωσή του όταν ακόμα δεν έχει πλήρως ωριμάσει είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με μελέτες, σε αυτή την περίπτωση εμποδίζει την παραγωγή γλυκόζης από το συκώτι και μεταβάλλει απότομα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα με όσα αυτά συνεπάγονται. Είναι, όμως, ακίνδυνο όταν καταναλωθεί ώριμο, αφού αφαιρεθούν και οι μαύροι σπόροι του, που έτσι και αλλιώς είναι τοξικοί.
Ο τοξικός αφρικανικός βάτραχος
Στην Αφρική ο βάτραχος είναι μια λιχουδιά που τιμούν δεόντως και μάλιστα ολόκληρο, όχι μόνο τα βατραχοπόδαρα, υπό ειδικές προϋποθέσεις. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, το δέρμα και τα εντόσθια του συγκεκριμένου αμφίβιου περιέχουν ουσίες τοξικές για τον άνθρωπο, όμως, οι ντόπιοι θεωρούν ότι η κατανάλωσή του είναι ασφαλής αν γίνει την ανάλογη εποχή (την τρίτη βροχή της περιοχής, όπως λένε) και προηγηθεί η κατάλληλη προετοιμασία.
Ιδού, λοιπόν, μερικά φαγητά, τα οποία αν βρεθείς στις χώρες που θα τα προσφέρουν σκέψου το καλά πριν τα δοκιμάσεις.
Fugu: Το δηλητηριώδες ψάρι
Είναι γνωστό ότι οι Ιάπωνες έχουν τα πρωτεία στην κατανάλωση ιδιαίτερων εδεσμάτων, που πολλοί από εμάς δεν θα πλησιάζαμε. Ξαφνιαζόμαστε για μια ακόμη φορά, λοιπόν, με τους πιο παράτολμους να δοκιμάζουν το διαβόητο ψάρι fugu, το οποίο αποτελεί εκλεκτό πιάτο της εγχώριας κουζίνας. Πρόκειται για ένα καθόλου αθώο έδεσμα, μιας και το εν λόγω ψάρι είναι δηλητηριώδες και περιέχει τοξικές ουσίες, που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός του και που, αν δεν αφαιρεθούν προσεκτικά από ειδικά εκπαιδευμένους σεφ, γίνεται θανατηφόρο. Ορισμένοι θεωρούν ότι το συκώτι είναι το πιο γευστικό κομμάτι του, αλλά και το πιο επικίνδυνο, αφού περιέχει το τοξικό στοιχείο τετροδοτοξίνη σε υψηλά ποσοστά, γι’ αυτό και η διάθεσή του από τα εστιατόρια έχει απαγορευθεί στην Ιαπωνία από το 1984. Φανταστείτε ότι η εκπαίδευση των σεφ που το διαχειρίζονται μπορεί να διαρκέσει από 3 έως και 7 έτη, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ασφαλής κατανάλωσή του.
Sannakji: Το ζωντανό χταπόδι
Πρόκειται για ένα από τα πιο τα πιο δημοφιλή πιάτα της κορεάτικης κουζίνας που ανήκει στην κατηγορία με τα hoe, δηλαδή ψάρια, θαλασσινά ή τύπους κρέατος που τρώγονται ωμά! Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε σε νεαρό χταπόδι, που δεν τρώγεται απλά ωμό, αλλά όσο ακόμα είναι ζωντανό. Συνήθως πριν το σερβίρουν το κόβουν ζωντανό σε κομμάτια με ψαλίδι, το ραντίζουν με σησαμέλαιο, το πασπαλίζουν με σουσάμι και το σερβίρουν αμέσως, ενώ ακόμα τα πλοκάμια του κινούνται. Πολλοί τολμηροί το προτιμούν στο τραπέζι τους ζωντανό και το καταναλώνουν ολόκληρο, όπως και να’ χει πάντως, πρόκειται για «μεζέ» που επιβάλλεται να μασηθεί πολύ καλά και προσεκτικά γιατί τα στατιστικά μετρούν αρκετούς πνιγμούς με το χταποδάκι να παίρνει την «εκδίκησή» του.
Cassava (Manioc): Η ρίζα με το υδροκυάνιο
Θα καταναλώνατε ποτέ τρόφιμα πλούσια σε… υδροκυάνιο; Προφανώς και όχι. Στη νότια Αμερική όμως φαίνεται πως σκέφτονται κάπως διαφορετικά. Η ρίζα του φυτού Cassava έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε ένα φυτοχημικό συστατικό, που μετατρέπεται σε υδροκυάνιο όταν καταναλωθεί ωμή, γι’ αυτό και η προετοιμασία της απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και συνήθως τρώγεται βραστή, τηγανητή, στον ατμό ή σαν πουρές. Παρ’ όλ’ αυτά η ρίζα είναι δημοφιλής και στην Αφρική όπου καταναλώνεται πολύ και σαν ποτό, γνωστό ως piwarry.
Fesikh: Το ψάρι της Αιγύπτου
Είναι ουσιαστικά ψάρι σε ζύμωση, που παρασκευάζεται στην Αίγυπτο με μια πολύ προσεγμένη διαδικασία, προκειμένου να καταναλωθεί την ημέρα ενός ανοιξιάτικου φεστιβάλ, του Shem-el Nessim, που διεξάγεται παραδοσιακά από την αρχαιότητα. Η διαδικασία προϋποθέτει σε πρώτη φάση αποξήρανση του ψαριού στον ήλιο, ενώ στη συνέχεια υπόκειται σε διαδικασία ζύμωσης που διαρκεί τουλάχιστον έναν χρόνο. Παρ’ όλο που έχουν αναφερθεί αρκετά περιστατικά δηλητηρίασης -ακόμα και θανάτων-, οι ντόπιοι συνεχίζουν αυτό που η παράδοση επιτάσσει…
Ackee: Το εξωτικό φρούτο της Τζαμάικα
Το πεντανόστιμο τροπικό φρούτο που στην Τζαμάικα προτιμούν κατά κόρον είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο. Μπορεί να είναι πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία, όπως βιταμίνες και πρωτεΐνες, όμως η κατανάλωσή του όταν ακόμα δεν έχει πλήρως ωριμάσει είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με μελέτες, σε αυτή την περίπτωση εμποδίζει την παραγωγή γλυκόζης από το συκώτι και μεταβάλλει απότομα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα με όσα αυτά συνεπάγονται. Είναι, όμως, ακίνδυνο όταν καταναλωθεί ώριμο, αφού αφαιρεθούν και οι μαύροι σπόροι του, που έτσι και αλλιώς είναι τοξικοί.
Ο τοξικός αφρικανικός βάτραχος
Στην Αφρική ο βάτραχος είναι μια λιχουδιά που τιμούν δεόντως και μάλιστα ολόκληρο, όχι μόνο τα βατραχοπόδαρα, υπό ειδικές προϋποθέσεις. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, το δέρμα και τα εντόσθια του συγκεκριμένου αμφίβιου περιέχουν ουσίες τοξικές για τον άνθρωπο, όμως, οι ντόπιοι θεωρούν ότι η κατανάλωσή του είναι ασφαλής αν γίνει την ανάλογη εποχή (την τρίτη βροχή της περιοχής, όπως λένε) και προηγηθεί η κατάλληλη προετοιμασία.