Ο Α. Τσίπρας δήλωσε πως η περίοδος χάριτος τελείωσε και μαζί και η
πολιτική της «αντιπολιτευτικής ευπρέπειας». Συμπλήρωσε δε, πως το κόμμα
του θα υπερασπισθεί τις εργατικές κατακτήσεις μέσα κι έξω από την Βουλή.
Να ασκήσει δυναμική αντιπολίτευση μέσα στην Βουλή, και μπορεί να το
κάνει και είναι και επιβεβλημένο. Για το αν μπορεί όμως να ασκήσει
δυναμική αντιπολίτευση εκτός Βουλής, έχω πολλές αμφιβολίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε διέθετε συνδικαλιστική αξιοπρεπή εκπροσώπηση. Σε
όλες σχεδόν τις αρχαιρεσίες η δύναμη του ήταν μικρή έως ασήμαντη. Δεν
επηρέαζε καταστάσεις.
Επιπροσθέτως, η κυβερνητική δραστηριότητα του αποδιοργάνωσε όλες τις
κομματικές οργανώσεις του, ενώ η συγκεκριμένη μνημονιακή πολιτική που
εφάρμοσε, κατέστρεψε τον
οποιοδήποτε κινητοποιητικό μύθο που θα μπορούσε
να λειτουργήσει στους φίλους και στα μέλη του.
Εξάλλου, ο ίδιος ο Α.Τσίπρας και ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» αντιμετωπίζουν την
αδυναμία συγκρότησης αντιπολιτευτικού αφηγήματος. Αν την νικηφόρο
περίοδο 2012-2015 «πουλούσαν» στους πολίτες την αντιμνημονιακή
εναλλακτική, σήμερα παρόμοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Γιατί, ως γνωστόν,
για να συσπειρώσει ένας ηγέτης τον κόσμο του, θα πρέπει να έχει ένα
συνεκτικό και πειστικό αφήγημα. Αν αυτό δεν υπάρχει, τότε και οι πολίτες
δεν έχουν κάτι γύρω από το οποίο θα δραστηριοποιηθούν.
Αλλά ο Α. Τσίπρας αντιμετωπίζει και ένα άλλο, εξίσου σοβαρό, πρόβλημα
που αφορά την δική του προσωπική πολιτική εμβέλεια στους πολίτες. Την
περίοδο 2012-2015 ήταν ο ηγέτης που κατέγραφε μόνον επιτυχίες. Είχε
εξοντώσει διαδοχικά όλους τους εσωκομματικούς αντιπάλους του και είχε
καταγάγει πέντε συνεχόμενες εκλογικές νίκες.
Ήταν ένα νεανικό πρόσωπο, με την πολιτική και βιολογική του φρεσκάδα.
Ο,τι έλεγε, ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης ήταν πρόθυμο να το
ακούσει και να πειστεί.
Έτσι, το 37% των πολιτών πίστεψε τότε, πως «εμείς θα βαράμε το
νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν.» ‘Η πως «θα κάνουν ουρά για να μας
δανείσουν.»
Σήμερα, δυστυχώς για τον Αλέξη, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική.
Ο Α. Τσίπρας είναι ένας ηττημένος πολιτικός ηγέτης. Υπέστη τέσσερις
συντριπτικές ήττες από έναν πολιτικό για τον οποίον μιλούσε ειρωνικά και
υποτιμητικά.
Ηττήθηκε από έναν πολιτικό—τον Κυρ.Μητσοτάκη—από τον οποίον κατά
δήλωση του «δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει ούτε μια στο εκατομμύριο.»
Συμπερασματικά, το κλίμα είναι απογοητευτικό τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο
και για τον ίδιο τον τέως πρωθυπουργό. Αποδιοργανώμενο το κόμμα,
ηττημένος και ταπεινωμένος ο αρχηγός του.
Συνεπώς, οι απειλές του Α. Τσίπρα πως θα κάνει αγώνες έξω από το
κοινοβούλιο, στους δρόμους, είναι πομφόλυγες. Κοινώς, μπούρδες. Εν τοις
πράγμασιν, ουδεμία τέτοια δυνατότητα διαθέτει.
Και γιατί τα λέει τότε; Δεν γνωρίζει τι του γίνεται; Γνωρίζει και
αυτός και οι συνεργάτες του άριστα την κατάσταση. Γνωρίζουν πως δεν
μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε εκατό ανθρώπους.
Απλώς, την ένδεια του αντιπολιτευτικού λόγου προσπαθεί να την καλύψει
με έναν αριστερό ψευτοτσαμπουκά. Απέναντι σε έναν Μητσοτάκη που
καλύπτει πλήρως τον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου και απομυθοποιεί
καθημερινά την φορομπηχτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που μπορεί να
κάνει ο Α.Τσίπρας είναι να θυμηθεί τον «παλιό καλό» του εαυτό.
Μόνον που σήμερα είναι ένας ηττημένος στρατηγός, με διαλυμένο στράτευμα.
Άρα Αλέξη, σιγά τα ωά!
Σ. Μουμτζής
liberal.gr
