Από 100 έως και 30.000 ευρώ κυμαίνονταν
το 2011 το «φακελάκι» για μια εγχείριση σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, ενώ
για μια εγχείριση σε ιδιωτικό νοσοκομείο ήταν μεταξύ 150 και 7.000 ευρώ.
Ο «τιμοκατάλογος» του «γρηγορόσημου» στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας
κυμαινόταν από 300 έως 20.000 ευρώ, ενώ η διεκπεραίωση ιατρικών
εξετάσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις υπηρεσιών υγείας κυμαινόταν μεταξύ
30 και 500 ευρώ, σύμφωνα με υπολογισμούς της Διεθνούς Διαφάνειας.
Τα στοιχεία ανακοίνωσε ο πρόεδρος
της Διεθνούς Διαφάνειας, Κώστας Μπακούρης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας
του στην παρουσίαση του επικαιροποιημένου Κώδικα Δεοντολογίας του
Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ).
«Το κόστος της διαφθοράς είναι
εξαιρετικά σημαντικό. Αφενός υπάρχει το οικονομικό κόστος, που
παλαιότερα είχε υπολογισθεί ότι μια αύξηση της διαφθοράς κατά 1%
συνεπάγεται μείωση του κατά κεφαλήν ακαθάριστου εθνικού προϊόντος κατά
2%. Αφετέρου υπάρχει το ανθρωπιστικό κόστος, το κοινωνικό κόστος, το
κόστος στη δημόσια υγεία, το πολιτικό κόστος και το επιστημονικό κόστος
και με αυτό εννοώ τον κλονισμό της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης»
συμπλήρωσε ο κ. Μπακούρης.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του
Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) Γιάννης Τούντας υπογράμμισε, μεταξύ
άλλων, πως «είναι στρέβλωση με ευθύνη της πολιτείας το γεγονός να έχουμε
στη χώρα μας περισσότερες από 200 ιατρικές επιστημονικές εταιρείες,
είναι στρέβλωση από πλευράς της πολιτείας το γεγονός ότι είμαστε η μόνη
χώρα στην Ευρώπη όπου τα ιατρικά συνέδρια ή η συμμετοχή των ιατρών δεν
υποστηρίζεται από τους πολιτειακούς και κρατικούς φορείς, δηλαδή δεν
υποστηρίζονται από τα Νοσοκομεία, από τα Πανεπιστήμια, εκεί όπου
εργάζεται ο γιατρός που εκεί κυρίως θα έπρεπε να βρει την υποστήριξή του
για να συμμετέχει ή για να οργανώνει τέτοιου είδους δραστηριότητες».
Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος
σε γραπτό χαιρετισμό του στην εκδήλωση, επεσήμανε ότι «για την
αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των υφισταμένων προβλημάτων και, το
σημαντικότερο, για την ουσιαστική αναγέννηση του συστήματος της Υγείας
απαιτείται η σύναψη μίας έντιμης, ειλικρινούς και αλληλοδεσμευτικής
κοινωνικής συμφωνίας μεταξύ όλων των εταίρων της υγειονομικής
κοινότητας».
