ΣΤΑΥΡΟΣ
ΣΤΡΑΒΟΛΑΙΜΟΣ
μέλος της ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΣΥΝΤ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Κινήματος ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Με
ατράνταχτα στοιχεία, ημερομηνίες, ποσά και δράσεις, αποδεικνύουμε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί ήταν
και παραμένουν έωλοι, αποκυήματα της φαντασίας
εκείνων που κρατούν τη χώρα, για έξι
ολόκληρα χρόνια τώρα, στην μέγγενη των μνημονιακών πολιτικών με το
πρόσχημα ότι μπορούσανκαλύτερα και να το αποτέλεσμα.
Η χώρα βρίσκεται
ξέπνοη και δεινοπαθούσα,βαρύτατατραυματισμένηδέσμια των μεγαλόστομων
εξαγγελιών, Ζάππειων και Θεσσαλονικιών,
όλωντων «αντιμνημονιακών αγωνιστών»που προσκύνησαν τους δανειστές σε πείσμα του
άλλου μίγματοςπολιτικής πουκαυχιόνταν υποκριτικά ότι έχουν.
Η αλήθεια
όμως είναι μια και αδυσώπητη, μηεπιδεχόμενηπαρερμηνείες. Έτσι λοιπόν έχουμε και
λέμε:
Το ελληνικό δημόσιο είχε να καλύψει τότε, λήξεις παλαιότερων ομολόγων που μόνο το δίμηνο
Απριλίου – Μαΐου έφταναν τα 23,5 δισ. Η ημερομηνία ορόσημο όμως ήταν η 19η
Μαΐου 2010 - όταν έληγε ομόλογο ύψους 8,5 δισ. που αν η χώρα δεν μπορούσε να το
αποπληρώσει, θα χρεοκοπούσε βίαια την ίδια ημέρα. Μια εθνική τραγωδία,
δεδομένου ότι το πρωτογενές έλλειμμα βρισκόταν ακόμα τότε στα 24 δισ., όταν 30
δισ. ήταν το συνολικό ετήσιο κόστος μισθών και συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων.
Στις 3
Μαρτίου 2010 η Ελλάδα ανακοινώνει το τρίτο πακέτο μέτρων. Όλοι ομολογούν ότι η
χώρα έχει ανταποκριθεί και με το παραπάνω στις υποχρεώσεις της. Σε αντίθεση
όμως με τους κοινοτικούς αξιωματούχους, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον, το
Βερολίνο κρατά ψυχρή στάση, αποφεύγοντας ακόμη και την παροχή ξεκάθαρης
πολιτικής στήριξης.
Οι αγορές
δεν ηρεμούν. Τα spreads παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το ΔΝΤ δεν μπορούσε
να καλύψει παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό (περίπου 10-12 δισ.) των τεράστιων
δανειοδοτικών αναγκών της χώρας για τους επόμενους μήνες. Δημιουργείται η
ανάγκη να οικοδομηθεί σε χρόνο μηδέν εναλλακτικός μηχανισμός δανειοδότησης της
Ελλάδας.
Μέσα σε χρόνο
ρεκόρ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μέσα σε δύο μήνες, από τις αρχές Μαρτίου μέχρι
τις αρχές Μαΐου 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου, έχοντας να αντιμετωπίσει όλη την αναξιοπιστία της προηγούμενης
κυβέρνησης Καραμανλή και την επιφυλακτικότητα πολλών ευρωπαίων εταίρων…
α)
διαπραγματεύτηκε και έπεισε την Ε.Ε. να δημιουργήσει από το μηδέν ευρωπαϊκό
μηχανισμό στήριξης για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας,
β)
διαπραγματεύτηκε και πέτυχε τη χρηματοδότηση της χώρας με το ιστορικά
πρωτοφανές ποσό των 110 δισ. ευρώ,
γ)
διαπραγματεύτηκε και απέφυγε, σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια ακόμη πιο επώδυνες
λύσεις στο πλαίσιο του πρώτου
Μνημονίου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τελικά η εκταμίευση της
πρώτης δόσης του Μηχανισμού Στήριξης στην Ελλάδα, μετά από όλες τις απαραίτητες
διαδικασίες έγκρισης (Ε.Ε. και ΔΝΤ) και τεχνική προεργασίας, ολοκληρώθηκε μόλις
στις 18 Μαΐου 2010 το μεσημέρι. Λίγες μόνο ώρες πριν τη λήξη του ομολόγου των
8,5 δισ. στις 19 Μαΐου 2010 που βρισκόταν στα χέρια ιδιωτών επενδυτών και όχι
κρατών. Τι σήμαινε η μη πληρωμή τουκάτω από αυτές τις συνθήκες; Αυτόματα η χώρα χρεοκοπούσε χωρίς κανείς να
μπορεί να κάνει κάτι, σύμφωνα με τους
ανελέητους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
Η έμφαση
από την πλευρά των εταίρων-δανειστών δόθηκε στα δύσκολα δημοσιονομικά μέτρα. Οι
εναλλακτικές επιλογές δεν ήταν άπειρες, και οι περιορισμοί πολλοί. Η έμφαση
ήταν στην άμεση, «εμπροσθοβαρή» μείωση του ελλείμματος με μέτρα σίγουρου αποτελέσματος.
Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση Παπανδρέου κατάφερε να μετριάσει ή να αποφύγει τις πιο επώδυνες λύσεις…
α)
Διαπραγματεύτηκε την επέκταση της περιόδου προσαρμογής σε πέντε χρόνια - η
μεγαλύτερη που δόθηκε ποτέ σε χώρα - για να πέσει το έλλειμμα κάτω από το όριο
του 3% στο τέλος του 2014.
β) Απέφυγε
την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
γ) Δεν
υπήρξαν μαζικές απολύσεις το δημόσιο και διασώθηκε μέρος του 13ου και του 14ου
μισθού στους χαμηλόμισθους του δημόσιου τομέα και στις συντάξεις.
Συμπέρασμα: Έγινε χωρίς προηγούμενο διαπραγμάτευση,
μέσα στις χειρότερες δυνατές συνθήκες που είχαν διαμορφώσει οι χειρισμοί της
προηγούμενης κυβέρνησης Καραμανλή, και για τους καλύτερους δυνατούς όρους της
συμφωνίας με τα δεδομένα εκείνης της περιόδου και κυρίως για να υπάρξει η
συμφωνία και μάλιστα, χωρίς να πληγεί ανεπανόρθωτα η χώρα, χωρίς χρεοκοπία. Μια
συμφωνία, για την οποία ουδεμία πρόβλεψη υπήρχε στην ΕΕ. ολα τα εργαλεία που
έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, εμείς και οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που μπήκαν
σε μνημόνιαμετά από εμάς και βγήκαν πριν
από εμάς, στήθηκαν με σκληρή διαπραγμάτευση εκ του μηδενός.
