Να λοιπόν που το ζήσαμε κι αυτό στις ημέρες της κυβέρνησης της " πρώτη φορά Αριστεράς".
Ο Υιός Παππάς να διορίζει, δια μέσω του φίλου υπουργού Σπίρτζη, τον μπαμπά Παππά στη διοίκηση του ΟΑΣ της συμπρωτεύουσας.
Και να φωνάζουν οι μεν( ναι εκείνοι που όντας παιδιά του μπαμπά τους μας προέκυψαν αρχηγοί κόμματος ή εν δυνάμει πρωθυπουργοί ) για φαινόμενα αναξιοκρατίας, την ίδια ώρα που οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται την επιλογή επικαλούμενοι είτε τα αντιστασιακά σιρίτια του μπαμπά Παππά και το γεγονός πως προϋπήρχε στην πολιτική σκηνή της χωρας από τη γέννηση του γιου του είτε την γνώση του στα οικονομικά.
Τα ερωτήματα απλά: είναι μεμπτό να διορίζεται κάποιος σε θέση μεγίστης ευθύνης, όντας πατέρας υπουργού της κυβέρνησης; ναι είναι καραμπινάτη περίπτωση νεποτισμού και οικογενειοκρατίας, ανεξαρτήτως των ικανοτήτων του διοριζόμενου.
Σε αυτή τη χώρα το μόνο που σταθερά δεν αλλάζει είναι η τακτοποίηση φίλων και συγγενών...
Βγάζει μάτι και προκαλεί, δεν συνάδει με κανένα ήθος της αριστεράς και ρίχνει στα τάρταρα το όποιο ηθικό πλεονέκτημα υποστηρίζεις πως διαθέτεις ακόμα!
Τι θέλει να σηματοδοτήσει ο υπουργός Σπίρτζης με την τοποθέτηση του;
Πως δεν υπάρχουν άλλα ικανά στελέχη που μπορούν να αναλάβουν τις τύχες του πολύπαθου οργανισμού;
Πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι μια οικογενειακή υπόθεση που απλώς βελτίωσε την εικόνα που είχαμε για τους κυβερνώντες ότι παλαιότερα, το σαθρό πολιτικό σύστημα διόριζε τα παιδιά τους, αλλά αυτό άλλσξε τώρα και η εκδοχή που προβάλεται ως νέα είναι να διορίζουν οι γιοί τους πατεράδες τους;
Ή ότι σε μια δύσκολη και σκληρή πραγματικότητα για τους νέους μας σήμερα που είτε δουλεύουν σε καφετέριες είτε παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς αφού δεν βρίσκουν προκοπή στον τόπο τους, στην Ελλάδα προ μνημονίων και στην Ελλάδα της Αριστερής Διακυβέρνησης, το μόνο που σταθερά δεν αλλάζει είναι η τακτοποίηση φίλων και συγγενών;
Και σε αυτό δεν υπάρχει απάντηση: ή Παππάς... Παππάς ή μπαμπάς μπαμπάς!
