Μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας είναι η 15η Αυγούστου, ημέρα
της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Στον ελληνικό λαό η επίκληση της Παναγίας είναι η περισσότερο καθιερωμένη.
Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, υπάρχει κι ένα διαφορετικό τελετουργικό
που συνδέεται με την ημέρα αυτή.
Οι εικόνες της Παναγίας βρέθηκαν σε πολλές περιπτώσεις με
θαυματουργό τρόπο και απετέλεσαν κίνητρο για τη δημιουργία Ιερών Ναών στη χάρη
Της. Χιλιάδες πιστών συρρέουν κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν την εικόνα και να
παρακαλέσουν για τη βοήθειά Της.
Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια που είναι αφιερωμένα στη
Θεοτόκο, υποδέχονται υπέρλαμπρα τους επισκέπτες του 15αύγουστου.
Η ημέρα που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μέρα πένθους για μια αγαπημένη γυναίκα που «έφυγε», αλλά γιορτή χαράς και αγαλλίασης για το σμίξιμο της μητέρας με τον αγαπημένο της γιο, την άνθηση της φύσης, την πλημμύρα των συναισθημάτων, την επιστροφή των ανθρώπων στη γενέθλια γη τους.
Η ημέρα που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μέρα πένθους για μια αγαπημένη γυναίκα που «έφυγε», αλλά γιορτή χαράς και αγαλλίασης για το σμίξιμο της μητέρας με τον αγαπημένο της γιο, την άνθηση της φύσης, την πλημμύρα των συναισθημάτων, την επιστροφή των ανθρώπων στη γενέθλια γη τους.
Η Παναγία διεκδικεί τα περισσότερα προσωνύμια που
προέρχονται από:
– τον τρόπο αγιογραφίας της Εικόνας Της (π.χ.,
Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα)
– τη θεολογική ιδιότητα (π.χ., Ελεούσα, Κυρά, Μεγαλόχαρη)
– την παλαιότητα του εικονίσματός Της (π.χ., Μαυριώτισσα,
Γερόντισσα)
– τον τρόπο εύρεσης της εικόνας Της (π.χ., Θεοσκέπαστη,
Σπηλαιώτισσα, Πλατανιώτισσα, Πορταΐτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Φανερωμένη)
– τον τόπο προέλευσης της εικόνας (π.χ., Αθηνιώτισσα,
Αργοκοιλιώτισσα, Βατοπεδινή, Πολίτισσα).
Τέλος, συναντάμε προσωνύμια που δίνονται ανάλογα της
εποχής και των εργασιών που συμπίπτει η εορτή της (π.χ., Φλεβαριανή,
Μεσοσπορίτισσα, Ακαθή – εκ του Ακάθιστου ύμνου).
