Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος έρθει
ύστερα από 100 ή 200 χρόνια και αναζητήσει στο Διαδίκτυο της εποχής
ποιοι οικοδόμησαν πολιτικές καριέρες πάνω σε μεγάλα παραμύθια, εκτιμώ
ότι σε κορυφαίες θέσεις, αν όχι πρώτο στον κατάλογο (άντε δεύτερο μετά
τον Τσίπρα) θα βρει τον Καμμένο.
Παράδειγμα, διότι εγώ μιλώ μετά
παραδειγμάτων, όχι στον αέρα, δηλώσεις του τον Αύγουστο του 2011:
«Αυτό που έγινε σήμερα στη Βουλή, μετά από 13 χρόνια που
χρειάστηκαν για να επιβεβαιώσουν τις καταγγελίες μου (για τα υποβρύχια),
ήταν μια κωμωδία, την ίδια στιγμή που κάθε ελληνική οικογένεια ζει μια
τραγωδία στην καθημερινότητά της.
Μου απαγόρευσαν να μιλήσω για το μεσοπρόθεσμο («πρόγραμμα» που είχε
φέρει στη Βουλή τότε προς ψήφιση η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου)
φοβούμενοι τις αποκαλύψεις μου για τα CDS.
Δεν είμαι σε θέση πλέον να εκπροσωπήσω τους ανθρώπους που με
έστειλαν στη Βουλή. Ο ελληνικός λαός πρέπει να προστατεύσει πλέον την
τήρηση του Συντάγματος... Το Σύνταγμα καταργήθηκε από μια νέα γερμανική
κατοχή».
Υποθέτω ότι ο ιστορικός θα πιάσει μία μία τις φράσεις αυτού του
αστέρα που συνδιαχειρίζεται τις τύχες της χώρας από κοινού με τον άλλο,
ισομεγέθη, κολοσσό, και θα κρίνει:
- Τι έκανε ύστερα από 4 χρόνια, για να εξαλειφθεί η «τραγωδία» που ζει κάθε ελληνική οικογένεια στην καθημερινότητά της.
- Τι (για τα σκουπίδια) αξία είχαν όσα κατήγγειλε για τα CDS.
- Αν απάλλαξε τη χώρα από τη «νέα γερμανική κατοχή».
Θα μου πει κάποιος, και πολύ σωστά, αυτά σε μάραναν εσένα τώρα, και
θα έχει δίκιο. Εχει πει τόσα άλλωστε, κατά καιρούς. Απλώς χθες έπεσα
πάνω στα συγκεκριμένα, και είπα να τα υπενθυμίσω...
Να κάνω ευκολότερη και τη δουλειά του ιστορικού, στον οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως...
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ
