Ο βακαλάος, μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο
αιώνα και… απέκτησε τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο.
Παρόλο που η περίοδος
της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία, επέτρεψε να
υπάρχουν δυο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού.
Μία από αυτές τις
γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη
την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της
νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων.
Γιατί όμως καθιερώθηκε
ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι; Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες
περιοχές, δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον
ορεινό πληθυσμό όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και
δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί.
Όταν λοιπόν εισήχθηκε
ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι το οποίο
μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με τη χρήση αλατιού.
ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
