ΕΝΩΤΙΚΟΣ
ήταν ο εορτασμός της εορτής του Πολυτεχνείου με σχολική γιορτή που
πραγματοποιήθηκε στα εκπαιδευτικά συγκροτήματα της Τριφυλίας, με τα
επίκαιρα μηνύματα της ιστορικής εξέγερσης να παραμένουν διαχρονικά.
Την
εύφημη μνεία όμως έλαβε φέτος η σχολική γιορτή που περιλάμβανε και
θεατρικό δρώμενο στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων Αλέκος Παπαδόπουλος
από τους μαθητές του 1ου Επαγγελματικού Λυκείου της Κυπαρισσίας.
Εκτός
από οπτικοακουστικό υλικό της ημέρας με τα γεγονότα της εξέγερσης των
φοιτητών, μαθητές της Β και Γ Τάξης του ΕΠΑΛ παρουσίασαν ένα εξαιρετικό
θεατρικό δρώμενο με χιούμορ καθώς εξιστορούσε με κωμικό τρόπο τον
παραλογισμό της δικτατορίας, με τις αρχές να συλλαμβάνουν ένα μαθητή που
συμπτωματικά είχε το ίδιο ονοματεπώνυμο με τον δικτάτορα, όπου του
φόρτωσαν εκτός από συνθήματα σε τοίχους ενός σχολείου κατά του φασισμού,
κι άλλες "εγκληματικές" ενέργειες....
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ...
Η
θεατρική παράσταση χειροκροτήθηκε θερμά από τους μαθητές καθώς στην
συνολική παρουσίαση συμμετείχαν οι εκπαιδευτικοί Παπαδοπούλου Ιωάννα,
Χειμώνα Ελπίδα, στο τεχνικό μέρος ο μαθητής της Γ τάξης Δημήτρης
Μπαρτζελιώτης, ενώ ο Διευθυντής του ΕΠΑΛ κ. Δημήτρης Δράκος έδωσε
συγχαρητήρια στους μαθητές για την σχολική εορτή της επετειακής ημέρας, η
οποία κατά γενική ομολογία ήταν από τις καλύτερες εκδηλώσεις που έχουμε
δει. Στο τέλος όλοι η παράσταση ολοκληρώθηκε με τον εθνικό ύμνο.
Αναμένουμε και στο μέλλον να δούμε ανάλογες δραστηριότητες. ΓΙΑΝ. ΜΠ.
ΕΠΩΝΥΜΩΣ- "ΤΟ ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" ΠΑΡΑΜΈΝΕΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΦΙΛΕ ΕΚΦΩΝΗΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΚΑΣ
ΦΙΛΟΙ
αναγνώστες, είχα την μεγάλη τύχη όταν φοιτούσα στην Σχολή
Δημοσιογραφίας κοντά στην Εμμ. Μπενάκη και μετά με την μουσική παρέα της
σχολής στο Πολυτεχνείο να γνωρίσω από κοντά ένα θρύλο. Τον Δημήτρη
Παπαχρήστο, τον εκφωνητή των ημερών της εξέγερσης του αγώνα κατά της
δικτατορίας, από τον οποία είχα πάρει συνέντευξη την οποία αναδημοσίευσα
προ καιρού στην εφημερίδα ΦΩΝΗ και σε ιστότοπους.
Επηρεασμένος
ή καλύτερα γοητευμένος από την μαγεία του ραδιοφώνου αφού ξεκίνησα
εκπομπές σε νεαρή ηλικία στο μαγικό μέσο, είχα μετά την άλλη τύχη να
κάνω εκπομπές αρχικά στο συλλογικό ραδιόφωνο τέλη δεκαετίας του 80, με
την ελεύθερη ραδιοφωνία, στον σταθμό Α100 και σε περιοδικά συλλογικής
έκφρασης. Ο σταθμός εκείνος με τους πρωτεργάτες του αναμετέδιδαν τον
σταθμό του πολυτεχνείου στα νότια προάστια της Αττικής από τους 1050
χιλιόκυκλους στους 1350 περίπου φτάνοντας την φωνή του πιο μακριά. Τότε
οι αρχές κινήθηκαν εναντίον του...
Η
μαγεία του ραδιοφώνου όμως συνδέθηκε με τον φίλο εκφωνητή του
Πολυτεχνείου. Ο Παπαχρήστος που ποτέ δεν εξαργύρωσε την ελεύθερη φωνή
του με καρέκλες και αξιώματα, μας έλεγε ότι η δημοκρατία μετά την
μεταπολίτευση έχει οδυνηρό δρόμο. Μάλλον το επίκαιρο σύνθημε που
βιώνουμε σήμερα για "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" παραμένει. Το "ψωμί"
πλασμένο με τους μόχθους των Ελλήνων, χάθηκε στα μνημόνια, στις
περικοπές συντάξεων και την αποψίλωση της μεσαίας τάξης. Το "Παιδεία" με
πειράματα ακόμα από την εποχή που μας τα εξιστορούσε ο φίλος
Παπαχρήστος παραμένουν και τους πολιτικούς μας να σπουδάζουν τα παιδιά
τους στο εξωτερικό. Αλλά κυρίως η "Ελευθερία" που μετατράπηκε σε δίκαιο
των δανειστών με αγγλοσαξωνικούς όρους και μνημόνια. Μια ελευθερία που
μοιάζει να μην ταυτίζεται πλέον με την Δημοκρατία. Αλλά του υποσχέθηκα
τότε, ότι όσο υπάρχει ραδιόφωνο θα μιλάμε για το λαό μας. Αυτόν τον Λαό
που θέλει να κοιτάξει τον ήλιο της δικαιοσύνης, της άλλης Ελλάδας. Ίσως
ισχύει αυτό που είπε ο μεγάλος αμερικανός παρουσιαστής Dennis Prager ότι Όποτε οι λαοί προσθέτουν ένα επίθετο στη δημοκρατία, δεν υπάρχει δημοκρατία.
