Για μένα πάντως η ουσία δεν είναι στο τι κάνει ή δεν κάνει ο
Ερντογάν προκειμένου να συσπειρώσει τους Τούρκους ή να αποπροσανατολίσει
τον λαό του (από την επερχόμενη οικονομική καταιγίδα που τον απειλεί), ή
ακόμη να επικαλύψει τον βιασμό κάθε έννοιας δημοκρατικών θεσμών στη
χώρα του - όχι.
Για μένα το σοβαρότερο είναι ότι η δική μας κυβέρνηση τον ακολουθεί
κατά πόδας στην προσπάθειά του. Τι εννοώ; Οτι προφανώς δεν προσφέρει
τίποτε στο κύρος της χώρας μας το γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού να
αποκαλεί τον Ερντογάν «σουλτάνο». Και προφανώς επίσης δεν τη βοηθούν
- καθόλου μάλιστα - οι λεονταρισμοί του υπουργού Καμμένου, ότι τάχα μου
και δήθεν ο τουρκικός στρατός είναι αποδεκατισμένος και ασυντόνιστος,
και άρα, ελληνικέ λαέ, σε διαβεβαιώνω εμμέσως πλην σαφώς ότι αν συμβεί
«κάτι», τους «έχουμε» τους τουρκαλάδες.
Αυτά είναι νταϊλίκια της κακιάς ώρας, επιπέδου καυγά
δεκαπεντάχρονων στην αυλή του σχολείου, στο διάλειμμα, και δεν αρμόζουν
σε σοβαρούς υπουργούς σοβαρής χώρας.
Και είναι άλλη μία απόδειξη - και αυτές οι δηλώσεις - ότι μπροστά
στον μέγα στόχο της διατήρησής του στην καρέκλα της πρωθυπουργίας ο
πρωθυπουργός, ο «όμηρος Καμμένου» πρωθυπουργός Τσίπρας, καταπίνει
αμάσητα κάτι τέτοια που σε διαφορετική περίπτωση, και σε άλλη φάση, θα
τον είχαν οδηγήσει στην απόλυση του υπουργού του.
Είναι γλυκιά η εξουσία...
Μπρος γκρεμός...
Τούτων δοθέντων και για να ολοκληρώσουμε:
- Απέναντι έχουμε έναν Ερντογάν, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να
κερδίσει τη στήριξη του λαού του στους πολέμους, πραγματικούς και
λεκτικούς, που διεξάγει.
- Από δω έχουμε μια κυβέρνηση αδύναμη η οποία στην προσπάθειά της
να κρατηθεί στην εξουσία παίζει με τη φωτιά, αδιαφορώντας για το τι
μπορεί να κοστίσει αυτό στον ελληνικό λαό.
- Και στις κερκίδες έχουμε και τους τρίτους, τους παρατηρητές, που
κάθονται στην εξέδρα και παρατηρούν αμέτοχοι, σαν να μην τους αφορούν
όλα αυτά. Ευρωπαϊκή Ενωση, Αμερικανοί, Αγγλοι, γείτονές μας (Βούλγαροι
κ.λπ.), συναγωνίζονται σε αδιαφορία...
Συμπέρασμα δεν χρειάζεται νομίζω να εξαγάγω. Είναι σαφές ότι έχουμε
μπλέξει. Και μακάρι να μην έχουμε μπλέξει τόσο άσχημα όσο διαφαίνεται
ότι μπορεί να μπλέξουμε.
Οι θρησκευόμενοι πάντως, καλού-κακού, ας ανάψουν και καμιά λαμπάδα - μέρες που είναι...
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ
