Όπως πολλάκις έχει αναφερθεί –μέσω γραπτών αναλύσεων και προφορικών συζητήσεων- το διαδίκτυο έχει πλέον αποκτήσει σταθερά ενεργό ρόλο στην καθημερινότητα των πολιτών ανεξαρτήτως ηλικίας.
Και ενώ τα προηγούμενα χρόνια εμφανιζόταν ως ένα μέσον που απλώς ενίσχυε τις υπάρχουσες αντιλήψεις, σήμερα ξεκάθαρα διαμορφώνει απόψεις, υπερκαλύπτοντας σε πολλές περιπτώσεις την επιρροή που ασκούν παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης όπως η τηλεόραση και οι εφημερίδες.
Αυτό γίνεται τόσο μέσω των αναρίθμητων άρθρων που καθημερινά δημοσιεύονται στον παγκόσμιο ιστότοπο, όσο και με τον άπλετο «χώρο» που δίδεται στο κοινό να καταχωρήσει απόψεις, να συμμετέχει στις δεκάδες ομάδες προβληματισμού που έχουν δημιουργηθεί, να δημιουργήσει τάσεις, να ενημερώσει και να ενημερωθεί.
Ο κυβερνοχώρος δεν είναι πια ίδιος όπως το ξεκίνημα του. Δηλαδή ένας εικονικός τόπος συζητήσεων.
Σήμερα έχει άμεση επίδραση στην πραγματική ζωή των πολιτών κάθε χώρας, σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Η αλληλοενημέρωση των χρηστών όπως και η ελευθερία του λόγου –σε κάθε περίπτωση- αποτελούν κατάκτηση του διαδικτύου.
Γεγονός αδιαμφισβήτητο.
Απόδειξη αυτού και η είσοδος μεγάλων ειδησεογραφικών ομίλων στη διαδικτυακή ενημέρωση.
Άπαντες παραδέχονται ότι την αμεσότητα του διαδικτύου κανένα άλλο μέσον δε μπορεί να την συναγωνιστεί.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι ειδησεογραφικές και ενημερωτικές –κάθε είδους- ιστοσελίδες έχουν γίνει πλέον ανταγωνιστικές και προς τα λεγόμενα «επίσημα» μέσα ενημέρωσης.
Το τεράστιο θέμα που ακούει στο όνομα «διαδίκτυο» δεν αφορά όμως τους χρήστες του μόνο ως αναγνώστες αλλά και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, που μέσω αυτού επιχειρούν να διαμορφώσουν απόψεις στην κοινωνία, να κερδίσουν υποστηρικτές και να «περάσουν» θέσεις.
Απτό παράδειγμα η ενασχόληση πολιτικών με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης –ως μία προσπάθεια να έρθουν ένα βήμα πιο κοντά στο λαό, δηλαδή τους ψηφοφόρους τους- αλλά και η σημασία που δίδουν στην προβολή τους μέσα από συνεντεύξεις και γραπτές απόψεις σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.
Ουδείς μπορεί να αγνοήσει –κυρίως σε προεκλογικές περιόδους- τις συνεχείς προσπάθειες προβολής υποψηφίων μέσα από το διαδίκτυο με τη μορφή συνεντεύξεων, ακόμα και με τη μορφή των debates.
Ειδικότερα οι πρωτοεμφανιζόμενοι στην πολιτική σκηνή, βρήκαν χώρο να προβάλουν τις δικές τους θέσεις και δράσεις μέσω διαφημιστικών σποτ και βιογραφικών σημειωμάτων στο internet, αφού δεν ήταν λίγα τα «παραδοσιακά» μέσα ενημέρωσης που τους έκλειναν την πόρτα, δίνοντας περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο και στήλες σε εφημερίδες στους γνωστούς και «μεγάλους» της πολιτικής.
Και κάπου εδώ, στο «παιχνίδι» μπαίνουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προ πολλού έχουν ξεπεράσει το ρόλο τους ως εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας που φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους από κάθε μέρος του πλανήτη.
Χαρακτηριστικά, όπως διαβάζουμε στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Σακελλαρίου που δημοσιεύθηκε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, μέσα στον Οκτώβριο του 2016 «…η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αφορμή τις προεδρικές εκλογές, έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, καθώς οι ψηφοφόροι πόσταραν 367 εκατομμύρια φορές σχετικά με τον Ντόναλντ Τραμπ και 300 εκατομμύρια φορές σχετικά με τη Χίλαρι Κλίντον. Με τη συμμετοχή σημαντικού τμήματος του πληθυσμού των ΗΠΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι δύο υποψήφιοι είχαν την ευκαιρία να προωθήσουν την πολιτική τους εκστρατεία και να χτυπήσουν τους αντιπάλους τους…»
Και οι εκλογές στις ΗΠΑ αποτελούν μόνο ένα μικρό παράδειγμα.
Όπως αναφέρεται στο ίδιο άρθρο, ο επιχειρηματίας Άρον Μπανκς, βασικός χρηματοδότης της καμπάνιας του brexit σημειώνει ότι «πρέπει να συνδεθείς με τους ανθρώπους συναισθηματικά, κάτι που μπορείς να κάνεις με τα social media».
Γεγονός αδιαμφισβήτητο πάντως είναι ότι το διαδίκτυο έχει εισέλθει με τον πιο επίσημο τρόπο στον δημόσιο διάλογο, συνδιαμορφώνοντας πολιτικές τάσεις.
Γεγονός που καταδεικνύει με βεβαιότητα τον καταλυτικό ρόλο που θα διαδραματίσουν οι αξιόπιστες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες στις εεπικείμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν .
