Η διατήρηση στην εξουσία εξυπηρετεί κυρίαρχα και αποκλειστικά τους κυβερνήτες και ποτέ τους πολίτες.

Θεόδωρος  Σταυριανόπουλος

MSc Ηθ. Φιλοσοφίας – Μαθηματικός

Πριν τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 25 Ιανουαρίου του 2015 είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Η Ν.Δ. δεν έβγαλε τη χώρα από την κρίση. Να δοκιμάσουμε το ΣΥΡΙΖΑ;» Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νίκησε μόνο στις εκλογές του Ιανουαρίου, νικητής αναδείχθηκε και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

      Θεωρώ όμως ότι πολλά χειροτέρεψαν και η γενική κατάσταση της χώρας βρίσκεται σ’ ένα τέλμα. 

Η πολιτική  που εφαρμόζεται δεν φαίνεται να οδηγεί σε κάποια διέξοδο ή σε κάποιο ξέφωτο ανάπτυξης. Αντίθετα είναι μια πολιτική που περιστρέφεται μονομερώς γύρω από το επαχθές 3^ο  Μνημόνιο και τους δανειστές και στην εξευτελιστική πώληση (μίσθωση) φιλέτων που μέχρι χθες η σημερινή κυβέρνηση ήταν ιδεολογικά αντίθετη. 

Η ανεργία εξακολουθεί να είναι ο εφιάλτης κάθε οικογένειας και η ανέχεια πλήττει όλο και περισσότερο το ήδη σκληρά δοκιμασμένο κοινωνικό σώμα. Οι περίφημες προεκλογικές κορώνες του πρωθυπουργού αποτέλεσαν προεκλογική συντηρητική συνταγή κοροϊδίας των πολιτών. Αντί αυτών είδαμε φορολογίες και μειώσεις μισθών και συντάξεων.

          Καμιά πρωτοβουλία δεν έχει παρθεί για μια ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Η όποια ανακοίνωση των υπουργών σε επιμέρους επιτυχίες, καταντά στο τέλος συμπερασματικά ότι είναι “άνθρακας ο θησαυρός”. Η μέχρι πρότινος κακιά πληγή επένδυσης του αεροδρομίου του Ελληνικού, σήμερα ξαφνικά μεταμορφώθηκε και προβάλλεται από την Κυβέρνηση ως μέγιστη επένδυση. Κανείς δεν ελπίζει στη μεταφορά επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, ούτε αυτό είναι εφικτό, λόγω της τεράστιας  αδίστακτης γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, διαπλοκής, ατιμωρησίας, της πολυνομίας και υπερφορολόγησης και του τόσο αντιαναπτυξιακού  φορολογικού συστήματος.

Βλέποντας αυτήν την παθητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού, τα Κέντρα Εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) συνεχίζουν την καταστροφική πολιτική τους. Εξακολουθούν να υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας μας. Έχουν ισοπεδώσει κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ως ένα κόμμα με αριστερά χαρακτηριστικά, ως αντισυστημικό κίνημα, ως κόμμα ανατροπής του κοινωνικού καθεστώτος και στη συνέχεια και «υπό το βάρος» της αύξησης της εκλογικής του βάσης μετατράπηκε  σε κεντροαριστερό κόμμα και τέλος ως κυβέρνηση εμφανίζει κεντροδεξιά χαρακτηριστικά συσκευασμένα με περιτύλιγμα  νεοφιλελεύθερης  οικονομικής  πολιτικής. Διατηρεί δε το όποιο αριστερό περιεχόμενό του στα μικρής σημασίας θέματα, όπως στο θέμα της προσευχής στα σχολεία ή στο μάθημα των θρησκευτικών.

        Θεωρώ ότι ο καθένας ανεξάρτητα από το αν ψήφισε ή δεν ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ  επιθυμεί την επιτυχία της διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα αυτό, γιατί μια τέτοια επιτυχία  συνδέεται με την πολιτική σταθερότητα και με τη σταδιακή υπέρβαση της κρίσης. Το λέω αυτό γιατί προεκλογικά είχαν εξαγγελθεί μύριες όσες υποσχέσεις  βελτίωσης της κατάστασης της χώρας. Όμως εδώ και αρκετό διάστημα τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – και κυρίως ο αρχηγός του – ξεφορτώνουν το «κάρο των υποσχέσεων». Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι σε εποχές παρακμής,  όχι μόνο οικονομικής, όπως η σημερινή, οι κρατούντες την εξουσία έχουν τις ίδιες συνταγές προπαγάνδας και επιβολής της εξουσίας τους.

      Η κρίσιμη πρόκληση της κυβέρνησης είναι η πολιτική της απέναντι στους δανειστές και στις αγορές. Αφού «έφαγε τα μούτρα της» με τις ψευτομαγκιές του πρώην υπουργού οικονομικών κ. Βαρουφάκη, σήμερα αποδέχεται ο,τιδήποτε προτείνουν οι επονομαζόμενοι θεσμοί. Λαϊκά αυτό λέγεται τους «πάνε με το καλάμι».

     Κάποιοι άλλοι αφού είδαν προεκλογικά προς τα πού πάνε τα κύματα «ανέβηκαν στον αφρό τους» και νομίζουν ότι αποενοχοποιήθηκαν από τις όποιες χθεσινές αμαρτίες τους!  Αλλά η ιστορία είναι πάντα αμείλικτη και εκδικείται όσους θέλουν να ξεχνούν τα διδάγματά της.

      Ο ανέξοδος επαναστατικός οίστρος και η δημαγωγία όσο παραμένεις έξω από το πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής μπορούν να φουντώνουν εύκολα και να θολώνουν τα πραγματικά σχήματα των γεγονότων. Αλλά γρήγορα έρχεται ο «λογαριασμός» και τότε το «είναι» της πραγματικότητας  αποκαλύπτει το φτιασίδωμα του «φαίνεσθαι». Μετά την «κολοτούμπα» του κ. Σαμαρά μπροστά στο 2^ο Μνημόνιο είδαμε και την «κολοτούμπα» του κ. Τσίπρα στο 3^ο Μνημόνιο, μόνο που αυτή  ήταν ακόμα πιο θεαματική, γιατί  είχε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας λόγω επαναστατικότητας.

       Διαβάζοντας κάποιος το κείμενό μου, ίσως πει, εσύ τι προτείνεις; Θα έλεγα καμία ανάπτυξη και καμία έξοδος από την κρίση δεν επιτυγχάνεται, με τέτοια επαχθή μέτρα λιτότητας και ληστρικής φορολογίας, με τη διαρκή οριζόντια μείωση μισθών και συντάξεων, τη δραστική μείωση των προνοιακών επιδομάτων, τη συνεχή υπερφορολόγηση των ακινήτων, την εσωτερική υποτίμηση και τα πολλαπλά χαράτσια και την κατάσχεση της περιουσίας των Ελλήνων.

Υ.Γ.1

Κάποτε κάποιοι βίωναν αυτάρεσκα «ημέρες επανάστασης και προεόρτια ανατροπής του καπιταλισμού». Η εξουσία απ’ ότι φαίνεται προσγειώνει συντηρητικά και τους χθεσινούς εξεγερμένους.

Υ.Γ.2

Σε δυσθεώρητα ύψη έχει ανέλθει το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας. Παγκόσμια πρωτιά είναι η ανεργία των νέων έως 25 ετών στη χώρα μας.  Υπερβαίνει  το 50%.

 Υ.Γ.3                                                 

Μία συνεργασία με την Κίνα θα μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη και διαμετακομιστικό κέντρο προώθησης των κινεζικών προϊόντων  στην Ευρώπη. Ουδείς λόγος γίνεται για επενδύσεις κινεζικών επιχειρήσεων  στην Πατρίδα μας λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας  στην Κίνα που είναι 5 ευρώ ημερησίως.