Η σεξουαλική εικόνα μιας σχέσης, ενός γάμου χάνει σημαντικά το ρόλο της από τις συμπεριφορές που υιοθετούνται και από τους δύο συντρόφους σιγά σιγά μέσα στη συμβίωση. Σταδιακά αναπτύσσονται ρόλοι και συνήθειες μέσα την καθημερινότητα που επιδρούν αρνητικά στην ερωτική επιθυμία και την έλξη για σεξουαλική επαφή.
Πράγματι, είναι ζηλευτή η προσπάθεια που καταβάλλουν οι σύντροφοι να ασχημύνουν τη σχέση τους και να κλείσουν οριστικά το άλμπουμ των φωτογραφιών που έβγαλαν ως εραστές προτού συμβιώσουν ή παντρευτούν. Και αν καμιά φορά κατά λάθος το ανοίξουν σε γιορτές και σε φίλους που θα έρθουν στο σπίτι τους, είναι έκδηλη η έκπληξή τους όταν βλέπουν τους εαυτούς τους λίγο καιρό πριν.
Γιατί η σχέση τους που απέκτησε νομικό κύρος και επιβεβαιώθηκε από το περιβάλλον άνοιξε το δρόμο της γκρίνιας, της μιζέριας, της έντασης αλλά και της παθητικής αδιαφορίας, εκφράζοντας όλο και πιο πολύ τη δυσφορία και την απέχθεια που γεννήθηκαν μεταξύ τους. Η ψυχική επαφή και η επικοινωνία χάνουν το ενδιαφέρον τους ενώ η σεξουαλική επιθυμία χάνεται πίσω από τους εγωισμούς και την αλληλοχρέωσή τους.
Πολλές φορές το κάλεσμα που γεννούν ο πόθος και η έλξη για το σύντροφο, ακυρώνεται μπροστά στο θυμό, στην απογοήτευση και στην άρνηση. Τα συναισθήματα αυτά κλέβουν με τον καιρό όλο και περισσότερο τη σεξουαλική παράσταση.
Το ζευγάρι βάζει τη σεξουαλική του έκφραση πίσω από αυτές τις αναγκαστικές επιταγές που ο γάμος χρεώνει και ο ερχομός του παιδιού ουσιαστικά τελειώνει τη σεξουαλική αναζήτηση, αφήνοντας τη γεύση του σεξ, του φλερτ και της εικόνας.
Ένα σπίτι που γίνεται τυραννικό, καταπιεστικό, νευρωτικό, ένα παιδί που όσο μεγαλώνει τόσο φορτώνει τους δυο γονιούς, που νιώθουν παγιδευμένοι στις υποχρεώσεις και χάνουν ουσιαστικά το συντροφικό τους ρόλο, οδηγούμενοι σε πλήρη αποξένωση, ακόμη και σε απομόνωση στο ίδιο δωμάτιο. Η σχέση με το παιδί είναι μια σχέση στρατηγικής.
Το σχέδιο δράσης πρέπει να είναι καλά μελετημένο, διότι ακόμη και στις σχέσεις όπου το ψυχικό βάθος και η επικοινωνία καλά κρατούν, το σεξ ως επιθυμία και κάλεσμα μπορεί να χάσει σημαντικό έδαφος αν δεν το προστατεύσουν και δεν οριοθετήσουν την παρουσία του παιδιού μέσα στο υπνοδωμάτιό τους.
Ο ελληνικός γάμος χαρακτηρίζεται από την παιδική παρουσία στο κρεβάτι των γονιών και από τη σεξουαλική απουσία στο κρεβάτι των εραστών! Το υπνοδωμάτιο τόσο του παιδιού όσο και των συντρόφων-γονιών πρέπει να έχει ξεκαθαρισμένες εικόνες που οι πόρτες και των δύο δωματίων αντίστοιχα περιβάλλουν.
H σεξουαλική επαφή των δύο συντρόφων χάνεται όταν η διάθεση να εκφράσει ο ένας τις αισθήσεις του στον άλλον παγώνει μπροστά στην ανοιχτή πόρτα που το παιδί εύκολα παραβιάζει και προκαλεί το συνεχή φόβο του αιφνιδιασμού και της απρόσκλητης παρουσίας του. Ακόμη και η αίσθηση ότι «το παιδί μάς ακούει» μειώνει ουσιαστικά τη σεξουαλική προκλητικότητα, τη διάθεση και το κάλεσμα, αφού «θα εκτεθούμε» απέναντι στο γονεϊκό μας ρόλο. H «ηθική» πλευρά της γονεϊκής υπευθυνότητας ακυρώνει την «ανήθικη» πλευρά της συντροφικής σεξουαλικότητας.
Παράλληλα, το ερωτικό ενδιαφέρον μεταξύ των συντρόφων φαίνεται να χάνεται καθώς, με την πάροδο του χρόνου, ο άνδρας και η γυναίκα αδιαφορούν για θέματα που τους κάνουν ελκυστικούς όπως στην αρχή της σχέσης. Πράγματι, ο άνδρας και η γυναίκα, καθώς ο χρόνος περνά, παχαίνουν, δε γυμνάζονται, δε φροντίζουν το ντύσιμό τους και την προσωπική τους υγιεινή όσο στην αρχή. Το αποτέλεσμα είναι μοιραίο για το σεξ, που δε φαίνεται πλέον να είναι απαραίτητο - ακόμη και όταν η ιδέα γεννηθεί μέσα στο μυαλό εγκαταλείπεται αμέσως αφού οι παρούσες συνθήκες δεν ευνοούν.
