Ένας
εγκατακρημνισιγενής σεισμός χρειάζεται εκεί στο Σύνταγμα, της κλίμακας των δέκα
ρίχτερ. Και ν’ ανοιχτεί ρήγμα βαθύ, ρήγμα λασπουριάς, να θάψει ότι άχρηστο
νομοθέτησαν οι γραικύλοι του βουλευτικού παλατιού. Ότι σάπιο ξεσκάλισαν κι έγραψαν οι πατριάρχες
των νόμων για να φτιάξουν ένα λαό λεκέ και στημένο σαν πατσαβούρι. Ότι
ανήλεο νομοσχέδιο φτιάχτηκε και
ψηφίστηκε να γδάρει τους πειναλέους γραικούς. Ότι σουλτάνικο φιρμάνι
εκβαρβαρίζει τη ζωή του Έλληνα.
Γιατί αν
δεν χαθούν οι νόμοι των Δράκων, ο Έλληνας από κρυμμένος ποντικός που είναι στην
τρύπα του θα γίνει γενίτσαρος. Και δε θα χωρατέψει. Θα ζητήσει το δίκιο του και θα γυρέψει με
καρδιά Κολοκοτρωναίικη τα κλεμμένα του.
Τετρακόσια χρόνια στη σκλαβιά του Τούρκου ξέρει καλά να πολεμά Σουλτάνους. Αρκεί μια
σπίθα και θ’ αφήσει το αφέψημα της λεβάντας και της βαλεριάνας που τον
κοιμίζει. Θα ξυπνήσει, θα ζωστεί το δίκιο και το θυμό του και θα ορμήσει. Θα
ορμήσει να σείσει τα άχθη του, να κάνει κουρέλι τη μαντίλα που του φόρεσαν οι
αφέντες του και να σβήσει τη γραμμή με τα χρέη του που του φόρτωσαν οι επίορκοι
αντιπρόσωποί του.
Σε τι
θεμέλια στέριωσαν τούτοι οι νόμοι; Τι έκανε να πιστεύουν οι νομοθέτες τους πως
αυτοί είναι οι πυλώνες της αψίδας που θα σώσουν την οικονομία της πατρίδας μας;
Τι γελοίο και άθλιο να νομίζουν οι κακορίζικοι πως θα μας σώσουν με νόμους της
αφρικάνικης ζούγκλας και με ξορκισμούς των Απάτσι; Και τι γελοίο να
αποκαλούνται << σωτήρες αυτοκράτορες >> οι 300 με το μυαλό τους που δεν είναι ούτε καν κουκούτσι.
Οι λεγόμενοι << ελληνική τρόικα
>> που ως βδέλλες κάνουν αφαίμαξη στο αίμα του λαού.
Και
στο ρήγμα που θα ανοίξει ο σεισμός να
φυτρώσει μια λάμπουσα πολιτική, φιλολαϊκή και πατριωτική. Να δώσει ένα
αχτινοστρόβιλο φύσημα στους σάπιους τροχούς του υπάρχοντος πολιτικού άρματος
και να το αναποδογυρίσει, συντρίβοντάς το. Να φύγουν οι πίπιδες και να ‘ρθουν πολιτικοί
ντόμπροι, ταϊσμένοι στη φτώχεια, γαλουχημένοι στην ευωδιά της τιμιότητας και
αγνοούντες τη ρεμούλα και την ιχνηλασία του πλούτου.
Να είναι όλοι τους προπονημένοι στο
άδειο στομάχι, λιγνεμένοι από τις στερήσεις και δοκιμασμένοι στο κρύο.
Διαβασμένοι στα δημόσια ελληνικά σχολεία και διακεκριμένοι με περγαμηνές στα
οικεία πανεπιστήμια. Με βιογραφικά τσιτσιρισμένων γόνων και ανατρεφόμενοι με
γάλα κατσίκας και εθνική φασολάδα. Χωρίς χρωματιστούς λαιμοδέτες, αρωματισμένα
φράκα και στολισμένους με μπριλάντια. Πολιτικοί, που να έχουν μάθει να λένε:
<< πρόσταξον αυθέντη, λαέ >> κι όχι
<< προστάζω εγώ!>> Τέτοιοι να έρθουν να κυβερνήσουν! Αυτούς που έχουμε στο σβέρκο μας τους
βαρεθήκαμε! Άει σιχτίρ πια!
