Του
Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Σε μια επιφυλλίδα διάβασα:
<< Υπήρξα για σαράντα χρόνια ξεναγός. Από τη θητεία μου θυμάμαι έναν
Ιάπωνα πρέσβη στη Γερμανία, ο οποίος με ρώτησε, αν στην Ελλάδα για λόγους
ηθικής και τιμής, έχουν αυτοκτονήσει άτομα του πολιτικού περιβάλλοντος. Του
απάντησα ότι γνωρίζω μόνο τον Αλέξανδρο Κορυζή, πρωθυπουργό της Ελλάδας, όστις
για να μην υπογράψει το 1941, την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς
αυτοκτόνησε. Με ρώτησε αν η χώρα τον τίμησε με ανδριάντες ή άλλες τιμές. Και
απάντησα ότι είναι μάλλον άγνωστος στους νεότερους. Μου είπε πως αυτό δεν είναι
καλό σημάδι για τη χώρα>>.
Δυστυχώς από τους σημερινούς
πολιτικούς Νέρωνες της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας του τόπου μας
κανείς δε διατίθεται να αυτοκτονήσει << για λόγους ηθικής και τιμής
>>. Και τούτο γιατί συντηρείται η πεποίθηση ότι ο περιορισμός των ατομικών
ελευθεριών από ένα πραξικόπημα ή από μια εξωτερική εισβολή θα ήταν σκλαβιά
αφόρητη και εξευτελισμός αλλά η συμφωνία
με τα μνημόνια της κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και της ολοσχερούς πενίας
του λαού, θεωρείται ευεργέτημα σωτηρίας, οι Νέρωνες που τα υπογράφουν Μεσσίες, καλύπτονται πίσω από το μανδύα της
νομικής στήριξης και της πολιτικής ισχύος τους και δεν υπάρχει λόγος να
αυτοκτονήσουν.
Έτσι οι διεστραμμένοι πολιτικοί
το << όργιο >> των μνημονίων το απολαμβάνουν ως μονάρχες ελέω Θεού.
Έχουν κάνει την Ελλάδα σχεδία, χρησιμοποιούν για κωπηλάτες ισχυρούς άνδρες από
τζάκια, προσκυνημένους κομματάρχες και
ξαπλωμένοι σε παπλώματα και μαξιλάρια τραβάνε για της χαράς το νησί, τρώγοντας,
πίνοντας και γλεντοκοπώντας. Πολλοί άλλοι
καλεσμένοι του ίδιου σπόρου και της ίδιας φύτρας σε άλλα πλωτά ταξιδεύουν, με
όλα τα αγαθά, με σκλάβους υπηρέτες, γυναίκες χυμώδεις της ηδονής, παρθένες που
το σγουρό εφηβαίο τους στάζει μέλι και το πληρώνουν εκατομμύρια ευρώ.
Και ο λαός πεινάει, άνθρωποι πεθαίνουν
στους δρόμους, άρρωστοι ξεψυχούν στους διαδρόμους των νοσοκομείων, ηλικιωμένοι
αφήνουν την πνοή τους στα πάρκα, φτωχοί εργάτες λιμοκτονούν άνεργοι, τυφλοί,
κουτσοί και άλαλοι χάνουν τις συντάξεις τους γιατί ένα πορδοβούλωμα υπουργός τρέφει
μίσος αρχέγονο για το σακάτη.
Τα παχύδερμα όμως ευημερούν και
ευτυχούν. Μαυραγορίτες συνειδητοί, ληστεύουν, αρπάζουν, το μπεζαχτά τους αυξάνουν, με διωγμούς και φόρους το λαό
εξοντώνουν. Είναι απειλή για τη χώρα, είναι λύκοι που αρπάζουν, παρανοϊκοί
δοξομανείς, εξουσιολάγνοι, κοσμοκράτορες τιποτάκηδες, αγράμματοι κοπρίτες,
θρασείς και αποκυήματα του κομματικού σωλήνα.
Πρέπει να τους διώξουμε. Να τους
διώξουμε, ν’ απαλλαγεί η χώρα, να σωθεί, αφού κανένας τους δεν αυτοκτονεί
<< για λόγους τιμής και ηθικής >>.
