Ήταν μια από τις πιο πέτρινες χρονιές στη διδασκαλική μου πορεία στη μιζερόφιλη Δημοτική Εκπαίδευση.
Διορισμένος σε χωριό σκαρφαλωμένο στα ύψη, χωρίς δρόμο, ανθρωποφάγο και λυκοζωσμένο, είναι θαύμα πως επέζησα. Όλο τον χειμώνα τον πέρασα χωμένος στο χιόνι και στη λάσπη, ουζοπότης, άπλυτος, θεονήστικος, κοσμοκαλόγερος φριχτός και αμαρτημένος. Ένας διαμελισμένος που συνέχιζαν να με διαμελίζουν ρυπαρές εγκύκλιοι διεστραμμένων επιθεωρητών και ολίγιστων προϊσταμένων γραμμένες σε έμπυο ύφος ασιάτη αιματοβαμμένου μονάρχη.
Του καλοκαιριού ερχομένου απέδρασα να εκτονωθώ με ήλιο και ιώδιο ακμαίος να διατηρηθώ. Αφίξεις πολλές σε δροσερά μέρη της πατρίδας, όλα εμβληματικά αλλά ένα ξεχωριστό και το αναφέρω. Ήταν το ταξίδι μου στην Κάρπαθο. Δεκαπενταύγουστος μ’ όλη την ποίηση και τη θεία κατάνυξη να γράφουν στίχους μέσα μου, σηματωρούς για το αβέβαιο μέλλον.
Στο πανηγύρι της βρέθηκα στην Όλυμπο Καρπάθου που δεν ξέρω αν είναι και πανηγύρι.
Του καλοκαιριού ερχομένου απέδρασα να εκτονωθώ με ήλιο και ιώδιο ακμαίος να διατηρηθώ. Αφίξεις πολλές σε δροσερά μέρη της πατρίδας, όλα εμβληματικά αλλά ένα ξεχωριστό και το αναφέρω. Ήταν το ταξίδι μου στην Κάρπαθο. Δεκαπενταύγουστος μ’ όλη την ποίηση και τη θεία κατάνυξη να γράφουν στίχους μέσα μου, σηματωρούς για το αβέβαιο μέλλον.
Στο πανηγύρι της βρέθηκα στην Όλυμπο Καρπάθου που δεν ξέρω αν είναι και πανηγύρι.
Ντόπιοι και ξενιτεμένοι Ολυμπίτες έρχονται γι’ αυτό. Ακόμα υποψιασμένοι τουρίστες, γέλια, φιλιά, χαιρετούρες, φωτογραφίες, κορίτσια, φορεσιές, γλυκά, ποτά έξω από την εκκλησία και στην πλατεία. Το απόγευμα στην πλατεία στήνεται ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι.
Γεμίζει από φαγητά, ζυμωτό ψωμί, ελιές, τυρί, ρακή και κρασί. Κοντά στις αρχές κάθεται και ο κόσμος, οι δωδεκανησιακές λύρες παίζουν, αστεία και πειράγματα πάνε σύννεφο. Γύρω από αυτόν τον κύκλο του τραπεζιού, φτιάχνεται κι άλλος από ανθρώπους που κάθονται μετά κι άλλος κύκλος κι άλλος, ώσπου φτιάχνονται πολλοί. Και κάποια στιγμή λίγοι άντρες, λίγα κορίτσια με παραδοσιακές φορεσιές πιασμένοι σταυρωτά, αρχίζουν να σέρνουν τα πόδια τους, να χορεύουν γύρω από τους ανθρώπινους κύκλους. Περπατούν αργά, χωρίς να βιάζονται, τελετουργικά.
Οι Καρπάθιοι τον λένε ο << κάτω χορός >>. Ο << σιγανός >>. Κάθε κύκλος ολοκληρώνεται σε δεκαπέντε λεπτά. Γίνονται κι άλλοι κύκλοι και άλλοι άνθρωποι στην αλυσίδα του χορού. Κανείς δε μιλάει, κανείς δε γελάει, κανείς δε γλεντάει.
Ο χορός συνδεδεμένος με τις θρησκείες από την προϊστορική εποχή. Σκοπός του η σύνδεση τελετουργικά με τους θεούς. Η Τερψιχόρη ήταν η Μούσα του χορού στα ημέτερα. Τον Απόλλωνα τον αποκαλούσαν και << Χορευτή >>. Ο χορός του Απόλλωνα συνοδευόταν από λύρες και λαούτα. Ο χορός του Διόνυσου σχετιζόταν με το πάθος, τον πανικό. Ο χορός αυτός και ως << οργασμικός >> έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά στο θεό Διόνυσο.
ellinikoxronografima.blogspot.gr
Οι Καρπάθιοι τον λένε ο << κάτω χορός >>. Ο << σιγανός >>. Κάθε κύκλος ολοκληρώνεται σε δεκαπέντε λεπτά. Γίνονται κι άλλοι κύκλοι και άλλοι άνθρωποι στην αλυσίδα του χορού. Κανείς δε μιλάει, κανείς δε γελάει, κανείς δε γλεντάει.
Ο χορός συνδεδεμένος με τις θρησκείες από την προϊστορική εποχή. Σκοπός του η σύνδεση τελετουργικά με τους θεούς. Η Τερψιχόρη ήταν η Μούσα του χορού στα ημέτερα. Τον Απόλλωνα τον αποκαλούσαν και << Χορευτή >>. Ο χορός του Απόλλωνα συνοδευόταν από λύρες και λαούτα. Ο χορός του Διόνυσου σχετιζόταν με το πάθος, τον πανικό. Ο χορός αυτός και ως << οργασμικός >> έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά στο θεό Διόνυσο.
ellinikoxronografima.blogspot.gr
