Κάποιοι νομίζουν ότι
ο ελληνικός λαός έχει κοντή μνήμη και ξεχνάει γρήγορα. Πολλάκις είναι και έτσι.
Έρχονται, όμως, και στιγμές που η ίδια η ζωή σε ταρακουνάει και σου θυμίζει, με
ένταση μάλιστα, γεγονότα και καταστάσεις.
Θυμάστε
που η κυβέρνηση, ακόμη και δια στόματος Πρωθυπουργού, απέρριψε την πρόταση του
Υπουργού της (προερχόταν από τη ΔΗΜΑΡ) Ρουπακιώτη για το αντιρατσιστικό
νομοσχέδιο που στην ουσία ήταν ο Δούρειος Ίππος για να τεθεί εκτός νόμου η
Χρυσή Αυγή;
Τότε κάποιοι νόμισαν ότι θα ρίξουν τα δίχτυα να ψαρέψουν ψηφοφόρους
που λόγω οργής και αγανάκτησης εγκατέλειψαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και
εντάχτηκαν στις δυνάμεις της Χρυσής Αυγής για να τιμωρήσουν το πολιτικό
σύστημα. Πίστεψαν ότι θα τους φέρουν πίσω.
Τα
αποτελέσματα αυτής της κοντόφθαλμης τακτικής είναι σήμερα τραγικά. Είναι τα
γεγονότα του Μελιγαλά, είναι τα γεγονότα στο μνημείο εκτελεσθέντων του 1944 στα
Γιαννιτσά.
Μπορεί
ο Ρουπακιώτης να αισθάνεται δικαιωμένος, η Ελλάδα, όμως, βυθίστηκε ακόμη περισσότερο
στο σκοτεινό της τούνελ.
Spartakos
