Φράξος : Το δέντρο του Μαγκλαβά με το οποίο ο Νέστορας έφτιαχνε τα πλοία του

Ήταν, λέει , κάποτε, ένα δένδρο,  που στήριζε τον κόσμο όλο. 

Και ήτανε , λέει, τεράστιο αυτό το δένδρο με τις ρίζες του να βρίσκονται στον Κάτω Κόσμο και την κορυφή του ν’ αγγίζει στους Oυρανούς. 

Οι Έλληνες, λένε, τόπανε Μελία, τόπανε, ύστερα, Φράξο.  

Ο Ηρακλής, λένε, τόχε σαν το ρόπαλο για να επιτεύξει τους άθλους του, ο Όμηρος το τραγούδησε, ο Χείρωνας , λένε, το παρέδωσε ως όπλο στον Αχιλλέα. Με αυτό το δέντρο που βρίσκεται στο Μαγκλαβά κατασκεύασε τα πλοία του ο βασιλιάς Νέστορας. 

Τι είναι τέλος πάντων το δέντρο Φράξος που ευδοκιμεί στο πανέμορφο βουνό Μαγκλαβά, δηλαδή στα δικά μας μέρη. 

Είναι ένα δέντρο φυλλοβόλο, με ευθυτενή κορμό που φθάνει τα 25 μέτρα ύψος. 

Ο φλοιός της έχει χαρακτηριστικό ανοιχτόγκριζο χρώμα και είναι λείος. 

Τα φύλλα του είναι μεγάλα σύνθετα, με 5-15 λογχοειδή φυλλάρια, μήκους 3-7 εκ.  Οι παρυφές τους είναι πριονωτές. 

Η διάρκεια φύλλωσης είναι μικρή. Φυτό δίοικο. 

Τα άνθη δεν αυτογονιμοποιούνται. 

Σχηματίζουν φόβες με χρώμα καφεπορφυρό. 

 Ανθίζει Απρίλιο με Μάιο. 

Ο καρπός είναι σκληρός μικρός με μεγάλο μεμβρανώδες πτερύγιο. Ωρίμανση από Σεπτέμβριο μέχρι Οκτώβριο.  

Είναι φωτόφιλο είδος. Όταν σκιάζεται τα φυτά υποφέρουν και δεν αναπτύσσονται σωστά (συχνά νεκρώνονται). Είναι ανθεκτικό σε παγετούς. Σχηματίζει δάση στα πιο εύφορα και υγρά μέρη. Προτιμά τα νωπά ή υγρά εδάφη ελαφριά, μέτρια ή βαριά πηλώδη. 

Είναι αδιάφορο ως προς την οξύτητα.  

Ο φλοιός περιέχει τη φραξίνη και πολλές βλεννώδεις ουσίες. 

Είναι είδος με ξύλο εύκολα επεξεργάσιμο, για το λόγο αυτόν χρησιμοποιείται  στην ξυλογλυπτική. 

Τα φύλλα του περιέχουν πολλές δεψικές ουσίες και αρωματικά έλαια. Επίσης λόγω της ταχύτατης ανάπτυξης και του πολύ καλής ποιότητας ξύλου που παρέχει θεωρείται πολύτιμο είδος.  

Το χρώμα είναι λευκό ή ελαφρά ρόδινο. Χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, για χειρολαβές εργαλείων και κοντάκια όπλων, σε ξύλινα τμήματα οχημάτων και πλοίων, σε πατώματα, κ.λ.π. 

Μαζί με το ξύλο της δρυός, θεωρείται το πιο αξιόλογο ξύλο. 

Ο Βουφραδιώτης