Το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί ενόψει των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών έδωσε στη δημοσιότητα το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό προσδιορίζεται από την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο, τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος, τη συγκρότηση της «Ελιάς», τη στήριξη προοδευτικών περιφερειακών και δημοτικών σχημάτων και την πορεία του Κινήματος προς την «αναγέννηση», μέσα από τη «δικαίωσή» του.
Το ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι σήκωσε το τεράστιο βάρος μιας επιλογής που ήταν μονόδρομος για τη χώρα και μιλά για ένα «δυσβάστακτο φορτίο να αποφασίσουμε και να υλοποιήσουμε εξαιτίας της κρίσης που παραλάβαμε από την κυβέρνηση της ΝΔ μια πολιτική αταίριαστη με την ιστορική μας διαδρομή».
«Πήραμε εξολοκλήρου την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και των μέτρων του μνημονίου και πληρώσαμε το δυσανάλογο κόστος της υπευθυνότητάς μας» αναφέρει το ΠΑΣΟΚ στο κείμενό του.
«Οι θυσίες του λαού έπιασαν τόπο, το κίνημά μας, όμως, θεωρήθηκε ως ο κύριος υπαίτιος για την απώλεια σημαντικού μεριδίου της κατανεμημένης ευημερίας του χωρίς να εξετάζει δυστυχώς κανείς πώς φτάσαμε στο αδιέξοδο το 2009 και τι στάση έχει κρατήσει κάθε κόμμα μετά την έκρηξη της κρίσης και τη συνειδητοποίηση του αδιεξόδου» τονίζεται.
Για την έξοδο στις αγορές αναφέρεται ότι σηματοδοτεί το τέλος της εποχής των μνημονίων και ότι γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους και το χαμηλότερο επιτόκιο σε σχέση με τις άλλες χώρες.
Καταλογίζεται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και τυχοδιωκτική, καθώς «τη στιγμή της αναγκαίας εθνικής συνεννόησης για να ολοκληρώσουμε το τόσο σημαντικό βήμα για οριστική έξοδο από τη κρίση παραμένει σε καταγγελτικό λόγο». Και η στάση της ηγεσίας του θεωρείται ότι «είναι αδιέξοδη, ουσιαστικά αρνούμενη την έξοδο στις αγορές» και «επιλέγει τη συνέχιση της μνημονιακής συνταγής».
Η χώρα, αναφέρεται, αλλάζει σελίδα και επιστρέφει ως ισότιμος εταίρος στις ευρωπαϊκές εξελίξεις με ισχυρό διαπραγματευτικό ατού και μπορεί να αφοσιωθεί απερίσπαστη στους όρους και τις προϋποθέσεις της ταχύρρυθμης ανάκαμψης.
Έπειτα από αυτές τις επιτυχίες, όπως τονίζεται «είναι η ώρα να σηκώσουμε ξανά τις ιδεολογικές και αξιακές μας σημαίες ως η προοδευτική και δημοκρατική παράταξη που αποτέλεσε πάντοτε τον φορέα της εθνικής ενότητας και της κοινωνικής συνοχής».
Και προστίθεται ότι «οι εκλογές του Μαΐου θα επιβεβαιώσουν τις νέες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση τόσο στο επίπεδο των ευρωπαϊκών εξελίξεων όσο και στο επίπεδο της θεσμικής συγκρότησης της Δημοκρατίας».
Σχετικά με τις ευρωεκλογές, τονίζεται ότι «διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα η εξέλιξη της Ευρωζώνης».
Τονίζεται ότι «απαιτείται μια πορεία δυναμικής επανεκκίνησης προς μια νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη με κυρίους στόχους:
Την αναδιάρθρωση της Ευρωζώνης σε προοδευτική κατεύθυνση.
Την ολοκληρωμένη επεξεργασία (τεχνική, κοινωνική, πολιτική) των κρίσιμων αποφάσεων.
Την προβολή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου για την προάσπιση του κοινωνικού κράτους.
Επισημαίνεται ο ακροδεξιός κίνδυνος και αναφέρεται σχετικά:
«Εκμεταλλευόμενες την κρίση και τα αδιέξοδα καθώς και τον αυταρχισμό και την επιμονή στις αντιλαϊκές πολιτικές της συντηρητικής ευρωπαϊκής ηγεσίας οι διάφορες ακροδεξιές ομάδες εμφανίζουν αξιοσημείωτη άνοδο. Ο κίνδυνος, προστίθεται, είναι υπαρκτός και οφείλει να ενεργοποιήσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των Ευρωπαίων πολιτών».
Αναφορά γίνεται και στον «αριστερό λαϊκισμό» και τονίζεται ότι «το αδιέξοδο των μικρότερων ομάδων της Αριστεράς προέρχεται κυρίως από την απουσία οποιασδήποτε ενιαίας και βιώσιμης πρότασης για την Ευρώπη».
Όπως τονίζεται, ένα ισχυρό και πλειοψηφικό Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, «είναι ο μόνος δρόμος για πραγματική επανεκκίνηση και αλλαγή στην Ευρώπη, της πραγματικής υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, ο προοδευτικός δρόμος για την Ελλάδα και την Ευρώπη».
Στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει υπό την «Ελιά», για τη «δημιουργία μιας μεγάλης και ισχυρής Κεντροαριστεράς της Προόδου και της Ευθύνης».
Σε αυτές τις εκλογές, όπως αναφέρεται, «δοκιμάζεται για πρώτη φορά το εγχείρημα μιας ευρύτερης συμπαράταξης των προοδευτικών δυνάμεων που βρίσκονται ανάμεσα στη Δεξιά και την κομμουνιστογενή Αριστερά». Τονίζεται επίσης ότι «το πρόγραμμα της Ελιάς εκφράζει δυνάμεις φιλοευρωπαϊκές, προοδευτικές πολιτικά και υπεύθυνες εθνικά».
Εκφράζεται αισιοδοξία για το αποτέλεσμα των εκλογών και τονίζεται: «Σε πείσμα των δημοσκοπήσεων που προσπαθούν να καταλάβουν μια πρωτόγνωρη κοινωνική και πολιτική κατάσταση με παλιά εργαλεία, το ΠΑΣΟΚ, η δημοκρατική παράταξη, υπάρχει και είναι παντού».
Στη βάση αυτής της πρότασης, αναφέρεται, μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει «σταθερά τη διαδικασία ανασυγκρότησης της ευρείας Κεντροαριστεράς».
«Γι' αυτό κρατάμε προς κάθε κατεύθυνση την πόρτα ανοιχτή. Γι' αυτό επιμένουμε να ανακινήσουμε διαδικασία αυτο-οργάνωσης της λαϊκής βάσης. Γι' αυτό θέλουμε την όποια μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ ως εκφραστή της παράταξης να τη συνδέσουμε με μια νέα εθνική και δημοκρατική επαγγελία και με μια νέα και σύγχρονη προοδευτική προοπτική» τονίζει το κείμενο.
Αυτό προσδιορίζεται από την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο, τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος, τη συγκρότηση της «Ελιάς», τη στήριξη προοδευτικών περιφερειακών και δημοτικών σχημάτων και την πορεία του Κινήματος προς την «αναγέννηση», μέσα από τη «δικαίωσή» του.
Το ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι σήκωσε το τεράστιο βάρος μιας επιλογής που ήταν μονόδρομος για τη χώρα και μιλά για ένα «δυσβάστακτο φορτίο να αποφασίσουμε και να υλοποιήσουμε εξαιτίας της κρίσης που παραλάβαμε από την κυβέρνηση της ΝΔ μια πολιτική αταίριαστη με την ιστορική μας διαδρομή».
«Πήραμε εξολοκλήρου την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και των μέτρων του μνημονίου και πληρώσαμε το δυσανάλογο κόστος της υπευθυνότητάς μας» αναφέρει το ΠΑΣΟΚ στο κείμενό του.
«Οι θυσίες του λαού έπιασαν τόπο, το κίνημά μας, όμως, θεωρήθηκε ως ο κύριος υπαίτιος για την απώλεια σημαντικού μεριδίου της κατανεμημένης ευημερίας του χωρίς να εξετάζει δυστυχώς κανείς πώς φτάσαμε στο αδιέξοδο το 2009 και τι στάση έχει κρατήσει κάθε κόμμα μετά την έκρηξη της κρίσης και τη συνειδητοποίηση του αδιεξόδου» τονίζεται.
Για την έξοδο στις αγορές αναφέρεται ότι σηματοδοτεί το τέλος της εποχής των μνημονίων και ότι γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους και το χαμηλότερο επιτόκιο σε σχέση με τις άλλες χώρες.
Καταλογίζεται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και τυχοδιωκτική, καθώς «τη στιγμή της αναγκαίας εθνικής συνεννόησης για να ολοκληρώσουμε το τόσο σημαντικό βήμα για οριστική έξοδο από τη κρίση παραμένει σε καταγγελτικό λόγο». Και η στάση της ηγεσίας του θεωρείται ότι «είναι αδιέξοδη, ουσιαστικά αρνούμενη την έξοδο στις αγορές» και «επιλέγει τη συνέχιση της μνημονιακής συνταγής».
Η χώρα, αναφέρεται, αλλάζει σελίδα και επιστρέφει ως ισότιμος εταίρος στις ευρωπαϊκές εξελίξεις με ισχυρό διαπραγματευτικό ατού και μπορεί να αφοσιωθεί απερίσπαστη στους όρους και τις προϋποθέσεις της ταχύρρυθμης ανάκαμψης.
Έπειτα από αυτές τις επιτυχίες, όπως τονίζεται «είναι η ώρα να σηκώσουμε ξανά τις ιδεολογικές και αξιακές μας σημαίες ως η προοδευτική και δημοκρατική παράταξη που αποτέλεσε πάντοτε τον φορέα της εθνικής ενότητας και της κοινωνικής συνοχής».
Και προστίθεται ότι «οι εκλογές του Μαΐου θα επιβεβαιώσουν τις νέες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση τόσο στο επίπεδο των ευρωπαϊκών εξελίξεων όσο και στο επίπεδο της θεσμικής συγκρότησης της Δημοκρατίας».
Σχετικά με τις ευρωεκλογές, τονίζεται ότι «διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα η εξέλιξη της Ευρωζώνης».
Τονίζεται ότι «απαιτείται μια πορεία δυναμικής επανεκκίνησης προς μια νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη με κυρίους στόχους:
Την αναδιάρθρωση της Ευρωζώνης σε προοδευτική κατεύθυνση.
Την ολοκληρωμένη επεξεργασία (τεχνική, κοινωνική, πολιτική) των κρίσιμων αποφάσεων.
Την προβολή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου για την προάσπιση του κοινωνικού κράτους.
Επισημαίνεται ο ακροδεξιός κίνδυνος και αναφέρεται σχετικά:
«Εκμεταλλευόμενες την κρίση και τα αδιέξοδα καθώς και τον αυταρχισμό και την επιμονή στις αντιλαϊκές πολιτικές της συντηρητικής ευρωπαϊκής ηγεσίας οι διάφορες ακροδεξιές ομάδες εμφανίζουν αξιοσημείωτη άνοδο. Ο κίνδυνος, προστίθεται, είναι υπαρκτός και οφείλει να ενεργοποιήσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των Ευρωπαίων πολιτών».
Αναφορά γίνεται και στον «αριστερό λαϊκισμό» και τονίζεται ότι «το αδιέξοδο των μικρότερων ομάδων της Αριστεράς προέρχεται κυρίως από την απουσία οποιασδήποτε ενιαίας και βιώσιμης πρότασης για την Ευρώπη».
Όπως τονίζεται, ένα ισχυρό και πλειοψηφικό Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, «είναι ο μόνος δρόμος για πραγματική επανεκκίνηση και αλλαγή στην Ευρώπη, της πραγματικής υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, ο προοδευτικός δρόμος για την Ελλάδα και την Ευρώπη».
Στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει υπό την «Ελιά», για τη «δημιουργία μιας μεγάλης και ισχυρής Κεντροαριστεράς της Προόδου και της Ευθύνης».
Σε αυτές τις εκλογές, όπως αναφέρεται, «δοκιμάζεται για πρώτη φορά το εγχείρημα μιας ευρύτερης συμπαράταξης των προοδευτικών δυνάμεων που βρίσκονται ανάμεσα στη Δεξιά και την κομμουνιστογενή Αριστερά». Τονίζεται επίσης ότι «το πρόγραμμα της Ελιάς εκφράζει δυνάμεις φιλοευρωπαϊκές, προοδευτικές πολιτικά και υπεύθυνες εθνικά».
Εκφράζεται αισιοδοξία για το αποτέλεσμα των εκλογών και τονίζεται: «Σε πείσμα των δημοσκοπήσεων που προσπαθούν να καταλάβουν μια πρωτόγνωρη κοινωνική και πολιτική κατάσταση με παλιά εργαλεία, το ΠΑΣΟΚ, η δημοκρατική παράταξη, υπάρχει και είναι παντού».
Στη βάση αυτής της πρότασης, αναφέρεται, μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει «σταθερά τη διαδικασία ανασυγκρότησης της ευρείας Κεντροαριστεράς».
«Γι' αυτό κρατάμε προς κάθε κατεύθυνση την πόρτα ανοιχτή. Γι' αυτό επιμένουμε να ανακινήσουμε διαδικασία αυτο-οργάνωσης της λαϊκής βάσης. Γι' αυτό θέλουμε την όποια μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ ως εκφραστή της παράταξης να τη συνδέσουμε με μια νέα εθνική και δημοκρατική επαγγελία και με μια νέα και σύγχρονη προοδευτική προοπτική» τονίζει το κείμενο.