της Ηρώς Κουνάδη
Ήταν, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, μια από τις πιο
ανεξερεύνητες γωνιές της Πελοποννήσου.
Τώρα είναι μια από τις πιο ανερχόμενες
(up-and-coming, αν το προτιμάτε σε ορολογία glossy ταξιδιωτικού περιοδικού) με
πλήθη κόσμου να παραμιλούν για τις καρτποσταλικές παραλίες γύρω της, την
υπέροχη κουζίνα και τα αξιοθέατα που φτάνουν για να κρατήσουν απασχολημένο επί
μέρες και τον πιο αφοσιωμένο sightseer.
Εκείνο για το οποίο δεν θα ακούσετε πολύ κόσμο να μιλά,
είναι η ομορφιά της ίδιας της Πύλου.
Κάπως σαν να είναι όλοι συνεννοημένοι για να την κρατήσουν
«μυστική» από τον πολύ κόσμο.
Πρέπει να φτάσεις μέχρι εκεί (κι εδώ που τα λέμε, δεν έχεις
να διανύσεις καμιά τεράστια απόσταση) για να εντυπωσιαστείς για πρώτη φορά από
τη σχεδόν νησιώτικη εικόνα της, με τα ψηλά ολόλευκα κτίρια με τις κεραμιδένιες
στέγες που καθρεφτίζονται στα σχεδόν ακίνητα νερά του λιμανιού.
Πρέπει να πιάσεις τραπεζάκι για μεσημεριανό καφέ στη σκιά
των φοινικιών ή του μεγάλου πλατάνου στην Πλατεία των Τριών Ναυάρχων, να κάνεις
την θαλασσινή βόλτα με το βαρκάκι μέχρι τη Σφακτηρία, και μετά να ανηφορίσεις
ως το Νιόκαστρο και να θαυμάσεις την πανοραμική θέα της πόλης από τον
καταπράσινο λόφο του, για να διαπιστώσεις ότι αυτή η τοσοδούλα μεσσηνιακή πόλη
έχει έναν ολόδικό της χαρακτήρα.
Και πρέπει να της αφιερώσεις μερικές μέρες, για να
περπατήσεις τα δρομάκια της, να ανακαλύψεις τις μυστικές γωνιές της κάτω από τα
λουλουδιασμένα μπαλκόνια της, πριν μπεις στο αυτοκίνητο για να εξερευνήσεις την
γύρω περιοχή που –καμία αντίρρηση– έχει πολλά θέλγητρα για να σε ξελογιάσει.
Το sightseeing το επιούσιο Ψηλά (κυριολεκτικά και
μεταφορικά) στη λίστα με τα αξιοθέατα της Πύλου, φιγουράρει το Νιόκαστρο, το
κάστρο που έχτισαν στην είσοδο του κόλπου οι Τούρκοι για να εμποδίζουν την
πρόσβαση σε αυτόν.
Εντυπωσιακά αναστηλωμένο την δεκαετία του ’80, το κάστρο
φιλοξενεί σήμερα και ένα μικρό μουσείο –δυνατό χαρτί του, όμως, παραμένει, η
θέα από τα τείχη του, που κόβει την ανάσα.
Σε δημοφιλία το
συναγωνίζεται η Σφακτηρία, το μικρό νησάκι που «κλείνει» την είσοδο του κόλπου
στον οποίο διαδραματίστηκε η ιστορική ναυμαχία του Ναυαρίνου, όπως λεγόταν η
Πύλος πριν επιστρέψει στο αρχαίο της όνομα.
Επάνω στο νησάκι έχουν στηθεί μνημεία για τους πεσόντες στις
μάχες –και εδώ, η θαλασσινή βόλτα και η θέα της αμφιθεατρικά κτισμένης πόλης
από μακριά είναι εκείνα που μάλλον θα σας συγκινήσουν περισσότερο.
Μετά από εκεί, ξεκινούν οι πιο μακρινές εξερευνήσεις που,
όσο χρόνο και διάθεση να οδηγείτε και αν έχετε… δεν τελειώνουν ποτέ.
Στα «οπωσδήποτε» σημειώστε
το υπέροχο Παλάτι του Νέστορα, του σοφού βασιλιά της Πύλου που συμβούλευε τον
Μενέλαο στον Τρωικό Πόλεμο, το οποίο βρίσκεται σε μια μαγευτική τοποθεσία… στη
μέση του πουθενά – στην τοποθεσία Άνω Εγκλιανός.
Εκτός του ότι είναι το μοναδικό μυκηναϊκό ανάκτορο που
επιβίωσε ως τις μέρες μας σε τόσο καλή κατάσταση, απολαμβάνει και καταπληκτική
θέα σε ένα συγκλονιστικό ηλιοβασίλεμα.
Στις περιηγήσεις σας αξίζει επίσης να συμπεριλάβετε τη
Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας (αλλιώς γνωστή και ως Διβάρι) που είναι ένας από τους
σημαντικότερους –και εντυπωσιακότερους– υδροβιότοπους της Πελοποννήσου.
Αν, τέλος, έχετε όρεξη για λίγη παραπάνω οδήγηση, 50
χιλιόμετρα μακριά από την Πύλο βρίσκεται ένας από τους ωραιότερους
αρχαιολογικούς χώρους που έχουμε δει ποτέ, η Αρχαία Μεσσήνη ενώ περί τα 70
χιλιόμετρα προς την αντίθετη κατεύθυνση («προς τα πάνω» με όρους χάρτη) θα
βρείτε το υπέροχο φαράγγι της Νέδας, με τους παραμυθένιους καταρράκτες του.
Βουτιά και συχώριο
Ό,τι και να λέμε για αξιοθέατα όλο ιστορία και απογευματινές
βόλτες στη σκιά
Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν μιλάμε για μια
«γειτονιά» που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια από τις πιο φωτογενείς παραλίες
της Ελλάδας, την υπέροχη Βοϊδοκοιλιά με την λευκή άμμο και τα γαλαζοπράσινα
νερά;
