Όσοι πίστευαν ότι η νέα κυβέρνηση θα οδηγούσε
τις διαπραγματεύσεις σε «ρήξη» δικαιώθηκαν. Πράγματι, αυτό συνέβη.
Η
συμφωνία -το προσύμφωνο υπεγράφη τη νύχτα στις Βρυξέλλες- με τους
εταίρους και δανειστές της χώρας επιφέρει πολλαπλές ρήξεις.
1. Ρήξη με τον παραλογισμό, που ήθελε μια μικρή χώρα να τα βάλει με όλον τον κόσμο (Αμερική, Ευρώπη, Ρωσία), ο οποίος ήθελε συμφωνία.
2. Ρήξη με την ανοησία, που πιστεύει ότι μια μικρή και καταχρεωμένη χώρα μπορεί να ζήσει μόνη της, απομονωμένη και ταπεινωμένη.
3. Ρήξη με την ψεκασμένη λογική ότι η σωτηρία της Ελλάδας μπορεί να έρθει με ρωσικά ρούβλια, κινεζικά γουάν και ινδικές ρουπίες.
4. Ρήξη με το λόμπι της δραχμής, που έδωσε τα ρέστα του για
να σπρώξει τη χώρα στην καταστροφή της «εθνικής υπερηφάνειας» και να θησαυρίσει το ίδιο.
5. Ρήξη με τα μεγάλα λόγια, τα ψέματα και τις ψευδαισθήσεις, που θα γίνουν μεγάλο μάθημα για πρώην, νυν και επόμενους επίδοξους ψεύτες και λογάδες.
6. Ρήξη με τη «μυθολογία» ότι η μικρή και γενναία Ελλάδα έχει παντού γύρω της εχθρούς. Τώρα η Μέρκελ από «δυνάστρια» θα γίνει «ευεργέτιδα».
7. Ρήξη με τις φαντασιώσεις, ειδικά της Αριστεράς, ότι οι διεθνείς σχέσεις δεν διαμορφώνονται από τον συσχετισμό δυνάμεων, αλλά από κάποια δική της «βούληση».
8. Ρήξη με τα εθνικοπατριωτικά κηρύγματα του τύπου «θα το κάνουμε Κούγκι». Ελπίζουμε στους «κουγκιστές» να έχει απομείνει λίγη πέτσα, ώστε να σιωπήσουν (τουλάχιστον).
9. Ρήξη, ελπίζουμε οριστική, με την πολιτική της ψευτομαγκιάς και της κουτοπονηριάς.
10. Ρήξη, τέλος, με τη βλακεία, που συνιστούν όλα τα προηγούμενα.
Με τη συμφωνία, η Ελλάδα απέφυγε την άμεση καταστροφή, δεν σώθηκε. Για τη σωτηρία θα χρειαστεί πολύχρονη και συστηματική προσπάθεια. Η ομάδα περί τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία πιστώνεται την αποφυγή της άμεσης καταστροφής, τώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της διακυβέρνησης. Τώρα, που οι ανάλγητοι ξένοι τής βγάζουν τη θηλιά από τον λαιμό και της δίνουν χρόνο, θα κριθεί στην πράξη.
Αυτό που έγινε τη νύχτα στις Βρυξέλλες, αν επιβεβαιωθεί οριστικά τις επόμενες μέρες (το «αν» είναι υποχρεωτικά τυπικό, μόνον οι προφήτες προβλέπουν απόλυτα το μέλλον), μπορεί να περιγραφεί με την πολυχρησιμοποιημένη, αλλά εν προκειμένω καίρια, φράση του Τσόρτσιλ: «Αυτό δεν είναι το τέλος. Δεν είναι καν η αρχή του τέλους. Ίσως είναι το τέλος της αρχής».
1. Ρήξη με τον παραλογισμό, που ήθελε μια μικρή χώρα να τα βάλει με όλον τον κόσμο (Αμερική, Ευρώπη, Ρωσία), ο οποίος ήθελε συμφωνία.
2. Ρήξη με την ανοησία, που πιστεύει ότι μια μικρή και καταχρεωμένη χώρα μπορεί να ζήσει μόνη της, απομονωμένη και ταπεινωμένη.
3. Ρήξη με την ψεκασμένη λογική ότι η σωτηρία της Ελλάδας μπορεί να έρθει με ρωσικά ρούβλια, κινεζικά γουάν και ινδικές ρουπίες.
4. Ρήξη με το λόμπι της δραχμής, που έδωσε τα ρέστα του για
να σπρώξει τη χώρα στην καταστροφή της «εθνικής υπερηφάνειας» και να θησαυρίσει το ίδιο.
5. Ρήξη με τα μεγάλα λόγια, τα ψέματα και τις ψευδαισθήσεις, που θα γίνουν μεγάλο μάθημα για πρώην, νυν και επόμενους επίδοξους ψεύτες και λογάδες.
6. Ρήξη με τη «μυθολογία» ότι η μικρή και γενναία Ελλάδα έχει παντού γύρω της εχθρούς. Τώρα η Μέρκελ από «δυνάστρια» θα γίνει «ευεργέτιδα».
7. Ρήξη με τις φαντασιώσεις, ειδικά της Αριστεράς, ότι οι διεθνείς σχέσεις δεν διαμορφώνονται από τον συσχετισμό δυνάμεων, αλλά από κάποια δική της «βούληση».
8. Ρήξη με τα εθνικοπατριωτικά κηρύγματα του τύπου «θα το κάνουμε Κούγκι». Ελπίζουμε στους «κουγκιστές» να έχει απομείνει λίγη πέτσα, ώστε να σιωπήσουν (τουλάχιστον).
9. Ρήξη, ελπίζουμε οριστική, με την πολιτική της ψευτομαγκιάς και της κουτοπονηριάς.
10. Ρήξη, τέλος, με τη βλακεία, που συνιστούν όλα τα προηγούμενα.
Με τη συμφωνία, η Ελλάδα απέφυγε την άμεση καταστροφή, δεν σώθηκε. Για τη σωτηρία θα χρειαστεί πολύχρονη και συστηματική προσπάθεια. Η ομάδα περί τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία πιστώνεται την αποφυγή της άμεσης καταστροφής, τώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της διακυβέρνησης. Τώρα, που οι ανάλγητοι ξένοι τής βγάζουν τη θηλιά από τον λαιμό και της δίνουν χρόνο, θα κριθεί στην πράξη.
Αυτό που έγινε τη νύχτα στις Βρυξέλλες, αν επιβεβαιωθεί οριστικά τις επόμενες μέρες (το «αν» είναι υποχρεωτικά τυπικό, μόνον οι προφήτες προβλέπουν απόλυτα το μέλλον), μπορεί να περιγραφεί με την πολυχρησιμοποιημένη, αλλά εν προκειμένω καίρια, φράση του Τσόρτσιλ: «Αυτό δεν είναι το τέλος. Δεν είναι καν η αρχή του τέλους. Ίσως είναι το τέλος της αρχής».
Γ.Καρελιάς-protagon.gr
