Αν ο "σοφός"
λαός ήταν πράγματι σοφός, θα είχαν αποφευχθεί αρκετά από τα δεινά της
χώρας. Όμως δυστυχώς ο "σοφός" λαός, επιλέγει κυβερνήτες και πρόσωπα που
θα τον εκπροσωπήσουν στη Βουλή, κατ’ εικόνα και ομοίωση των πολιτισμικών και κοινωνικών προδιαγραφών του.
Και δυστυχώς
η κατάπτωση της χώρας δεν είναι μόνο οικονομική. Εξελίχθηκε σε
οικονομική. Πρωτίστως ήταν κατάπτωση αξιών, ηθική, κοινωνική,
πολιτισμική, και σαφώς και πολιτική.
Άλλωστε ποιοι εκλέγουν τους πολιτικούς; Δεν είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας; Πώς δηλαδή μπαίνουν στη Βουλή, τα διάφορα σούργελα;
Πώς γέμισε το κοινοβούλιο περιθωριακούς και γραφικούς τύπους, ηθοποιούς, μοντέλα, γυρολόγους των καναλιών;
Και δεν
αναφέρομαι μόνο στις αμέσως προηγούμενες εκλογές. Δεν μπορεί, σε κάθε
κόμμα υπάρχουν ικανά στελέχη, άνθρωποι με γνώσεις και εμπειρία, που θα
μπορούσαν να βοηθήσουν.
Κι όμως, ο
κόσμος πάει και ψηφίζει εκείνους που του είναι πιο οικείοι, πιο
αναγνωρίσιμοι. Ή ακολουθεί "πεπατημένες" που θυμίζουν εποχές
κοτζαμπάσηδων και δουλοπάρικων.
Τους ίδιους και τους ίδιους. Ή τους γόνους τους...
Και το
εντυπωσιακό είναι ότι ακόμη και τώρα που οι εκλογές γίνονται με λίστα,
οι πολιτικοί αρχηγοί διατήρησαν σε –κατ’ εκτίμηση– εκλόγιμες θέσεις
αρκετούς βουλευτές που το μόνο χάρισμα που διαθέτουν είναι αυτό της
αναγνωρισιμότητας. Με αυτούς θα κυβερνήσουν.
Αλλά πού
είναι το πρόβλημα; Και τι που οι εκλογές γίνονται με λίστα. Μαύρο σε όσα
κόμματα έχουν σε εκλόγιμη θέση -ανάλογα με την κάθε περιφέρεια-
ανίκανους μαϊντανούς. Τώρα μάλιστα που η Βουλή θα είναι καθώς όλα
δείχνουν η πιο πολυκομματική που υπήρξε ποτέ, κινδυνεύουμε να δούμε
πολλά περίεργα "φρούτα" στα βουλευτικά έδρανα.
Και αυτό
γίνεται σε μία στιγμή κατά την οποία η χώρα θα κληθεί να δώσει τον
κρισιμότερο αγώνα για την επιβίωσή της μέσα στην Ευρωζώνη. Τώρα που
μετρά ιδιαίτερα η προσωπικότητα και οι ικανότητες εκείνων που θα κληθούν
να κυβερνήσουν. Γιατί όσοι θεωρούν το ευρώ ως κάτι το δεδομένο, λυπάμαι
αλλά πλανώνται. Τίποτε δεν είναι δεδομένο και τίποτε δεν θα μας δοθεί
πλέον χωρίς πολύ μεγάλες και σκληρές θυσίες.
Και το
πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί δείχνουν να μην
έχουν αντιληφθεί σε ποιο ακριβώς σημείο είναι η χώρα. Και πετούν στον
αέρα διάφορες προεκλογικές μπούρδες για δήθεν νέα διαπραγμάτευση και για
άμβλυνση των κοινωνικών επιπτώσεων από το Μνημόνιο που επέβαλε στη χώρα
ο κ. Τσίπρας. Ο οποίος υποστηρίζει ότι θα το βελτιώσει!
Ή δεν ξέρει τι του γίνεται, ή απλά κοροϊδεύει στο πλαίσιο της προσπάθειας αρπαγής ψήφων από ευκολόπιστους ψηφοφόρους.
Οι οποίοι
λίγο μετά τις εκλογές θα δηλώσουν ως συνήθως ότι... πέφτουν από τα
σύννεφα για την διάψευση των προσδοκιών τους. Και εκεί θα αρχίσει η
συνήθης κατηγορία όχι κατά του εαυτού τους και εκείνων που τους
δούλεψαν, αλλά κατά οποιουδήποτε βολικού, π.χ. κατά των δημοσιογράφων,
της διαπλοκής, των προηγούμενων διαχειριστών και κυβερνητών, κατά
οποιουδήποτε τέλος πάντων μπορεί να χρεωθεί το ανάθεμα των θολωμένων
τους μυαλών.
Δυστυχώς,
τα περί "σοφού" λαού είναι ένα παραμύθι πολύ βολικό για να
δικαιολογηθεί η κακομοιριά και η μιζέρια, αλλά και το ρουσφετολογικό DNA
που οδηγεί τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας να υποστηρίξει κάθε φορά
εκείνους που υπόσχονται "λαγούς με πετραχείλια".
Αρκεί να ακούγονται ευχάριστοι στα αυτιά και να είναι επικοινωνιακά φρέσκοι, λαμπεροί και αληθοφανείς.
Έστω και μία
φορά όμως, ας προσπαθήσουν να σκεφτούν λιγάκι ώριμα πριν ψηφίσουν.
Γιατί μπορεί να είναι και η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα. Ας μην την
σπαταλήσουν. Και κυρίως οι νέοι άνθρωποι.
Οι εκλογές δεν πρέπει να προσφέρονται για τρολάρισμα.
Ας ξεδώσουν στα social media και ας σκεφτούν υπεύθυνα για το μέλλον τους.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
