Σε όλα τα μέρη του κόσμου λένε
πως την ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.
Στην Ελλάδα, στον χώρο του
πολιτισμού, οι αλλαγές προσώπων και ομάδων, ιδίως πετυχημένων, έχει
γίνει κάτι σαν επιδίωξη τον τελευταίο καιρό.
Έτσι δεν έμεινα τόσο
εμβρόντητη όταν ήρθε και η σειρά μου, ούτε ότι το πληροφορήθηκα από μια
δημοσίευση στην τοπική εφημερίδα της Καλαμάτας και όχι από επίσημα χείλη
– άλλη μια συνηθισμένη τακτική της εποχής.
Κρατούσα την θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας του
γραφείου υποψηφιότητας της Καλαμάτας για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της
Ευρώπης το 2021. Είχα αναλάβει τον Φεβρουάριο του 2015 και ο
φάκελος-πρόταση που καταθέσαμε με τους συνεργάτες μου ήταν αυτός που
έδωσε την πρόκριση στην Καλαμάτα τον Φεβρουάριο του 2016. Πετύχαμε, μετά
από σκληρή δουλειά, ανάμεσα σε δεκατέσσερεις ελληνικές πόλεις που είχαν
θέσει υποψηφιότητα, η Καλαμάτα να προκριθεί στον τελικό γύρο με την
Ελευσίνα και την Ρόδο.
Ως δημιουργός και επαγγελματίας του χώρου μου έχω
ένα δίκτυο γνωριμιών και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το οποίο
ενεργοποίησα. Πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι και φορείς δέχτηκαν να
συμμετέχουν, εμπιστεύτηκαν την ομάδα μας, έδωσαν τις ιδέες τους ή και τα
ονόματα τους. Έτσι φτιάχτηκαν οι προτάσεις μου για το πρόγραμμα. Είναι
και πολλοί άλλοι που περίμεναν τον δεύτερο γύρο όπου όλα θα γίνονταν πιο
συγκεκριμένα.
Καταλαβαίνω την νόμιμη διαδικασία του διαγωνισμού
που ακολουθήθηκε για την αλλαγή μου ‒ στον διαγωνισμό πήρα και εγώ
μέρος.
Όμως, δεν γνωρίζω τους λόγους της μη επιλογής μου.
Μαζί με εμένα
δεν επιλέγονται και οι προτάσεις μου για το πρόγραμμα;
Τι είδους
απόρριψη είναι αυτή που απομακρύνει το πρόσωπο αλλά κρατά τις προτάσεις;
Ποιοι λόγοι είναι ικανοί ώστε να οδηγήσουν τον δήμο να αλλάξει τον
άνθρωπο, του οποίου η πρόταση οδήγησε στην επιτυχία της πρόκρισης της
πόλης; Οταν μάλιστα, σύμφωνα με τους κανονισμούς, πάνω στην πρόταση
που έχει προκριθεί θα πρέπει να συνεχίσει η διεκδίκηση και στο τελικό
στάδιο. Ο τελικός φάκελος δε θα πρέπει να είναι έτοιμος σε τέσσερεις
μήνες;
Δυστυχώς, οδηγούμαι να πιστεύω πως υπάρχει απόκρυψη
προθέσεων.
Όσο δουλεύαμε για την πρόκριση, υπήρχε μικρό ενδιαφέρον. Με
το που προκρίθηκε η πόλη, άλλαξε το τοπίο. Αίφνης, το πολιτικό
ενδιαφέρον παρατάξεων, πολιτικών προσώπων, άλλων δήμων, περιφέρειας,
κλπ, φούντωσε.
Γίνεται έτσι οι καλλιτέχνες και οι καλλιτεχνικοί
διευθυντές να χτίσουν κάτι, όταν δεν εγκαθίστανται σχέσεις εμπιστοσύνης
και σεβασμού; Γεννιέται έτσι πολιτιστικό έργο; Πολιτισμός; Εδώ δεν
τηρούνται ούτε τα τυπικά τιμώντας έναν πολύτιμο συνεργάτη έστω με
επίσημο δημοσίευμα ευχαριστίας για το έργο που προσέφερε. Απεναντίας.
Δημιουργούνται υπόνοιες απαξίας γύρω από το πρόσωπο μου.
Τέλος, λυπάμαι βαθύτατα που φεύγω έτσι, και θέλω να
ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου στο γραφείο – την ομάδα, αλλά και όλους
τους φορείς και τους ανθρώπους της Καλαμάτας που μοιράστηκαν μαζί μου
τις ιδέες τους και με στήριξαν όσο ήμουν ανάμεσά τους και με έκαναν να
νιώθω ευπρόσδεκτη. Είναι πάρα πολλοί. Ξέρουν ποιοι είναι. Μια ολόκληρη
πόλη. Σχεδόν.
Εύχομαι η χρήση της πρότασης αυτής που φτιάξαμε με την ομάδα μου και που έκανε την πόλη να προκριθεί να φέρει τον τίτλο στην Καλαμάτα.
πηγή
πηγή
