Γράφει ο Γεώργιος Λωρίτης*
Το κράτος μιλάει για «εξαγορά κυριότητος» και καλλιεργεί την εντύπωση ότι θα εξαγοράζεται «κανονική κυριότητα».
Ο αγρότης «βολεύεται να κλείνει τα μάτια του» και να «αποκοιμιέται» με την σκέψη ότι με την εξαγορά θα έχει το χωράφι «δικό του» όπως το είχε και προηγουμένως.
Άς δούμε τώρα την αλήθεια δηλ. εάν το κράτος με την λέξη «κυριότης» κυριολεκτεί ή παραπλανεί :
ΓΕΝΙΚΑ
Ο αγρότης και ο κάθε πολίτης ξέρει ότι όταν έχει την κυριότητα ενός χωραφιού , εκτός από το να το καλλιεργεί , μπορεί και να το κάνει ό,τι άλλο θέλει π.χ. και να χτίσει εκεί ένα εξοχικό ή να βάλει φωτοβολταϊκά ή να το πουλήσει για να φτιαχτεί εκεί μια βιοτεχνία ή «και να το κάψει, δικό του είναι ό,τι θέλει το κάνει». Αυτό είναι η κυριότης κυριολεκτικά.
Το κράτος στον νόμο που θεσμοθετεί την εξαγορά μιλάει (παραπλανητικά) για «κυριότητα» μόνο σε ένα σημείο όπου αναφέρει ότι :
«…… Ο Γενικός Γραμματέας της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης εκδίδει τίτλο κυριότητας υπέρ του κατόχου της έκτασης. Ο ανωτέρω τίτλος μεταγράφεται στα βιβλία μεταγραφών του οικείου Υποθηκοφυλακείου……»
Δίδεται λοιπόν η εντύπωση ότι πρόκειται για κανονική κυριότητα. Όμως αμέσως στη συνέχεια του ανωτέρω κειμένου αναφέρεται ότι :
«Τυχόν αλλαγή της γεωργικής χρήσης, μετά τη χορήγηση του ανωτέρω τίτλου εκ μέρους του αρχικού ή του εκάστοτε κυρίου της έκτασης, συνεπάγεται την αυτοδίκαιη ακυρότητα του σχετικού τίτλου κυριότητας, ως προς το τμήμα που άλλαξε χρήση και την υπαγωγή του τμήματος αυτού στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.»
Σε άλλο σημείο του ίδιου νόμου ορίζεται για την εξαγορά :
«…… δάση, δασικές εκτάσεις …….. που εκχερσώθηκαν για γεωργική χρήση, ……….και διατηρούν τη χρήση αυτή μέχρι σήμερα, δεν υπάγονται στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, απαγορευμένης κάθε άλλης χρήσης από τον κάτοχό τους. …………..
Οι κάτοχοι των δημόσιων εκτάσεων της ανωτέρω παραγράφου υποβάλουν αίτημα εξαγοράς στο αρμόδιο Δασαρχείο ………»
Αποκαλύπτεται λοιπόν ότι δεν πρόκειται για κανονική κυριότητα. Αυτό που πραγματικά θα αποκτήσει ο αγρότης με την εξαγορά είναι μόνο δικαίωμα χρήσης και μόνο αγροτικής χρήσης. Δηλ. ουσιαστικά θα είναι μια «ενοικίαση» διαρκής με προπληρωμένο το ενοίκιο που θα επιτρέπεται να μεταβιβάζεται. Θα απαγορεύεται π.χ. να χτίσει , να βάλει φωτοβολταϊκά , να το πουλήσει για βιοτεχνική χρήση κλπ. Εάν κάνει άλλη χρήση αυτομάτως χάνει και το «ενοικιαστήριο» και «τον πετάνε έξω». Η αγοραία αξία της εξαγορασμένης έκτασης θα είναι πολύ χαμηλή , αφού κανείς δεν θα δίνει τα λεφτά του για να αγοράσει ψευτοκυριότητα (ένα ενοικιαστήριο διαρκείας) , ενώ θα μπορεί να αγοράσει ένα άλλο χωράφι με πραγματική κυριότητα και να το κάνει ό,τι θέλει , όπως και να το μεταπωλήσει σε κανονική τιμή κλπ.
Δεν ήταν όμως έτσι τα χωράφια του αγρότη προηγουμένως ! Τα έκανε ό,τι ήθελε.
Είναι αυτά τα ίδια χωράφια για τα οποία, «κατά τα άλλα» , βροντοφωνάζει ότι είναι η περιουσία του που προέρχεται από τους παππούδες του, και ότι έχει πληρώσει φόρους μεταβιβάσεων , άλλοι δε , ότι τα έχουν αγοράσει σαν κανονικά χωράφια σε κανονικό τίμημα , και ότι όποιος τολμήσει να πειράξει την περιουσία των προγόνων τους θα τους βρεί απέναντι, κλπ.
Την ίδια στιγμή ο Υπουργός δηλώνει : (24-2-2017) «…..Οι δασικοί χάρτες δεν έγιναν για να αμφισβητήσουν την περιουσία των πολιτών, αλλά για να τακτοποιήσουν τις χρήσεις γης……»
(10-5-2017) «….Επανέλαβε δε, ότι «οι δασικοί χάρτες αποτυπώνουν την κατάσταση των χρήσεων, δεν τροποποιούν την ιδιοκτησία και δεν αποτελούν δήλωση ιδιοκτησίας. …..».
Ναι είναι προφανές ότι δεν αμφισβητούν την ιδιοκτησία , απλώς ……την αφαιρούν με βεβαιότητα !
Και εδώ , σήμερα , ένας αγρότης αναλογίζεται :
«….δηλ. εάν καταλαβαίνω καλά , έρχεται το κράτος για να μου κάνει καλό , να με τακτοποιήσει με τις χρήσεις γης , να μην είμαι «ατακτοποίητος» όπως σήμερα …. Και για να με «τακτοποιήσει» καλύτερα , ενώ σήμερα είμαι κανονικός ιδιοκτήτης κανονικών χωραφιών , μου τα παίρνει , και από «δικά μου» , τα κάνει «δημόσια» , και από «χωράφια» , τα χαρακτηρίζει «δάση» , και από «κάθε χρήση» πλέον επιτρέπει μόνο «αγροτική καλλιέργεια» ; …. Ε ! τώρα μάλιστα ! κάτι αρχίζω να καταλαβαίνω …. μια χαρά «με τακτοποιεί» !! Τέτοια τακτοποίηση μάλιστα ! Χαλάλι ! Πώς άντεχα μισό αιώνα να είμαι κανονικός ιδιοκτήτης κανονικών χωραφιών ;; Αβάσταχτο ! Ενώ τώρα «με τακτοποιούν» ! με κάνουν απλό «χρήστη» σε ξένα-δημόσια δάση με μοναδικό δικαίωμα την αγροτική καλλιέργεια , την οποία εάν την αλλάξω οποτεδήποτε , τότε «αυτομάτως» έχω χάσει και αυτή την χρήση !! Ναι τώρα είναι καλύτερα …!
Ωχ αδερφέ …. ! Αφού θα εξαγοράσω κυριότητα ! Ορίστε το λέει και το ίδιο το κράτος …. Πώς ;
Ε ! εντάξει ….. εκείνα τα περί «δημοσίων δασών» και «απλής κατοχής» …. Τι να σου πω τώρα …… τι πας και προσέχεις και εσύ …. Άσε με στην βόλεψή μου .… Τώρα πάλι ….. αν δεν πειράζουν την περιουσία μου που την έχω ήδη , γιατί προβλέπουν «εξαγορά» για να αποκτήσω κάτι που ήδη το έχω ; Τρελοί είναι; ή μήπως με περνάνε εμένα για «χαϊβάνι» ; …… Α ! μπα ! απλό μπέρδεμα θα είναι …. Ας το ξεχάσω … !…»
«….Και ποιο είναι αυτό το «Συμβούλιο της Επικρατείας» που μπορεί να τα ακυρώσει όλα αυτά, δηλ. και να έχω δώσει τα χωράφια μου στο κράτος και να ακυρωθεί και αυτή η εξαγορά
Εγώ δεν πιστεύω ότι έχει καμμία εξουσία αυτό το ……. Πώς το είπατε ; …..»
(βλ. αναλυτικότερα στο http://loritis.com/ άρθρο μου από 20-4-2017 )
Αν πάψει ο αγρότης να αποκοιμιέται με τα «καλαμπούρια» της κυβέρνησης θα μπορέσει να αντιληφθεί τα ακόλουθα :
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Η πρόσφατη υπουργική απόφαση που μειώνει το αντάλλαγμα χρήσης (ΦΕΚ Β’ 1492 / 2-5-2017) , καθορίζει επίσης και τις περιπτώσεις-κατηγορίες (σ.σ. που είναι ίδιες με αυτές της εξαγοράς). Ξεχνάει όμως να χρησιμοποιήσει την παραπλανητική ορολογία περί «κυριότητος» και κουραφέξαλα , και της ξεφεύγει η αλήθεια. Έτσι ονοματίζει τις 3 μοναδικές περιπτώσεις εξαγοράς με τα σωστά ονόματα.
Λοιπόν οι περιπτώσεις-κατηγορίες εξαγοράς είναι μόνο αυτές οι 3 που αναφέρονται σε αυτό το νομοθέτημα. Όποιες παραπλανητικές λέξεις κι αν ακούει ο αγρότης , όσο κι’ αν του αρέσει να εφησυχάζει , ας ψάξει να βρει την περίπτωσή του μόνο σε μια από αυτές τις 3 κατηγορίες.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ περίπτωση-κατηγορία εξαγοράς !
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ - ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣ
(Κ.Υ.Α. 156157/2343 ΦΕΚ Β’ 1492 / 2-5-2017)
«….Μετά το άρθρο 2 προστίθεται άρθρο 2Α ως εξής: ……………….
Για τις δασικού χαρακτήρα εκτάσεις, οι οποίες εκχερσώθηκαν άνευ αδείας της αρμόδιας δασικής αρχής πριν τις 11/9/1975 προς γεωργική εκμετάλλευση, ο δικαιούχος υποχρεούται στην καταβολή ανταλλάγματος χρήσης, προσαρμοζόμενο σύμφωνα με τα κατωτέρω :
(α) σε δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις, το αντάλλαγμα χρήσης υπολογίζεται στο 20% της καθοριζόμενης αξίας τους σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 998/1979 όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 του άρθρου 32 του ν. 4280/2014,
(β) σε ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις, το αντάλλαγμα χρήσης υπολογίζεται στο 12,5% της καθοριζόμενης αξίας τους, σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 998/1979 όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 του άρθρου 32 του ν. 4280/2014,
(γ) σε δημόσιες εκτάσεις των περιπτώσεων α’ και β’ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979 ως ισχύει (σ.σ. χορτολιβαδικές) , το αντάλλαγμα χρήσης υπολογίζεται στο 15% της καθοριζόμενης αξίας τους σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 998/79 όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 του άρθρου 32 του ν. 4280/2014……..»
ΣΥΝΕΠΩΣ :
Όποιος «εξαγοράζει», πληρώνει για να πάρει :
Όχι κυριότητα , αλλά μόνο δικαίωμα χρήσης (και μόνο για αγροτική καλλιέργεια)
Και αυτή η χρήση θα είναι, όχι σε «χωράφι» , αλλά :
είτε σε «δημόσιο δάσος»
είτε σε «ιδιωτικό δάσος»
είτε σε «δημόσια χορτολιβαδική έκταση»
Ο κάθε αγρότης έχει το δικαίωμα να επιλέξει εάν τον συμφέρει η εξαγορά και εάν την θέλει.
ΟΜΩΣ είναι ανοσιούργημα να τον κοροϊδεύουν με παραμύθια περί «κυριότητος» και περί «χωραφιών». Το «δημόσιο δάσος» πως βαφτίζεται «δικό μου χωράφι» ;;
ΥΠΟΨΙΑ :
Σύντομα θα αλλάξει η ορολογία και σε αυτό το νομοθέτημα και θα χρησιμοποιηθεί και εδώ ο όρος «κυριότητα» κλπ.
140 % ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣ
Ο αγρότης για την εξαγορά πρέπει να πληρώσει 2 φορές. Το ένα είναι το «τίμημα εξαγοράς» και το άλλο είναι το «αντάλλαγμα χρήσης»
« 10. Έως ότου εξοφληθεί το οφειλόμενο τίμημα και καταβληθεί το αντάλλαγμα χρήσης, ο κάτοχος δεν μπορεί ……»
Το σύνολο αυτών των 2 ποσών ανεβάζει το κόστος της εξαγοράς περίπου από 30-45% της αντικειμενικής αξίας των εξαγοραζομένων. Όμως αυτό δεν είναι το μόνο που πρέπει να δώσει ο αγρότης για την εξαγορά. Πρέπει πρωτίστως να δώσει στο κράτος (και άρα να χάσει ο ίδιος) και τα ίδια τα χωράφια του , αναγνωρίζοντάς τα σαν δάση ιδιοκτησίας του δημοσίου , και κάνοντας την αίτηση εξαγοράς σαν παράνομος «καταπατητής».
« 6. Οι κάτοχοι των δημόσιων εκτάσεων της ανωτέρω παραγράφου υποβάλουν αίτημα εξαγοράς στο αρμόδιο Δασαρχείο …….»
«Κάτοχος» σημαίνει «όχι κύριος» αλλά απλός «χρήστης». Ο κάτοχος-χρήστης δημοσίων εκτάσεων , αλλιώς λέγεται «καταπατητής» , και ο καταπατητής είναι πάντα παράνομος , δεν νοείται νόμιμος «καταπατητής».
Γίνεται φανερό ότι ο αγρότης για να κάνει την εξαγορά πρέπει να δώσει 2 πράγματα :
Α) να δώσει τα χωράφια του στο κράτος δηλ. να δώσει το 100% της αντικειμενικής αξίας των , πράγμα που προφανώς είναι «κόστος» που προστίθεται στο συνολικό κόστος και
Β) να πληρώσει χρήματα δηλ. το 30-45% της αντικειμενικής αξίας όπως αναλύεται ανωτέρω.
Έτσι το πραγματικό συνολικό κόστος της εξαγοράς ανέρχεται τελικά περίπου στο 140% της αντικειμενικής αξίας.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !
Άς γίνει ό,τι πρέπει να γίνει σ’ αυτή τη χώρα (και αληθώς πολλά πρέπει να γίνουν ! αλλά όχι και «όλα»…..) Αλλά άς γίνουν φανερά και με το όνομά τους ! Άς γνωρίζει ο πολίτης την αλήθεια και άς επιλέξει ό,τι θέλει ! Αφού το κράτος θυμήθηκε τώρα , μετά από σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα , να κατηγορήσει και να τιμωρήσει με τις πράξεις του τον αγρότη ως «παράνομο, καταπατητή δημοσίων δασών, που ήρθε η ώρα να του πάρει τα κλεμμένα χωράφια και να τον πετάξει στο δρόμο ! » , ας το κάνει φανερά και ας το πει καθαρά ! ΑΝ αυτό είναι το νομικώς ορθό , ας γίνει ! Έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα , φανερά για να τα καταλαβαίνουν «ως κακό» (και όχι ως …..«τακτοποίηση») οι τιμωρούμενοι και να παραδειγματίζονται οι υπόλοιποι !
Όμως ΔΕΝ είναι αυτό το νομικώς ορθό , αλλά δεν ασχολείται κανένας με την νομική άμυνα. Αυτό είναι το μεγάλο στρατηγικό λάθος των αγροτών. Αναλίσκονται και αρκούνται σε παρασκηνιακές πολιτικές διαβουλεύσεις , όπως και όταν διεκδικούσαν οικονομικές ρυθμίσεις. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το θέμα των δασικών χαρτών έχει άμεση Συνταγματική θεμελίωση και η επιδίωξη «τροπολογιών» είναι μάταιος κόπος που απλώς αποπροσανατολίζει. Η βαθμίδα των υπουργών και των απλών νόμων δεν έχουν την νομική εξουσία και δύναμη να δώσουν νομική λύση με τροπολογίες. Οι αγρότες είναι σαστισμένοι και δεν συνειδητοποιούν ότι «των οικιών αυτών εμπιπραμένων , αυτοί άδουσι ! »
Σχετικές ευθύνες ανήκουν σε πολλούς αλλά και στον καθένα τους ξεχωριστά ….
* Δικηγόρος
http://loritis.com
