• Έχει κατ’ επανάληψη επιβεβαιωθεί η απουσία ενός ολοκληρωμένου και μακρόπνοου αναπτυξιακού σχεδίου και η έλλειψη μιας ικανής, συνεκτικής πολιτικής ομάδας για την αντιμετώπιση μιας τόσο μεγάλης κρίσης.
• Έχει αναδειχθεί ότι μείζονες εθνικού χαρακτήρα επιλογές δεν διαμορφώνονται στα θεσμοθετημένα κυβερνητικά όργανα, αλλά στις διμερείς συναντήσεις με τους δανειστές μας.
Παρά τις ενστάσεις, τις αγωνίες, τα ερωτηματικά και τις αμφιβολίες για την ακολουθούμενη πολιτική, επιδείξαμε διαχρονικά αίσθημα ευθύνης.
Τη στάση μας αυτή την καταστήσαμε διακριτή μέσα από τις όποιες, συμβολικές πλέον, διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ. Όμως κάθε μέρα που περνάει διαμορφώνεται η πεποίθηση πως το βασικό προεκλογικό μας σύνθημα «πρώτα ο πολίτης» η κυβέρνηση μας το έχει αντικαταστήσει από το δόγμα «πρώτα οι δανειστές μας».
Οι βασικές και αρχικές διαφωνίες μας οι οποίες αφορούν στον χρόνο αντίδρασης της κυβέρνησης, στον τρόπο διαχείρισης της δανειακής σύμβασης και στην έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου, παραμένουν, επιτείνονται και μετατρέπονται σήμερα σε αγωνία για το αύριο της χώρας.
Η ανακολουθία στην εφαρμογή και η συνεχής μονόπλευρη διολίσθηση των μέτρων, η εκ των υστέρων κυβερνητική δια πίστωση πως «τα νούμερα δεν μας βγαίνουν» και η παραδοχή της ανάγκης επιμήκυνσης, και όχι αναθεώρησης, μια κατά τα άλλα λεόντειας δανειακής σύμβασης, η οποία αντιστρατεύεται την ανάπτυξη, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για ένα αισιόδοξο αύριο.
Τα βάρη της δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν επιμερίζονται με κοινωνική δικαιοσύνη και προπάντων δεν αγγίζουν αυτούς που πραγματικά συνέβαλαν στην κρίση. Ποιος πληρώνει τη κρίση;
Όλοι και δίκαια; ή μήπως μόνο οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι με σχέση εξαρτημένης εργασίας; Ποιους πλήττει η κρίση;
Όλους και δίκαια; ή μήπως μόνο τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, την μικρή και μεσαία επιχείρηση;
Το κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων και καταστημάτων και η δραματική αύξηση της ανεργίας, διαμορφώνουν το κοινωνικό τοπίο της φτώχιας, της ανέχειας, της ανασφάλειας και της απελπισίας.
Η έλλειψη προοπτικής και η ανεργία των νέων που αναζητούν το μέλλον στην εσπερία, ευνουχίζει για δεκαετίες την ανάπτυξη της χώρας.
Η κατάργηση των συντεχνιακών προνομίων είναι επιβεβλημένη αλλά δεν μπορεί να αποτελεί το πρόσχημα κατάργησης κάθε προστασίας των εργασιακών σχέσεων.
Οι αναγκαίες και χρήσιμες διαρθρωτικές αλλαγές δεν αρκεί να νομοθετούνται. Απαιτείται να προωθούνται αποφασιστικά, αποτελεσματικά, γρήγορα και προπάντων να μην διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί πως η στρατηγική της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, της τρομοκρατίας των μέτρων, ο τεμαχισμός της αλήθειας, το έλλειμμα ειλικρίνειας, και προπάντων ο λαϊκισμός του αντιμνημονιακού λόγου κάποιων κυβερνητικών στελεχών εξάντλησαν την επικοινωνιακή «προσφορά» τους.
Όλον αυτό τον καιρό αποδείχθηκε περίτρανα πως η ακολουθούμενη πολιτική δεν μπορεί να οδηγήσει σε διέξοδο τη χώρα από τη στιγμή που περιορίζεται μόνο στο δημοσιονομικό σκέλος και αγνοεί το αναπτυξιακό. Το μέγεθος και η δομή της κρίσης απαιτούν:
• Διευθύνουσα πολιτική ομάδα οπλισμένη με πίστη και αποφασιστικότητα, η οποία να μπορεί να κινείται και πέρα από το μνημόνιο και με ένα ευρύτερο σχέδιο να επιδιώκει συνεννόηση, συναινέσεις, συμφωνίες.
• Πολιτικές που εμπνέουν και δεν διχάζουν ,πολιτικές που κινητοποιούν και δεν ενοχοποιούν, πολιτικές που ενσωματώνουν την διαφορά, πολιτικές που αρνούνται τις μοναδικότητες και τους μονοδρόμους.
• Πολιτικές που χτίζουν την ηγεμονία τους θετικά και με σεβασμό στις μέχρι σήμερα σημαντικές εθνικές και κοινωνικές κατακτήσεις.
• Να ορίσουμε με σαφήνεια το δημόσιο συμφέρον και το δημόσιο αγαθό. Η έγνοια μας πρέπει να είναι η προστασία του κοινωνικού μας κεφαλαίου και η προστασία από την κατάρρευση των εύθραυστων κοινωνικών σχέσεων που οδηγεί η χωρίς μελέτη και σχέδιο ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών.
Ο στόχος της εξεύρεσης 50δις από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο ως μέρος σεναρίου επιστημονικής φαντασίας. Πολύ περισσότερο που δεν φαίνεται να υπάρχει σχέδιο τι , πότε και με ποιο τίμημα θα αξιοποιηθεί.
Η χθεσινή, θετική εξέλιξη, για την επιμήκυνση και το χαμηλότερο επιτόκιο, δεν μπορεί να αποκρύψει ότι η συμφωνία μας με τον υπό διαμόρφωση «μηχανισμό για την προστασία του ευρώ», θα δεσμεύσει τη χώρα σε μακρά και αδιέξοδη περίοδο ύφεσης, λιτότητας και πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.
Ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομία εμπιστευόμαστε την πολιτική και ανάμεσα στην κοινωνία και την οικονομία δίνουμε το πρωτείο στην κοινωνία .
* Χρειάζεται οι Έλληνες να γνωρίζουν όλη την αλήθεια.
* Χρειάζεται να κάνουμε θυσίες και προσπάθειες με δική μας απόφαση και επιλογή.
* Ο λαός μας, χρειάζεται και δικαιούται, μια πολιτική που θα τον εμπιστεύεται και δεν θα τον παραπλανά.
* Χρειάζεται παράλληλα με τη σταθερή μας προσήλωση στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, να εργασθούμε συστηματικά και μεθοδικά για τον επαναπροσδιορισμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
* Η ένταξη μας στην ΟΝΕ συνιστά πλεονέκτημα Εθνικής επιβίωσης και προσφέρει εξαιρετικές δυνατότητες διαπραγμάτευσης.
* Χρειάζεται ο διάλογος. Στα θεσμοθετημένα κυβερνητικά όργανα, στους πολιτειακούς θεσμούς. Διάλογος με τα κόμματα, με τη κοινωνία των πολιτών, διάλογος και στο ΠΑΣΟΚ που έχει αποσυρθεί από την κοινωνία και έχει μετατραπεί σε κόμμα-κέλυφος και ανίσχυρο κυβερνητικό απολογητή.
* Χρειάζεται να αποκατασταθούν στο ΠΑΣΟΚ οι στοιχειώδεις πολιτικές λειτουργίες της πολιτικής αντιπαράθεσης, της δημιουργικής κριτικής, της σύνθεσης και της πολιτικής δράσης.
* Τέλος όλοι μας θα πρέπει να γνωρίζουμε και να μη ξεχνάμε πως η αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού δεν είναι έννοια κενή περιεχομένου και η ιστορία έχει αποδειχθεί αδυσώπητη για όλους όσους την αγνόησαν, για όλους όσους την καταπάτησαν.
Θωμάς Γιώργος
Μαλέσιος Βαγγέλης
Μανίκας Στέφανος
Νικολάου Γιάννης
Σταυρακάκης Μηνάς"
