ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ - «Ο Θεός δεν έβαλε το χέρι του»…!

 του Πέτρου Τσώνη
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ
Ανεβαίνοντας από την Καλαμάτα στα Παραδείσια και στρίβοντας δεξιά, προς τα χωριά του τέως Δήμου Φαλαισίας, δεν προχωράς λίγα χιλιόμετρα και στη μύτη σου νιώθεις ακόμη την κάπνα, ενώ από τον ουρανό «στάζουν» στάχτες. Όσο πλησιάζεις, το οξυγόνο ελαττώνεται και η αίσθηση δυσφορίας εντείνεται.

Στο άλλοτε κραταιό Λεοντάρι ελάχιστοι βρίσκονται στην αγορά. Οι περισσότεροι είναι στα μέτωπα της πυρκαγιάς και μάχονται για να τη σταματήσουν, υποστηρίζοντας τις πυροσβεστικές δυνάμεις.
Οι πρώτοι πυροσβέστες που συναντάμε, αποκαμωμένοι από τον αγώνα με τις φλόγες επί δύο ημέρες, έχουν σταθεί να πάρουν λίγες ανάσες, να πιουν νερό και να συνεχίσουν γιατί η νύχτα προβλέπεται δύσκολη. Τους ρωτάμε που είναι τα μέτωπα και με πολύ ευγένεια μας καθοδηγούν. Σε λίγα λεπτά αντικρίζουμε την καταστροφή. Ό,τι είχε απομείνει και ό,τι είχε ξαναβγεί μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, έγινε στάχτη.
Ένας ελαιοπαραγωγός στην προηγούμενη φωτιά είδε τις ελιές του να γίνονται παρανάλωμα, δεν το έβαλε όμως κάτω, φύτεψε καινούργιες και τώρα ήρθε η νέα λαίλαπα να του τις πάρει ξανά. Δεν τα κατάφερε όμως, με νύχια και με δόντια ο παραγωγός ξενυχτώντας δύο μέρες μέσα στα δέντρα του κατάφερε και τα έσωσε. Δεν έγινε το ίδιο όμως και στα γειτονικά λιοστάσια.
Στο χωριό Σουλάρι η πυρκαγιά έκανε «βόλτες» σε όλους τους δρόμους και τις αυλές των σπιτιών. Ένα αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο σε αυλή παραδόθηκε στις φλόγες. Ευτυχώς το είδε ο πιλότος πυροσβεστικού ελικοπτέρου που πέταγε από πάνω, ευστόχησε στη ρίψη νερού και το έσωσε!
Δίπλα από το χωριό, σε στάβλο, που κάηκε γύρω γύρω, τα κατσίκια και τα πρόβατα περιμένουν τροφή. Αυτά στάθηκαν τυχερά, άλλα όμως κάηκαν.
Το βράδυ πέφτει, τα αεροπλάνα δεν μπορούν να συνεχίσουν τις ρίψεις νερού. Οι αναζωπυρώσεις δημιουργούν ένα θέαμα …χριστουγεννιάτικου δέντρου. Οι μικρές φλόγες στα δέντρα φαίνονται σαν λαμπάκια.
Οι πυροσβεστικές δυνάμεις κατευθύνονται στη Μονή Μπούρα. Δεν θέλουν να περάσει από εκεί η φωτιά γιατί διαφορετικά θα φτάσει στη Λακωνία και στη Μεσσηνία. Το πρωί τους βρίσκει νικητές.
Ένα τσιγάρο λέει ήταν η αφορμή. Τις αιτίες άραγε τις έψαξε κανένας; Η εγκατάλειψη της υπαίθρου και των χωριών της Αρκαδίας και ολόκληρης της Ελλάδας έχει ως συνέπεια να έχουν λογγώσει τα χωράφια, που κάποτε ήταν πεντακάθαρα και ενδεχόμενη φωτιά έσβηνε αμέσως, αφού δεν είχε κάτι να κάψει για να γίνει ανεξέλεγκτη.
Τέτοιες εποχές, πριν πολλά χρόνια, μετά το θέρο και το αλώνισμα των δημητριακών εκατοντάδες άνθρωποι βρίσκονταν καθημερινά στην ύπαιθρο. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας του γειτονικού χωριού, που προειδοποιούσε ότι κάπου υπάρχει εστία πυρκαγιάς, έσπευδαν και την έσβηναν εν τη γενέσει της. Είναι και η οικονομική κρίση, που δεν δίνει τη δυνατότητα στην αυτοδιοίκηση αλλά και τις δασικές υπηρεσίες να καθαρίσουν και να συντηρήσουν τους δρόμους και τις άλλες υποδομές.
Επιστρέφοντας προς την Καλαμάτα, προηγείται ο επιχώριος Μητροπολίτης, που πήγε για να δει και να συμπαρασταθεί στους πληγέντες. Σκεφτόμαστε «ο Θεός δεν έβαλε το χέρι του»…