Γερμανία, μια χώρα μπουρδέλο!

Αλλος έχει το όνομα και άλλος έχει τη χάρη...  

Το αφεντικό της Ε.Ε και μια από τις ισχυρότερες χώρες στον κόσμο είναι ένα τεράστιο μπουρδέλο; Ακόμα και αν είναι, είναι μάλλον ένα οργανωμένο "μπουρδέλο", το οποίο έχει βάλει στόχο να γίνει ο νούμερο ένα σεξοπροορισμός στην Ευρώπη. Ετσι τουλάχιστον λέει ο Economist:

«Τι έλεγαν οι σύγχρονοι και απελευθερωμένοι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι το 2001; Και τα δύο κόμματα που ήταν τότε στην κυβέρνηση, θέλοντας να βελτιώσουν τη νομική και κοινωνική θέση των ιερόδουλων, έδωσαν στις πόρνες πλήρη δικαιώματα για ασφάλιση υγείας, για συντάξεις και άλλες κοινωνικές παροχές. Η εκμετάλλευση των εργατριών του σεξ παρέμεινε ποινικό αδίκημα, αλλά το να τις προσλαμβάνεις, παρέχοντάς τους ένα χώρο, έγινε νόμιμο. Η ιδέα ήταν ότι οι υπεύθυνοι εργοδότες που θα άνοιγαν ασφαλείς και καθαρούς οίκους ανοχής, θα εξαφάνιζαν τους νταβατζήδες από την αγορά.

Ετσι η Γερμανία ξεκίνησε ένα πείραμα προς την απελευθέρωση, περίπου όπως η Σουηδία, μια χώρα πολιτισμικά παρόμοια, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση, καθώς το 1999 οι Σουηδοί ποινικοποίησαν το πληρωμένο σεξ, ενώ η μαστροπεία ήταν ήδη έγκλημα. Με το να μην στιγματίζει τις πόρνες, αλλά τους άνδρες που τις πλήρωναν, ακόμα στέλνοντάς τους και φυλακή, οι Σουηδοί ήλπιζαν να εξαλείψουν την πορνεία.

Οι αποκλίνουσες πορείες των δύο χωρών έχουν γίνει "καυτό" πολιτικό ζήτημα το τελευταίο διάστημα στη Γερμανία. Το στρατόπεδο της κεντροδεξιάς υπό την ηγεσία της Μέρκελ, το 2001 είχε καταψηφίσει το νόμο για την πορνεία. Τον περασμένο Σεπτέμβριο κέρδισε τις εκλογές, αλλά δεν έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Η Μέρκελ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), που είχαν εισηγηθεί το νόμο, για να κυβερνήσουν μαζί. Και παρόλο που το SPD είναι απρόθυμο να αναγνωρίσει ότι τότε έκανε λάθος, παραδέχεται ότι χρειάζονται κάποιες αλλαγές.

Η πορνεία φαίνεται από τα επίσημα στοιχεία να έχει μειωθεί στη Σουηδία (εκτός εάν κάνουν τη δουλειά στα κρυφά), ενώ η Γερμανία έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο πορνείο και ακόμη ένας προορισμός ευρωπαϊκού σεξουαλικού τουρισμού.

Στη χώρα εργάζονται 400.000 ιερόδουλες οι οποίες εξυπηρετούν 1.000.000 άνδρες την ημέρα. Ομως μόνο 44 από αυτές, μεταξύ των οποίων τέσσερις άνδρες, έχουν εγγραφεί για να λάβουν κοινωνικές παροχές.

Σε περιφερειακό επίπεδο, τα ομόσπονδα κρατίδια και οι δήμοι αποφασίζουν πού και πώς μπορούν να λειτουργούν οίκοι ανοχής. Το Βερολίνο είναι η μόνη πόλη χωρίς περιοριστικές ζώνες. Σε ορισμένα μέρη, πόρνες του πεζοδρομίου παρατάσσονται κατά μήκος των αυτοκινητοδρόμων και υπάρχουν μπουθ σε κοντινή απόσταση για να "ξεπετούν" τους πελάτες. Σε άλλες πόλεις, όπως το Saarbrucken, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, η οποία διαθέτει την αυστηρότερη νομοθεσία, οι επιχειρηματίες επενδύουν σε μεγάλους και οργανωμένους οίκους ανοχής που απευθύνονται κυρίως σε διασυνοριακή ζήτηση.

Αν όλες αυτές οι κοπέλες εργάζονταν στη βιομηχανία του σεξ με τη θέλησή τους, δεν θα υπήρχε απόκλιση από το πνεύμα του νόμου του 2001. Οι ενώσεις των ιερόδουλων εστιάζουν το θέμα σε αυτό το σημείο. Κανείς δεν αρνείται ότι πολλές γυναίκες γίνονται πόρνες χωρίς τη θέλησή τους.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν τα κορίτσια από φτωχά χωριά της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, που μπορεί να έχουν αναγκαστεί, ξεγελαστεί, ή παρασυρθεί να έρθουν στη Γερμανία. Μετά παγιδεύτηκαν ως «Frischfleisch» (φρέσκο κρέας) σε οίκους ανοχής, ίσως επειδή χρωστούν χρήματα στους διακινητές τους ή φοβούνται τα αντίποινα εναντίον των οικογενειών τους στην πατρίδα τους.

Φανατικοί πολέμιοι της πορνείας στη Γερμανία, όπως η Alice Schwarzer, μια ριζοσπαστική φεμινίστρια, εξομοιώνει τη σύγχρονη μορφή δουλείας με την εργασία στο σεξ, υποστηρίζοντας ότι είναι «άρρηκτα συνδεδεμένες. Η Schwarzer έχει διακινήσει ένα ψήφισμα, το οποίο υπεγράφη από αρκετές διασημότητες και το οποίο λέει να ποινικοποιηθεί το πληρωμένο σεξ όπως στη Σουηδία.

Οι Barbara Kavemann και Elfriede Steffan, δύο κοινωνικοί ερευνητές, λένε ότι η δουλεία και η σεξουαλική εργασία είναι στην πραγματικότητα ξεχωριστά φαινόμενα και ότι περιστατικά καταναγκαστικής εργασίας Ρουμάνων και Βούλγαρων στον τομέα της γεωργίας και σε άλλους τομείς, «δεν έχουν καμία σχέση με το δίκαιο της πορνείας» και πολύ περισσότερο με την ένταξη των χωρών αυτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007.

Στα χαρτιά οι περιπτώσεις διακίνησης γυναικών στη Γερμανία, που γίνονται γνωστές, έχουν μειωθεί, καθώς από 987 το 2001, έφτασαν τις 482 σε 2011. Πολλοί όμως που ασχολούνται με το θέμα υποστηρίζουν ότι οι περισσότερες περιπτώσεις δεν γίνονται γνωστές, επειδή τα κορίτσια φοβούνται να καταθέσουν.

Συνεπώς η σύνδεση μεταξύ της απελευθέρωσης της πορνείας και της εμπορίας ανθρώπων, είναι ένα επίμαχο θέμα. Μια μελέτη σε 150 χώρες διαπίστωσε ότι η νομιμοποίηση διευρύνει την αγορά για την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών και συνεπώς, αυξάνει την εμπορία ανθρώπων. Ομως οι ενώσεις των ιεροδουλων χαρακτήρισαν τη μελέτη ως ανεπαρκή».