Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας και της απαισιοδοξίας, βρήκαν ευκαιρία και ανεπτύχθησαν, πολλοί μετά θάνατον προφήτες. Συνήθως, διαστρεβλώνουν γεγονότα, μαντεύουν μελλούμενα, επηρεάζουν ευπαθείς και αδύναμες ομάδες πολιτών και με καιροσκοπική λογική, αναμένουν ωφέλειες από έναν λαό, που μόνο η κληρονομιά που έχει αφήσει σε όλον τον κόσμο, έπρεπε εκτός της υπερηφάνειας, να είναι η κινητήριος δύναμη που θα τον έκανε να προχωρήσει γερά και δυνατά τη δύσκολη πορεία της ζωής.
Βρίσκεται ο λαός σε μία δικαιολογημένη διαρκή σύγχυση, εξ΄αιτίας της πολυγλωσσίας, της θολότητας θέσεων και προτάσεων του πολιτικού κόσμου, ενώ βομβαρδίζεται από πληροφορίες για κάθε είδους σκάνδαλα, πάρτι με επισφαλείς δανειοδοτήσεις, προστατευμένους συγγενείς πολιτικών, διαφθορά στο έπακρον ακόμη και στα οικονομικά κατώτερα κοινωνικά στρώματα, παράνομο πλουτισμό επιστημόνων, παραγωγών, εμπόρων, προμηθευτών κ.α. πολλά.
Η δικαιοσύνη στην οποία όλοι μας προσβλέπουμε, καίτοι σήμερα κάνει ...κάποιες προσπάθειες συμμαζέματος της τραγικής κατάστασης της Χώρας, δυστυχώς με κινήσεις που ενίοτε κάνει, χάνει την εμπιστοσύνη και το τεκμήριο της αμεροληψίας που επιβάλλεται να έχει.
Την ώρα που η Ελλάδα βουλιάζει, θεωρείται αδιανόητο να απεργεί και διεκδικεί μονίμως, να μην προχωρά τάχιστα τις υποθέσεις των διοικητικών δικαστηρίων, να αποφασίζει για τα μέλη της προκλητικά προνόμια φορολογικές απαλλαγές κλπ ,να λαμβάνει αναδρομικά όταν οι Έλληνες πεινούν και να κινείται με αργούς ρυθμούς στην εκδίκαση υποθέσεων που έχουν σκανδαλίσει την κοινωνία.
Η μέχρι πρότινος συμπόρευση της δικαιοσύνης με την πολιτική εξουσία, οδήγησε τους Έλληνες να βλέπουν με επιφυλακτικότητα αποφάσεις της και να συντηρούν για διάφορες ενεργειές της, μία περιρρέουσα συνομωσιολογία και επιφυλακτικότητα.
Ο πολιτικός και δημοσιογραφικός καιροσκοπισμός που κυριαρχεί σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης, δεν επιτρέπει στους πολίτες ανεπηρέαστα να επικροτήσουν τις άριστες επιδόσεις της Δικαιοσύνης του σήμερα και μέσω των μέσων που διαθέτουν, αφήνουν εντέχνως σκιές και υπόνοιες για δήθεν σκοπιμότητες στην απονομή της Δικαιοσύνης.Κι όμως, είναι ίσως από τις λίγες φορές που πρέπει να δοθούν εύσημα στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης που επιτέλους "ξύπνησαν" από το λήθαργο της απραξίας μπροστά στα όσα τραγικά ζήσαμε και βάζουν επιτέλους το "δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων".
Από την άλλη πλευρά. υπάρχει η τραγικότητα των σκανδάλων του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού της Χώρας, αλλά και των νέων πολιτικών κομμάτων, που προσέτρεξαν ασθμαίνοντας εν μία νυκτί κυριολεκτικά ,να δηλώσουν πολιτικό παρόν, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς ταυτότητα παρά μόνο συγκυριακό λόγο.
Αναρωτιέμαι όταν θα τελειώσουν τα μνημόνια θα έχουν λόγο ύπαρξης;
Φυσικά, όλοι αυτοί, για εμάς ...θυσιάζονται, θέλουν να μας "σώσουν" και να μας οδηγήσουν στο δρόμο της ευημερίας.
Κι οι Έλληνες, αμήχανοι και μπερδεμένοι, στηρίζουν ή αφορίζουν αντίστοιχα με πολλά ερωτηματικά.
Ποία τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά των νεόκοπων σωτήρων;
Ποία τα πρότυπα που θα οδηγήσουν το δρόμο τους;
Ποίες οι "μαγικές" λύσεις που τις έχουν στο τσεπάκι και μέσα σε λίγο διάστημα θα τις εφαρμόσουν κι εμείς, θ΄ απολαύσουμε ευημερία, ισονομία και δικαιοσύνη;
Ποίες οι Χώρες που ήδη εφαρμόζουν τις πολιτικές προτάσεις των νέων κομματικών σχηματισμών και σε ποία κατάσταση βρίσκονται από πλευράς ποιότητας ζωής;
Όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίσουν, να μας κινητοποιήσουν στην αναζήτηση της λιγότερο υποκριτικής και εφικτής πρότασης.Ο βομβαρδισμός, με λογικές καταδίκης της Ευρώπης, πρέπει να μας προβληματίσει πολύ , διότι πρέπει ν΄αναζητηθεί τι και ποίους εξυπηρετεί και τι θα έλθει στη συνέχεια κι αν αυτό είναι καλύτερο ή καταστροφικό.
Η αναζήτηση σωτηρίας, μέσω ξενόφερτων ιδεολογιών ολοκληρωτισμού και αυταρχικότητας, αποτελεί μέγα κίνδυνο για όλους μας.
Η ιστορία διδάσκει και πρέπει να μην τη ξεχνάμε ποτέ.
Η Ελλάδα πληγώθηκε ανεπανόρθωτα :
α)από το φασισμό που κάποιοι με μανδύα προβάτου επαναπλασάρουν στην κοινωνία, ενώ άλλοι με περισσή θρασύτητα κλείνουν το μάτι σε πρακτικές του σφαγέα των λαών Χίτλερ,
β) από τον επεκτατικό κομμουνισμό που μας οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο και χάραξε στους Έλληνες, βαθιές πληγές που μέχρι σήμερα αιμορραγούν και γ)από τον πολιτικό τσαρλατανισμό που κατακυρίευσε τη Δημοκρατία μας και την έκανε κουρέλι στα χέρια των επιτηδείων.
Πως θα προχωρήσουμε όμως; Σε ποία ιδεολογική κατεύθυνση;
Έχοντας στρέψει τη νεολαία μας στα ξενόφερτα ολοκληρωτικά ιδεολογήματα, που ως τέλος έχουν μόνο φρικιαστικές αναγνώσεις ή οργανώνοντας και θωρακίζοντας την εκπορευόμενη από τα Ελληνικά σπλάχνα Δημοκρατία μας, από τα πολιτικά τρωκτικά που έχουν διεισδύσει και την εκμεταλλεύονται;
Ως λύση ας πούμε ναι στην αντίσταση και ανατροπή του σάπιου και νοσηρού, αλλά μέσα στους θεσμούς, μέσα στη δημοκρατική πρακτική και στην ατομική ελευθερία, διορθώνοντας τις στρεβλές αναλύσεις της δημοκρατίας και τα διαπιστωμένα λάθη, τηρώντας με αυστηρότητα τους νόμους της Πολιτείας, που πρέπει ισότιμα να εφαρμόζονται από τους κρατικούς λειτουργούς.
