Τέλος από σήμερα και οι καλικάτζαροι

Τα Θεοφάνια είναι η μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Η Βάπτιση του Χριστού σηματοδοτεί και το τέλος των καλικατζάρων. Μέχρι τώρα ήταν ελεύθερα να παίξουν, αφού ο Ιησούς δεν είχε δεχθεί το χρίσμα και το χάρισμα. Μη ξεχνάμε ότι αυτό το νόημα έχει και το ράντισμα από τον αγιασμό, όπως δείχνει και η Ορθόδοξη Εκκλησία.

 Με το αγιασμένο ύδωρ ξορκίζουμε το κακό, τους καλικατζαραίους, τον αντίχριστο κ.ο.κ.

Αυτό δείχνουν τα πολλά έθιμα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.
Από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα δεν είναι λίγοι οι νοικοκυραίοι στη Δυτική Φθιώτιδα που κρατώντας το έθιμο βάζουν στο τζάκι αδράχτια για να τα βλέπουν οι καλικάτζαροι και να μην κατεβαίνουν από την καπνοδόχο.
Οι πιστοί στις παραδόσεις, από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Θεοφάνεια, που φεύγουν οι καλικάτζαροι, δεν τρώνε ελιές, φασόλια και σύκα για να μην κάνουν καλογήρους.
Σε χωριά της δυτικής Φθιώτιδας το βράδυ της παραμονής των Φώτων μεγάλες παρέες αγοριών και μεγαλύτερων ανδρών κρατώντας μεγάλα κουδούνια στα χέρια τα οποία χτυπούσαν συνεχώς, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και έψαλλαν τα κάλαντα των Φώτων.
Οι νοικοκυραίοι του χωριού τους φίλευαν χριστουγεννιάτικα εδέσματα, τα οποία στο τέλος της βραδιάς γεύονταν όλοι μαζί στις ταβέρνες του χωριού τραγουδώντας και χορεύοντας.