Σε σύγκριση με τις εισπράξεις
Κινδύνους
για τη δυναμική της εφεξής δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά και για τη
δυναμική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας εγκυμονεί η ταχεία συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών ιδιωτών προς το δημόσιο.
Σύμφωνα με ειδική ανάλυση της Τράπεζας της Ελλάδος η οποία ενσωματώνεται στην έκθεση νομισματικής πολιτικής, στο τέλος του 2016, οι ληξιπρόθεσμες φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές ιδιωτών προς το δημόσιο άγγιξαν το 64% του ΑΕΠ με περισσότερο από τα 2/3 του συνολικού ληξιπρόθεσμου χρέους να αφορά οφειλές προηγούμενων ετών.
Οι εισπράξεις έναντι του παλαιού χρέους κατά μέσο μηναίο όρο είναι περισσότερο από πέντε φορές μικρότερες σε σχέση με τις νέες οφειλές που δημιουργούνται στην τρέχουσα περίοδο, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται με γρήγορο ρυθμό νέο χρέος.
Ενδεικτικό επίσης της μικρής ικανότητας είσπραξης, αλλά και χαρακτηριστικό της εμφανούς λοξότητας της κατανομής του χρέους ανά ποσό οφειλής και πλήθος οφειλετών, είναι το γεγονός ότι μόλις το 0,17% (7.300 οφειλέτες) του συνολικού αριθμού των υπόχρεων συγκεντρώνει το 80% του συνολικού φορολογικού χρέους, ενώ η οφειλή για τη συντριπτική πλειοψηφία των υπόχρεων (84%) δεν υπερβαίνει τις 3.000 ευρώ.
«Η συνεχής συσσώρευση νέου ληξιπρόθεσμου χρέους αποτελεί ένδειξη κόπωσης των φορολογουμένων όσον αφορά τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, η οποία επιτείνεται τόσο από τους πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές όσο και από την παρατεταμένη στασιμότητα της οικονομικής δραστηριότητας» σημειώνει η ΤτΕ ΕΛΛ +0,24% και τονίζει ότι «δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος υψηλού ιδιωτικού χρέους προς το Δημόσιο, υψηλών φορολογικών συντελεστών και επίμονης ύφεσης, που καταδεικνύει ότι η τρέχουσα φορολογική πολιτική θέτει σε κίνδυνο τη δυναμική της δημοσιονομικής προσαρμογής και αναιρεί κάθε προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης».
Στο εισαγωγικό σημείωμα της έκθεσης νομισματικής πολιτικής άλλωστε, ο Διοικητής Γιάννης Στουρνάρας τονίζει την ανάγκη μείωσης των υψηλών φορολογικών συντελεστών και μετατόπισης «υπέρ πολιτικών οι οποίες επικεντρώνονται στη συγκράτηση και αναδιάρθρωση των μη παραγωγικών δαπανών καθώς και στη βελτίωση της εισπραξιμότητας των φόρων και των εισφορών».
Σύμφωνα με ειδική ανάλυση της Τράπεζας της Ελλάδος η οποία ενσωματώνεται στην έκθεση νομισματικής πολιτικής, στο τέλος του 2016, οι ληξιπρόθεσμες φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές ιδιωτών προς το δημόσιο άγγιξαν το 64% του ΑΕΠ με περισσότερο από τα 2/3 του συνολικού ληξιπρόθεσμου χρέους να αφορά οφειλές προηγούμενων ετών.
Οι εισπράξεις έναντι του παλαιού χρέους κατά μέσο μηναίο όρο είναι περισσότερο από πέντε φορές μικρότερες σε σχέση με τις νέες οφειλές που δημιουργούνται στην τρέχουσα περίοδο, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται με γρήγορο ρυθμό νέο χρέος.
Ενδεικτικό επίσης της μικρής ικανότητας είσπραξης, αλλά και χαρακτηριστικό της εμφανούς λοξότητας της κατανομής του χρέους ανά ποσό οφειλής και πλήθος οφειλετών, είναι το γεγονός ότι μόλις το 0,17% (7.300 οφειλέτες) του συνολικού αριθμού των υπόχρεων συγκεντρώνει το 80% του συνολικού φορολογικού χρέους, ενώ η οφειλή για τη συντριπτική πλειοψηφία των υπόχρεων (84%) δεν υπερβαίνει τις 3.000 ευρώ.
«Η συνεχής συσσώρευση νέου ληξιπρόθεσμου χρέους αποτελεί ένδειξη κόπωσης των φορολογουμένων όσον αφορά τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, η οποία επιτείνεται τόσο από τους πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές όσο και από την παρατεταμένη στασιμότητα της οικονομικής δραστηριότητας» σημειώνει η ΤτΕ ΕΛΛ +0,24% και τονίζει ότι «δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος υψηλού ιδιωτικού χρέους προς το Δημόσιο, υψηλών φορολογικών συντελεστών και επίμονης ύφεσης, που καταδεικνύει ότι η τρέχουσα φορολογική πολιτική θέτει σε κίνδυνο τη δυναμική της δημοσιονομικής προσαρμογής και αναιρεί κάθε προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης».
Στο εισαγωγικό σημείωμα της έκθεσης νομισματικής πολιτικής άλλωστε, ο Διοικητής Γιάννης Στουρνάρας τονίζει την ανάγκη μείωσης των υψηλών φορολογικών συντελεστών και μετατόπισης «υπέρ πολιτικών οι οποίες επικεντρώνονται στη συγκράτηση και αναδιάρθρωση των μη παραγωγικών δαπανών καθώς και στη βελτίωση της εισπραξιμότητας των φόρων και των εισφορών».
