Έξι μήνες μετά, η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο σύνολό της, συζητάει για τη διαμόρφωση «ευρωπαϊκού μετώπου υπέρ της Ελλάδας». Το «ελληνικό πρόβλημα» της Ευρώπης έχει μετατραπεί σε «ευρωπαϊκό πρόβλημα διαφύλαξης της σταθερότητας του ευρώ» και με κοινή επιστολή των Μέρκελ, Σαρκοζί, Γιούνκερ και Παπανδρέου γίνεται λόγος για «Μηχανισμό Στήριξης της Ευρωζώνης» και συγκροτείται μέτωπο για τον έλεγχο των κερδοσκοπικών κινήσεων...
Ασφαλώς, αυτά δεν έγιναν ούτε εύκολα ούτε από μόνα τους… Έξι χρόνια αναξιόπιστης και αναποτελεσματικής πολιτικής δεν αναιρούνται ούτε με εξαγγελίες, ούτε με δηλώσεις πολιτικής βούλησης. Απαιτούνται αποφάσεις, καθημερινός αγώνας και θυσίες.
Ζητήθηκε, έτσι, από τον ελληνικό λαό να βάλει ακόμη μία φορά «πλάτη». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο ελληνικός λαός αποστόμωσαν όλους εκείνους που αμφισβητούσαν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και την ωριμότητα του ελληνικού λαού να βάλουν τάξη στα του οίκου τους. Βασική προϋπόθεση αποτέλεσε η συνειδητή απόφαση όλων μας ότι δεν θα πετάξουμε λευκή πετσέτα μπροστά στο πρόβλημα που κληρονομήσαμε, την ώρα που η προηγούμενη κυβέρνηση λιποτάχτησε ακριβώς για αυτό το πρόβλημα που δημιούργησε. Απαιτήθηκε σκληρή, καθημερινή διαπραγμάτευση και ατέλειωτα μίλια ταξιδιών σε πρωτεύουσες του κόσμου. Υπεράνω όλων, ωστόσο, απαιτήθηκε συνέπεια εκ μέρους της κυβέρνησης. Απαιτήθηκε η προάσπιση μιας ξεκάθαρης διαπραγματευτικής θέσης σε τέσσερις άξονες. Πρώτον, τη λήψη των απαραίτητων μέτρων εκ μέρους της κυβέρνησης. Δεύτερον, την ξεκάθαρη πρόθεση για ευρωπαϊκή λύση. Τρίτον, την επανεξέταση και επεξεργασία όλων των πιθανών επιλογών προκειμένου να διασφαλίσουμε τη σωτηρία της πατρίδας μας. Τέταρτον, μέσω της ξεκάθαρης στάσης μας να θέσουμε όλους τους ευρωπαίους προ των ευθυνών τους.
Ωστόσο, η μάχη δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίζεται για την επίτευξη καλύτερης ανταπόκρισης των αγορών στις προσπάθειες της Ελλάδας. Για την ισχυροποίηση του μηχανισμού που θα διασφαλίζει την δυνατότητα μας να δανειστούμε αξιοπρεπώς, ώστε οι θυσίες του ελληνικού λαού να μη χαθούν σε ληστρικά επιτόκια. Αυτή είναι η πρώτη πράξη. Η δεύτερη είναι να γυρίσει το τιμόνι στην ανάπτυξη με φιλολαϊκό στίγμα και να διασφαλίσει ότι τα «χειρότερα είναι πίσω».
Σε αυτήν την προσπάθεια είναι επιτακτική, όσο ποτέ, η ανάγκη να αποδείξει και η Ευρώπη ότι αποτελεί τόσο οικονομική όσο και πολιτική Ένωση. Είναι ανάγκη να επιβεβαιώσει ότι οι ιδρυτικές αρχές της αλληλεγγύης και της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής είναι επίκαιρες και κραταιές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Σε διαφορετική περίπτωση, «γαία πυρί μειχθήτω».
