Το Κέντρο Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ) Κορίνθου από τον Ιούνιο του 2009 παραμένει «φάντασμα». Όταν ολοκληρώθηκε, οι τοπικές εφημερίδες έγραψαν για ένα θεραπευτήριο-κόσμημα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη. Τον Ιανουάριο του 2010, η υφυπουργός υγείας το εγκαινίασε και ουσιαστικά από τις 22 Ιανουαρίου άνοιξε τις πόρτες του, για να υποδεχθεί ασθενείς που θα προέρχονταν από εγκεφαλικά επεισόδια ή τροχαία ατυχήματα. Τέτοιοι ασθενείς δεν εισήχθησαν ή δεν επισκέφθηκαν ποτέ το κέντρο..... Ο λόγος είναι πολύ απλός και «ελληνικότατος» και αφορά, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, στη γραφειοκρατία.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, το κέντρο αποθεραπείας της Κορίνθου θα μπορούσε να λειτουργεί από τον προηγούμενο Ιούνιο αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό για πολλούς λόγους. Παρά το γεγονός ότι δεν λειτούργησε από τότε, 30 άνθρωποι προσελήφθησαν χωρίς επί της ουσίας να κάνουν κάτι. Τον Αύγουστο του 2009, παραιτήθηκε ο φυσίατρος του κέντρου, ο μοναδικός γιατρός δηλαδή που θα μπορούσε να εγκρίνει και να υπογράψει την εισαγωγή ενός ασθενή. Από τον Αύγουστο μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο, οπότε πάγωσε κάθε μετακίνηση ή πρόσληψη, μετά είχαμε το εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής της νέας κυβέρνησης, έπειτα η κυβέρνηση έπρεπε να επιλέξει νέους διοικητές νοσοκομείων, μόλις σήμερα αντικαταστάθηκε ο παλαιός διοικητής και, ενώ έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από τα εγκαίνια, ασθενής δεν έχει πατήσει το πόδι του στο εν λόγω κέντρο.
Κάποιοι από τους 30 εργαζομένους ήδη προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλα δημόσια νοσοκομεία της περιοχής και τα 45 κρεβάτια που διατίθενται παραμένουν κενά. Βρήκαμε τον απερχόμενο διοικητή Στέλιο Παπαδόγιαννη στην έξοδό του από το Υπουργείο Υγείας, τη στιγμή που υπέβαλε την παραίτησή του. Μας είπε ότι το κέντρο, πλήρως στελεχωμένο, θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τουλάχιστον 100 ασθενείς ημερησίως, αλλά κάτι τέτοιο έως σήμερα δεν είναι δυνατό.
Ως εκ τούτου, καταλήξαμε στη θέα ενός υπερσύγχρονου κτιρίου που εν μέρει πλήρωσε και ο Έλληνας φορολογούμενος, μια και είναι συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο οποίο μπαινοβγαίνουν οι εργαζόμενοι που δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν κανέναν, διότι ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός δεν «δύναται» να αναπληρώσει τη θέση ενός φυσιάτρου για να υπογράφει τις εισαγωγές
