Για την αλλαγή των ελαστικών των μηχανών !!
Στις αρχές Μαρτίου ο Πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων του νομού Μεσσηνίας κ. Αντώνης Κουτσολίας απέστειλε στον Πρόεδρο της ΝΟ.Δ.Ε. κ. Περικλή Μαντά, μια επιστολή στην οποία έκανε εκτενή αναφορά για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η αστυνομική διεύθυνση Μεσσηνίας.
Στην επιστολή αυτή ξεχείλιζε η αγωνία του συλλόγου για την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι αστυνομικοί κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Η δημόσια ασφάλεια ως ζητούμενο αποτελεί, μετά την οικονομία, ίσως το μέγιστο θέμα που αφορά την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των πολιτών.
Η έξαρση των φαινομένων της βίας και της εγκληματικότητας στις μέρες μας, αποτέλεσμα της ύπαρξης έντονων κοινωνικών αλλαγών αλλά και ισχυρών μεταναστευτικών ρευμάτων, απαιτούν από την Πολιτεία να πάρει τις πρωτοβουλίες αυτές, που θα εξασφαλίσουν το αίσθημα της ασφάλειας στους πολίτες.
Αντί αυτών των ενεργειών, έχουμε φτάσει στο σημείο, γέροντες να βασανίζονται πριν τους ληστέψουν.
Αστυνόμοι να θυσιάζονται, συμμετέχοντας σε μια άνιση μάχη με το οργανωμένο έγκλημα.
Περιπολικά να είναι καθηλωμένα από έλλειψη καυσίμου και ανταλλακτικών.
Και πολίτες, έρμαιο των ορέξεων κάθε οργανωμένου παραβάτη.
Μόνο θλίψη προκαλεί στους πολίτες, η εγκατάλειψη της ελληνικής αστυνομίας από το κράτος.
Στις αρχές Μαρτίου ο Πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων του νομού Μεσσηνίας κ. Αντώνης Κουτσολίας απέστειλε στον Πρόεδρο της ΝΟ.Δ.Ε. κ. Περικλή Μαντά, μια επιστολή στην οποία έκανε εκτενή αναφορά για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η αστυνομική διεύθυνση Μεσσηνίας.
Στην επιστολή αυτή ξεχείλιζε η αγωνία του συλλόγου για την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι αστυνομικοί κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Η δημόσια ασφάλεια ως ζητούμενο αποτελεί, μετά την οικονομία, ίσως το μέγιστο θέμα που αφορά την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των πολιτών.
Η έξαρση των φαινομένων της βίας και της εγκληματικότητας στις μέρες μας, αποτέλεσμα της ύπαρξης έντονων κοινωνικών αλλαγών αλλά και ισχυρών μεταναστευτικών ρευμάτων, απαιτούν από την Πολιτεία να πάρει τις πρωτοβουλίες αυτές, που θα εξασφαλίσουν το αίσθημα της ασφάλειας στους πολίτες.
Αντί αυτών των ενεργειών, έχουμε φτάσει στο σημείο, γέροντες να βασανίζονται πριν τους ληστέψουν.
Αστυνόμοι να θυσιάζονται, συμμετέχοντας σε μια άνιση μάχη με το οργανωμένο έγκλημα.
Περιπολικά να είναι καθηλωμένα από έλλειψη καυσίμου και ανταλλακτικών.
Και πολίτες, έρμαιο των ορέξεων κάθε οργανωμένου παραβάτη.
Μόνο θλίψη προκαλεί στους πολίτες, η εγκατάλειψη της ελληνικής αστυνομίας από το κράτος.