Χθες βράδυ βρέθηκα σε ένα όμορφε cafe-μεζεδοπωλείο κάπου στην Αθήνα. Λόγω της θέσης του και ορισμένων άλλων χαρακτηριστικών το μαγαζί δουλεύει στο φουλ. Ήταν γεμάτο κόσμο και όποιο τραπέζι άδειαζε, λίγο μετά ήταν πιασμένο.
Στην πρώτη παραγγελία όλα είναι τυπικά.
Τα παραγγελθέντα παραδίδονται συνοδεία της απόδειξης.
Άλλη καταναγκαστική μέθοδος αυτή που στην ουσία επέβαλε το κράτος και τώρα το πληρώνει. Γιατί; Διότι πολύ απλά μετά πήραμε άλλα τόσα.
Την απόδειξη όμως δεν την είδαμε. Όταν όμως στα € 20,00 τα € 4,50 είναι ΦΠΑ που εισπράττει μεν ο επιχειρηματίας αλλά δεν αποδίδει ποτέ, τότε ας κάνουμε απλά τις πράξεις:
π.χ. € 4,50 επί π.χ. 50 τραπέζια = € 225,00 αόρατο ΦΠΑ που εισπράττεται και παρακρατείται παρανόμως την ημέρα. Αυτό επί 30 ημέρες μας κάνει € 6.750,00
Η παραπάνω εκτίμηση είναι εξωπραγματικά χαμηλή και μετριοπαθέστατη αλλά έστω κι έτσι δίνει μια γεύση του τι συμβαίνει. Πράγματι λοιπόν υπάρχουν λέφτα. Και μάλιστα πολλά!
Το χειρότερο είναι πως όλοι οι πελάτες έδειχναν να μην τους νοιάζει που ο μάγκας επιχειρηματίας πλουτίζει σε βάρος τους.
Όταν αναφερθήκαμε στην απουσία της απόδειξης άρχισαν τα μισόλογα όπως “εεε, ααα, θα την έφερε η κοπέλα με την παραγγελία αλλά θα τη μάζεψε μαζί με τα πιάτα” και άλλα τέτοια όμορφα επιχειρήματα.
Για την ιστορία, απαιτήσαμε να μας φέρουν την απόδειξη αλλιώς θα προχωρούσαμε σε μονομερή έκπτωση το ποσό του ΦΠΑ. Φοβούμενοι τα χειρότερα μας έφεραν και τη δεύτερη απόδειξη.
Τέλος πάντων, έτσι τσεπώνουν το ΦΠΑ οι μαγαζάτορες και έτσι τον πληρώνουν τα κορόιδα!
