Η
κουβέντα είχε φουντώσει για τα καλά σε καφενείο της Καρδαμύλης. Το θέμα της
συζήτησης ήταν οι αγανακτισμένοι που ξαφνικά χάθηκαν…..μετά τις εκλογές. Ανέλυαν τη θεωρία που λέει ότι στην επάνω
πλευρά της πλατείας ήταν οπαδοί της «Χρυσής Αυγής» η οποία μπαίνοντας, στη
συνέχεια, στη Βουλή δεν είχε λόγους να συνεχίσει την πολιορκία του
Κοινοβουλίου, και στο κάτω μέρος της πλατείας ήταν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ο
οποίος παίρνοντας ένα τόσο μεγάλο ποσοστό στις προηγούμενες εκλογές και
βλέποντας μπροστά του εξουσία δεν είχε λόγους να συνεχίσει.
Ήταν
φυσικό να μην συμφωνούν στην παρέα. Πέντε άτομα, πέντε διαφορετικές απόψεις.
Φτάνοντας αργά το βράδυ στην Καλαμάτα βρήκα ένα email σταλμένο από έναν της παρέας. Δε ξέρω αν
είναι δικό του γραπτό ή το βρήκε κάπου, όμως, νομίζω ότι είναι αποκαλυπτικό γι΄
αυτό και το παραθέτω:
«Πέρασε καιρός φίλε
αγανακτισμένε που δεν έχω νέα σου…
Έπαψα πια να σε βλέπω
στους δρόμους και στις πλατείες,
Να φωνάζεις συνθήματα
κατά του συστήματος,
Να αποκαλείς τους
πολιτικούς προδότες της πατρίδας,
Να θέλεις να κάψεις «το μπουρδέλο τη Βουλή»,
Να στήνεις κρεμάλες στο Σύνταγμα
Να πετάς αυγά, γιαούρτια, πέτρες,
Να ξηλώνεις πλακάκια, να καις παγκάκια, να σπας βιτρίνες,
Να κάνεις συντονισμένες πορείες με τους Ισπανούς και τους
Ιταλούς,
Να ξημεροβραδιάζεσαι στ΄ αντίσκηνα μιλώντας για άμεση
δημοκρατία,
Να ορκίζεσαι στα παιδιά σου ότι θα δώσεις τον αγώνα μέχρι το
τέλος..
Αλήθεια, τι συνέβη φίλε αγανακτισμένε και πια δε
συναντιόμαστε;
Βρήκες δουλειά και χάθηκες;
Σου αύξησαν το μισθό και κάλμαρες;
Σου ΄φεραν πίσω το δώρο των Χριστουγέννων;
Επέστρεψαν τις περικοπές απ΄ τη σύνταξη της γιαγιάς;
Έριξαν τις τιμές και ζεις άνετα με 400 ευρώ;
Κατευθυνόμενος ήσουν φίλε αγανακτισμένε,
Μέρος του συστήματος και συ, άθελά σου,
Σε έβγαλαν στο δρόμο να ρίξεις τον Παπανδρέου
Σε γύρισαν στο σπίτι νικητή,
Μα η πολιτική δεν είναι ίδια, είναι πολύ χειρότερη.
Αναρωτήθηκες φίλε αγανακτισμένε τίνος τα συμφέροντα
υπηρέτησες,
Σκέφτηκες διόλου πως έγινες λύση και πρόβλημα ταυτόχρονα;
Κατάλαβες ποιος ήταν ο στόχος τους…..»
Spartakos
