Ο
πατέρας της οικογένειας έστειλε επιστολή προς τον Συντονισμό
Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, την οποία δημοσιεύουμε χωρίς καμία
παρέμβαση, χωρίς να αλλάξουμε ούτε μια λέξη.
Αναλυτικά η επιστολή:
Την
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 16:00 με 17:00 στο Ειρηνοδικείο
Θεσσαλονίκης είναι για ΤΕΤΑΡΤΗ φορά ο πλειστηριασμός του μοναδικού
ακινήτου που έχουμε τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου. Ένα διαμέρισμα 86
τετραγωνικών μέτρων, που είναι η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ κατοικία μας. Για
τέταρτη φορά φέτος και παρά τους τόσους αγώνες, τις τόσες διαβεβαιώσεις
και την τόση προσπάθεια να κρατηθούμε, η τράπεζα Πειραιώς, βγάζει ξανά
για ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΟΡΑ την ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ κατοικία μου σε πλειστηριασμό.
Μετά το δρόμο που άνοιξαν οι κινητοποιήσεις του κόσμου, τόσο τον Ιούλιο, όσο και στις 28 Σεπτέμβρη και με ακόμα ένα έμφραγμα λόγω της πίεσης του πλειστηριασμού, που ευτυχώς με άφησε ζωντανό, ζήσαμε στιγμές πρωτόγνωρης κοινωνικής συμπαράστασης, και παρά τις όποιες υποσχέσεις και εξαγγελίες για την προστασία της ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ και παρά τις διαβεβαιώσεις των συμβολαιογράφων όσο και της κυβέρνησης, βγαίνει για ΤΕΤΑΡΤΗ φορά το σπίτι μου σε πλειστηριασμό.
Προσπαθώ να κρατηθώ και να συνεχίζω να αγωνίζομαι για να μπορέσω να επιβιώσω. Το χρωστάω στα παιδιά μου. Παρά τα όσα προβλήματα έχω να αντιμετωπίσω καθημερινά, αντιμετώπισα 4 δικαστήρια και 2 πλειστηριασμούς με ένα έμφραγμα, σε λιγότερο από 2 μήνες.
Όλος ο μηχανισμός τους με πύργους και κτηριακές εγκαταστάσεις, μηχανισμούς, εξοπλισμό, εκατοντάδες στελέχη, εκατομμύρια κεφάλαια, στηρίξεις από παντού, με την Ε.Ε. την κεντρική τράπεζα, την Τράπεζα της Ελλάδος και το κράτος να χτυπάν έναν άνθρωπο, με ποσοστό αναπηρίας 85%, πολύτεκνο, που προσπαθώ να μεγαλώσω 4 παιδιά, χωρίς εισόδημα, ανασφάλιστος, χωρίς χρήματα, χωρίς καμία παροχή και βοήθεια και που προσπαθώ παράλληλα με τον αγώνα μου να κρατήσω την οικογένειά μου ζωντανή, με τις σταγόνες κουράγιου μέσα στους θαλάμους της εντατικής διασωληνωμένος και με χίλιους δυο τρόπους, να πληρώνω και να ανταπεξέρχομαι στα δικαστήρια που αλύπητα με κυνηγούν, προσπαθώντας να μου πάρουν το μοναδικό σπίτι που έχω και να μ εξοντώσουν.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ζούσα σε τέτοιες απάνθρωπα φονικές και άδικες καταστάσεις. Δεν ήθελα να φανταστώ έναν κόσμο γεμάτο αντικείμενα, χρήματα, ντουβάρια και με σκοτωμένους ανθρώπους.
Λόγω των νομοθετικών κενών, δεν μπορώ να βρω λύση σε κανένα από τα προβλήματά μου και έτσι συνεχίζω να είμαι χωρίς εισόδημα, ανασφάλιστος, χωρίς παροχές, χωρίς είσπραξη των δεδουλευμένων μου και με το σπίτι μου για τέταρτη φορά το 2016, σε πλειστηριασμό.
Δεν έχει κανένας το δικαίωμα στο βωμό της γενικότητας, που είναι η αρχή του φασισμού, να καταδικάζει έναν αθώο άδικα και απάνθρωπα, αδιαφορώντας για την δημιουργία ενός νομοθετικού πλαισίου προστασίας του κάθε πολίτη.
Η μοναδική ελπίδα είμαστε εμείς – εσείς. Ο κόσμος που συμμετέχει στον ανθρώπινο αγώνα μας για το δικαίωμα στη ζωή.
Δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι και θα συνεχίσω να διεκδικώ το δικαίωμα του να υπάρχουμε! Και ξέρω ότι… Δεν είμαι μόνος μου!
Μιχάλης Π.
