Με το που θα πατήσεις το πόδι σου στην περιοχή αντιλαμβάνεσαι απευθείας ότι βρίσκεσαι σε έναν από τους ωραιότερους τόπους της Μεσσηνίας…
Στο μέσον της διαδρομής υπάρχει το σπήλαιο του Κουφιέρου , το Αρκάδι της Πελοποννήσου με την μεγάλη θυσία στα Ορλωφικά το 1770 ενώ στα τοιχώματα του είναι ακόμα εμφανή τα σημάδια της κάπνας από την μεγάλη φωτιά που «έψησε » τους ανυπεράσπιστους κατοίκους που είχαν προσφύγει εκεί για προστασία.
Η μοναδική φυσική ομορφιά που συνθέτουν τα δάση, οι καταπράσινες πλαγιές, οι πεντακάθαρες πηγές και τα φαράγγια η γοητευτική ατμόσφαιρα που της προσδίδουν τα παλιά πέτρινα σπίτια, οι άνθρωποι και η αισθητική του τοπίου κατατάσσουν την περιοχή ανάμεσα στους ποιοτικότερους προορισμούς στην Μεσσηνία .
Μακάρι, εκτός από τους ξένους, όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας να ανακαλύψουν, έστω και αργά την περιοχή, τις ομορφιές και την πληρότητα της, που πλάθουν ένα σύνολο από αντιθέσεις σ’ απόλυτη αρμονία.
Είναι μια αληθινή αποκάλυψη για καθέναν που αγαπά το ταξίδι που αγαπά την Μεσσηνία.
Β.Μ
Καμωμένα από πέτρα και φως, βρίσκονται ριζωμένα στη σκιά του μυστηριακού Κουφιέρου, με θέα ολόκληρη την Μεσσηνία
Λουσμένα με το πληθωρικό μεσσηνιακό φως να χρωματίζει μια την ελιά, μια την πέτρα και μια τη θάλασσα, η περιοχή φέρνει στο νου παλιά ελαιογραφία.
Καλντερίμι, Βελανιδιές ,αγριολούλουδα, γκρεμός συνθέτουν μια ομορφιά αβάστακτη, γεμάτη αντιθέσεις.
Εδώ στις 20 Μαίου του 1825, η ιστορία δαφνοστεφάνωσε τον εθνεγέρτη ήρωα Γρηγόριο Δικαίο Παπαφλέσσα
Ορόσημο της περιόδου αυτής ήταν η ιστορική μάχη του Μανιακίου , όπου ο Ιμπραήμ με τον υπεράριθμο στρατό του υποκλίθηκε μπροστά στην ανδρεία των ηρωικών αγωνιστών που έπεσαν μαχόμενοι για την μεγάλη ιδέα της Ανάστασης του Ελληνικού Έθνους
Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης έφεραν πολλά μεταναστευτικά κύματα, με τελευταίο αυτό μεταξύ τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα να ερημώνει την περιοχή με αποκορύφωμα την δεκαετία του 60 με την μαζική μετανάστευση στην Αυστραλία.
Κι είναι γύρω στα τέλη του 1990 που οι πρώτοι επισκέπτες, κυρίως Γερμανοί, ανακαλύπτουν την απύθμενη γοητεία της περιοχής.
Κάποιοι αγοράζουν σπίτια και εγκαθίστανται μόνιμα στην περιοχή.
Εδώ, ό,τι φάς, ό,τι πιεις κι ό,τι ακόμα πιάνει το μάτι σου είναι απλά εξαιρετικό.
Ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στα χωριά ηλιόλουστος, με τα νερά και τα πέτρινα πηγάδια στις άκρες του διακατέχεται από μια πανέμορφη κι ήρεμη ατμόσφαιρα.
Ανάμεσα στα πανέμορφα λιθόκτιστα σπίτια, δείγματα της αυστηρά παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, πραγματικά χαίρεσαι να περπατάς.
Μέσα από κατάφυτα βράχια ο δρόμος συνεχίζεται μέχρι το Παλαιό Λουτρό ( Αλικοντούζι ) ένα ιδιόμορφο τοπίο το οποίο συνθέτουν βράχια, βελανιδιές και πουρνάρια.
Το σπήλαιο πολλών χιλιομέτρων δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα
Την αληθινή Μεσσηνία θα τη δεις εδώ επάνω στα χωριά, γιατί δεν έχει αλλοιώσει τίποτα ο τουρισμός’ μου λένε ντόπιοι που συνάντησα στο δρόμο μου.
Μακάρι, εκτός από τους ξένους, όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας να ανακαλύψουν, έστω και αργά την περιοχή, τις ομορφιές και την πληρότητα της, που πλάθουν ένα σύνολο από αντιθέσεις σ’ απόλυτη αρμονία.
Είναι μια αληθινή αποκάλυψη για καθέναν που αγαπά το ταξίδι που αγαπά την Μεσσηνία.
Β.Μ
