Στο στούντιο της ΕΡΤ είναι ο υπουργός Παιδείας.
Ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του, αλλά δεν θέλει και να
φανεί στους τηλεθεατές ότι χαρίζεται στον προσκεκλημένο του.
Και
αγχωμένος αρχίζει με το εξής ερώτημα: «Κύριε υπουργέ, είναι πραγματικά
αξιέπαινη η αποφασιστικότητά σας να μεταρρυθμίσετε εκ βάθρων το
εκπαιδευτικό σύστημα. Ο λαός ήδη το αναγνωρίζει. Θέλω, όμως, να μου
πείτε αν όντως πιστεύετε ότι η επεξεργασμένη προσπάθειά σας θα αποδώσει
σύντομα τους αναμενόμενους καρπούς».
Ο υπουργός, που παρακολουθεί με ύφος αυτάρεσκου Βούδα, καμώνεται αρχικά ότι εκπλήσσεται. Κάνει μια μικρή παύση (για να εκπέμψει ότι σκέφτεται) και με περισπούδαστο ύφος κακού ηθοποιού απαντά: «Πραγματικά με αιφνιδιάσατε. Αλλά δεν θα αποφύγω το δύσκολο ερώτημά σας».
Ο κωμικοτραγικός διάλογος είναι πραγματικός και συνέβη επί χούντας στα στούντιο της ΕΡΤ στις αρχές του ’70. Είναι δε από τις πρώτες δημοσιογραφικές ιστορίες που θυμάμαι να μου
διηγείται ξεκαρδισμένος ο πατέρας μου για να μου μεταδώσει πόσο γελοίο μπορεί να γίνει το επάγγελμά μας, όταν μια συνέντευξη είναι στημένη. Οχι, δεν είναι ο Στάθης Καλύβας η αιτία που θυμήθηκα το χουντικό περιστατικό. Αφορμή στάθηκε το μνημείο που αποφάσισε να στήσει στο ραδιομέγαρο η ΠΟΣΠΕΡΤ, για να μην ξεχάσουμε, λέει, το μαύρο στην ΕΡΤ. Χωρίς να αντιλαμβάνονται οι δυστυχείς συνδικαλιστές ότι το πραγματικό μαύρο στην ΕΡΤ το έχει επιβάλει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία διετία αντιμετωπίζοντας τη δημόσια τηλεόραση σαν τσιφλίκι του. Μαύρο που της έχουν ρίξει ευλόγως και οι τηλεθεατές, καθώς δεν ανέχονται την τόσο εξόφθαλμη φιλοκυβερνητική προπαγάνδα που επιχειρείται νυχθημερόν σε όλες τις «δημοσιογραφικές» εκπομπές της.
Δεν έβαλα τυχαία το «δημοσιογραφικές» εντός εισαγωγικών. Οσοι εργαστήκαμε στην ΕΡΤ στο παρελθόν τηρούσαμε έναν άγραφο κανόνα, τον οποίο κανείς βέβαια δεν μας δίδαξε. Αισθανόμασταν αυτονόητη την υποχρέωσή μας να προσπαθούμε διαρκώς να είμαστε όσο πιο αμερόληπτοι μπορούσαμε, έχοντας πλήρη επίγνωση πως οποιοσδήποτε δημοσιογράφος εργάζεται σε δημόσιο ΜΜΕ έχει ως εργοδότη του τους πολίτες. Ολους τους πολίτες και όχι αυτούς που ψηφίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Προσωπικά μάλιστα δεν σας κρύβω πως το διάστημα που εργάστηκα στην ΕΡΤ (και επί Ν.Δ. και επί ΠΑΣΟΚ) ήμουν πολύ πιο μετριοπαθής, ακόμη και στα σχόλιά μου στην «Κ». Κι αυτό, για να μην μπορεί κανείς να μου καταλογίσει κομματική μεροληψία στην παρουσία μου στο δημόσιο κανάλι, έστω για κάποιο γραπτό σχόλιό μου.
Για να το πω με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια, καίτοι δεν ήμουν τότε ψηφοφόρος του Γ. Παπανδρέου, μου ήταν αδιανόητο να τον χαρακτηρίσω «Γιωργάκη» (ακόμη και στο FB), όπως ακριβώς μου φαίνεται ασύλληπτο σήμερα να χαρακτηρίζουν «Κούλη» τον κ. Μητσοτάκη κάποιοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, χωρίς καν να αντιλαμβάνονται όχι μόνον τον ρόλο τους, αλλά και την ανάγκη διαφύλαξης της προσωπικής τους αξιοπρέπειας.
«Δηλαδή στο παρελθόν οι κυβερνήσεις δεν παρενέβαιναν στην ΕΡΤ;», είναι σαν να ακούω κάποιους να ρωτούν. Θα αντιστρέψω το ερώτημα. Θυμάστε ποτέ να έχει καταλογιστεί στη Μαρία Χούκλη ή στον Προκόπη Δούκα, που παρουσίαζαν προ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κεντρικά δελτία, ότι είναι φερέφωνα του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ.; Ή τους φαντάζεστε ποτέ να αποδέχονται να παρουσιάσουν το περιβόητο ΕΡΤικό γράφημα που εμφάνισε προσφάτως τα δήθεν αντίμετρα του ΣΥΡΙΖΑ ως υψηλότερα από τα μνημονιακά μέτρα, εξευτελίζοντας κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία;
Τι θέλω να πω με δυο λόγια; Οτι η ΕΡΤ, με όλα τα στραβά της, ήδη από την εποχή του Κώστα Σημίτη κατόρθωσε σταδιακά να απεγκλωβιστεί από τον στενό κομματικό κορσέ της. Ιδίως από το 2000 και μετά, που θεσπίστηκαν αυστηροί όροι για την πρόσληψη των επιτελικών στελεχών της (τα οποία έπρεπε να εγκρίνει η Βουλή), κριτήριο πρόσληψης των δημοσιογράφων έπαψε να είναι η τυφλή συμμόρφωσή τους στην εκάστοτε εξουσία. Το αποδεικνύει αυτό ότι, σε όλη την τελευταία 20ετία, ακόμη και τις πολιτικές εκπομπές της ΕΡΤ τις παρουσίαζαν δημοσιογράφοι προερχόμενοι απ’ όλο το ιδεολογικό φάσμα. Δεν ισχυρίζομαι με αυτό ότι δεν έλειψαν και ατυχέστατες δημοσιογραφικές στιγμές, με πρωθυπουργούς να επιλέγουν για τις συνεντεύξεις τους «βολικούς» δημοσιογράφους, όπως δυστυχώς και ανεξηγήτως έκανε και η Ν.Δ. λίγο πριν από τις εκλογές του 2015. Αλλά ποτέ η ΕΡΤ δεν είχε περιέλθει στη σημερινή της δημοσιογραφική κατάντια και δυστυχώς δεν βρίσκω άλλη λέξη για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει στις τάχα ενημερωτικές εκπομπές της, με τους μετέχοντες να διαγωνίζονται για το ποιος θα γίνει πιο ευχάριστος στο Μαξίμου. Το δε απίστευτο που συμβαίνει εσχάτως είναι ότι, καθώς οι προπαγανδιστές δεν βρίσκουν κυβερνητικά επιτεύγματα να αναδείξουν, επιδίδονται καθημερινά σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια απαξίωσης της Ν.Δ. η οποία νυχθημερόν καταγγέλλεται ότι φταίει για την ανικανότητα των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως εκ τούτου, έχω μια πρόταση στην ΠΟΣΠΕΡΤ για το μνημείο που ετοιμάζει. Για να μην ξεχάσουμε όντως ποτέ την πρωτοφανώς μαύρη περίοδο που ζει η ΕΡΤ, να αναγράψει στην επιγραφή του μνημείου το εξής: «2015 - Εντεύθεν. Στηρίζουμε την κυβέρνηση, ελέγχουμε την αντιπολίτευση».
Ο υπουργός, που παρακολουθεί με ύφος αυτάρεσκου Βούδα, καμώνεται αρχικά ότι εκπλήσσεται. Κάνει μια μικρή παύση (για να εκπέμψει ότι σκέφτεται) και με περισπούδαστο ύφος κακού ηθοποιού απαντά: «Πραγματικά με αιφνιδιάσατε. Αλλά δεν θα αποφύγω το δύσκολο ερώτημά σας».
Ο κωμικοτραγικός διάλογος είναι πραγματικός και συνέβη επί χούντας στα στούντιο της ΕΡΤ στις αρχές του ’70. Είναι δε από τις πρώτες δημοσιογραφικές ιστορίες που θυμάμαι να μου
διηγείται ξεκαρδισμένος ο πατέρας μου για να μου μεταδώσει πόσο γελοίο μπορεί να γίνει το επάγγελμά μας, όταν μια συνέντευξη είναι στημένη. Οχι, δεν είναι ο Στάθης Καλύβας η αιτία που θυμήθηκα το χουντικό περιστατικό. Αφορμή στάθηκε το μνημείο που αποφάσισε να στήσει στο ραδιομέγαρο η ΠΟΣΠΕΡΤ, για να μην ξεχάσουμε, λέει, το μαύρο στην ΕΡΤ. Χωρίς να αντιλαμβάνονται οι δυστυχείς συνδικαλιστές ότι το πραγματικό μαύρο στην ΕΡΤ το έχει επιβάλει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία διετία αντιμετωπίζοντας τη δημόσια τηλεόραση σαν τσιφλίκι του. Μαύρο που της έχουν ρίξει ευλόγως και οι τηλεθεατές, καθώς δεν ανέχονται την τόσο εξόφθαλμη φιλοκυβερνητική προπαγάνδα που επιχειρείται νυχθημερόν σε όλες τις «δημοσιογραφικές» εκπομπές της.
Δεν έβαλα τυχαία το «δημοσιογραφικές» εντός εισαγωγικών. Οσοι εργαστήκαμε στην ΕΡΤ στο παρελθόν τηρούσαμε έναν άγραφο κανόνα, τον οποίο κανείς βέβαια δεν μας δίδαξε. Αισθανόμασταν αυτονόητη την υποχρέωσή μας να προσπαθούμε διαρκώς να είμαστε όσο πιο αμερόληπτοι μπορούσαμε, έχοντας πλήρη επίγνωση πως οποιοσδήποτε δημοσιογράφος εργάζεται σε δημόσιο ΜΜΕ έχει ως εργοδότη του τους πολίτες. Ολους τους πολίτες και όχι αυτούς που ψηφίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Προσωπικά μάλιστα δεν σας κρύβω πως το διάστημα που εργάστηκα στην ΕΡΤ (και επί Ν.Δ. και επί ΠΑΣΟΚ) ήμουν πολύ πιο μετριοπαθής, ακόμη και στα σχόλιά μου στην «Κ». Κι αυτό, για να μην μπορεί κανείς να μου καταλογίσει κομματική μεροληψία στην παρουσία μου στο δημόσιο κανάλι, έστω για κάποιο γραπτό σχόλιό μου.
Για να το πω με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια, καίτοι δεν ήμουν τότε ψηφοφόρος του Γ. Παπανδρέου, μου ήταν αδιανόητο να τον χαρακτηρίσω «Γιωργάκη» (ακόμη και στο FB), όπως ακριβώς μου φαίνεται ασύλληπτο σήμερα να χαρακτηρίζουν «Κούλη» τον κ. Μητσοτάκη κάποιοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, χωρίς καν να αντιλαμβάνονται όχι μόνον τον ρόλο τους, αλλά και την ανάγκη διαφύλαξης της προσωπικής τους αξιοπρέπειας.
«Δηλαδή στο παρελθόν οι κυβερνήσεις δεν παρενέβαιναν στην ΕΡΤ;», είναι σαν να ακούω κάποιους να ρωτούν. Θα αντιστρέψω το ερώτημα. Θυμάστε ποτέ να έχει καταλογιστεί στη Μαρία Χούκλη ή στον Προκόπη Δούκα, που παρουσίαζαν προ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κεντρικά δελτία, ότι είναι φερέφωνα του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ.; Ή τους φαντάζεστε ποτέ να αποδέχονται να παρουσιάσουν το περιβόητο ΕΡΤικό γράφημα που εμφάνισε προσφάτως τα δήθεν αντίμετρα του ΣΥΡΙΖΑ ως υψηλότερα από τα μνημονιακά μέτρα, εξευτελίζοντας κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία;
Τι θέλω να πω με δυο λόγια; Οτι η ΕΡΤ, με όλα τα στραβά της, ήδη από την εποχή του Κώστα Σημίτη κατόρθωσε σταδιακά να απεγκλωβιστεί από τον στενό κομματικό κορσέ της. Ιδίως από το 2000 και μετά, που θεσπίστηκαν αυστηροί όροι για την πρόσληψη των επιτελικών στελεχών της (τα οποία έπρεπε να εγκρίνει η Βουλή), κριτήριο πρόσληψης των δημοσιογράφων έπαψε να είναι η τυφλή συμμόρφωσή τους στην εκάστοτε εξουσία. Το αποδεικνύει αυτό ότι, σε όλη την τελευταία 20ετία, ακόμη και τις πολιτικές εκπομπές της ΕΡΤ τις παρουσίαζαν δημοσιογράφοι προερχόμενοι απ’ όλο το ιδεολογικό φάσμα. Δεν ισχυρίζομαι με αυτό ότι δεν έλειψαν και ατυχέστατες δημοσιογραφικές στιγμές, με πρωθυπουργούς να επιλέγουν για τις συνεντεύξεις τους «βολικούς» δημοσιογράφους, όπως δυστυχώς και ανεξηγήτως έκανε και η Ν.Δ. λίγο πριν από τις εκλογές του 2015. Αλλά ποτέ η ΕΡΤ δεν είχε περιέλθει στη σημερινή της δημοσιογραφική κατάντια και δυστυχώς δεν βρίσκω άλλη λέξη για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει στις τάχα ενημερωτικές εκπομπές της, με τους μετέχοντες να διαγωνίζονται για το ποιος θα γίνει πιο ευχάριστος στο Μαξίμου. Το δε απίστευτο που συμβαίνει εσχάτως είναι ότι, καθώς οι προπαγανδιστές δεν βρίσκουν κυβερνητικά επιτεύγματα να αναδείξουν, επιδίδονται καθημερινά σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια απαξίωσης της Ν.Δ. η οποία νυχθημερόν καταγγέλλεται ότι φταίει για την ανικανότητα των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως εκ τούτου, έχω μια πρόταση στην ΠΟΣΠΕΡΤ για το μνημείο που ετοιμάζει. Για να μην ξεχάσουμε όντως ποτέ την πρωτοφανώς μαύρη περίοδο που ζει η ΕΡΤ, να αναγράψει στην επιγραφή του μνημείου το εξής: «2015 - Εντεύθεν. Στηρίζουμε την κυβέρνηση, ελέγχουμε την αντιπολίτευση».
Κ. Ζούλας-Καθημερινή
