«Να μου κοπούν τα χέρια αν ξανανοίξω εγώ επιχείρηση στην Ελλάδα»... μου έλεγε χθες κάποιος . !!
Ο άνθρωπος άνοιξε μια ΕΠΕ το 2000, την έκλεισε το 2003 γιατί δεν πήγε καλά. Πριν την κλείσει ...φρόντισε να εξοφλήσει μέχρι και το τελευταίο ευρώ προς το δημόσιο και τους ιδιώτες... Μετά από 8 χρόνια λαμβάνει επιστολή από το ΙΚΑ για να εμφανιστεί για έλεγχο. «Μου ζητάνε να προσκομίσω έγγραφα που αποδεικνύουν ότι έχω καταβάλει τις εισφορές του 2000»... (Τα έγγραφα είναι στη διάθεση οποιασδήποτε δημόσιας αρχής...) Τα ίδια συμβαίνουν και στον ΟΑΕΕ και χειρότερα είναι τα πράγματα στις εφορίες, όπου γραφειοκράτες και διεφθαρμένοι αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε επιχείρηση σαν όχληση και υποψήφιο θύμα...Ο ιστός του δημοσίου που έχει να κάνει με τις επιχειρήσεις, αλλά και τους ιδιώτες ασφαλισμένους και φορολογούμενους, θα πρέπει να διαλυθεί και να επανασυσταθεί εκ του μηδενός με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. «Για να ανοίξω μια επιχείρηση στις ΗΠΑ ή την Κύπρο μπορώ να το κάνω μέσω ίντερνετ σε δεκαπέντε λεπτά. Το ίδιο και για να την κλείσω...
Στην Ελλάδα οκτώ χρόνια μετά την επίσημη διάλυση της εταιρείας μου στέλνουν ειδοποιητήρια για ελέγχους»...
Φαστ Κραχ...
Πέρυσι μιλούσαν για επανακρατικοποίηση του ΟΤΕ και του ΟΛΠ. Η πραγματικότητα τούς ξύπνησε με άγριο τρόπο από το λήθαργο. Ένα χρόνο μετά, και αφού έχουν προηγηθεί χρεοκοπίες και μνημόνια, μιλάνε για κρατικό τραπεζικό πυλώνα με 2,5 τράπεζες. Μιλάνε για διακρατικές συμφωνίες που θα εξασφαλίσουν μεγάλες επενδύσεις από το Κατάρ, τη Λιβύη του Καντάφι και άλλες προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις τις παγκόσμιας επενδυτικής κοινότητας...
Η ιστορία του Αστακού είναι ενδεικτική της κατάληξης που μπορεί να έχει αυτή η φιλοσοφία τριτοκοσμικού σοσιαλιστικού υπερρεαλισμού... Από fast track σε fast crash όπως έλεγε χθες ο τίτλος της Καθημερινής... Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια φτωχή επανέκδοση ενός τριτοκοσμικού κρατικού καπιταλισμού σε συνθήκες χρεοκοπίας. Λέω τριτοκοσμικού και όχι νοτιοευρωπαϊκού, γιατί η διαφθορά και η αναποτελεσματικότητα του κρατικού τομέα δεν το επιτρέπει...
Θα τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον ύφαλο της χρεοκοπίας; Η Κούβα απολύει 500.000 κρατικούς υπαλλήλους, η Βρετανία μειώνει τις θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα κατά περισσότερο από 490.000 προκειμένου, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα, να μειώσει το έλλειμμα από 11% του ΑΕΠ σε 2% μέσα σε τέσσερα χρόνια. Εμείς φιλοδοξούμε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία ανακυκλώνοντας υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους από τη μια υπηρεσία στην άλλη, επιχειρώντας να τους κόψουμε διάφορα επιδόματα όπως αυτό για ζέσταμα της μηχανής ή το άλλο για πλύσιμο των χεριών...
Οι μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό είναι καλές για να γεμίζουν πρωτοσέλιδα. Αν δεν υπάρξει θετικό περιβάλλον για νέες επενδύσεις γενικότερα, ούτε μεγάλες επενδύσεις θα προκύψουν, αλλά και όσες έχουν απομείνει θα συνεχίσουν να φυλλοροούν...
Η κυβέρνηση δείχνει σύγχυση και αναποτελεσματικότητα (με επιεικείς χαρακτηρισμούς). Η αξιωματική αντιπολίτευση ρητορεύει σαν να μην πρόκειται για το ίδιο κόμμα που "δραπέτευσε" πέρυσι από την κυβέρνηση, έχοντας φέρει τη χώρα σε χρεοκοπία. Η μικρή αντιπολίτευση μοιάζει παντελώς ανεύθυνη και αφερέγγυα. Στην ουσία πρόκειται για μηχανισμούς στελεχών που βιοπορίζονται από την πολιτική καταγγέλλοντας τα πάντα για χάρη συσπείρωσης του εκλογικού ποιμνίου. Η μόνη εγγύηση ότι θα λειτουργεί η κρατική μηχανή το επόμενο εξάμηνο είναι τα 110 δισ. του μνημονίου.
