Στόμιο, Αγία Κυριακή, Λαγκούβαρδος, Μάραθος, νήσος Πρώτη, Βρωμονέρι,
Χρυσή Άμμος, Μπούκα, Γλυφαδάκι, Ρωμανού, Πετροχώρι, Βοϊδοκοιλιά, Χρυσή
Ακτή, οι ξεχωριστοί σταθμοί μιας πορείας ανάμεσα στο Ιόνιο και στη
μεσσηνιακή ακτογραμμή...
Τα χρώματα αυτής της περιοχής είναι το χρυσό και το ασήμι.
Εδώ συνομιλούν οι χρυσές αμμουδιές με τα ασημένια φύλλα των ελιών του μεγάλου ελαιώνα που σαν βαθυπράσινη, ήρεμη, θάλασσα «σβήνει» στα πόδια του γαλαζοπράσινου Ιονίου.
Δεν είναι μόνο η Χρυσή Άμμος, η Χρυσή Ακτή και οι άλλες χρυσές αμμουδιές της ακτογραμμής από την Κυπαρισσία ως το Κορυφάσιον Άκρον, στον κόλπο του Ναβαρίνου, αλλά και ο εκτυφλωτικός χρυσός της προϊστορίας, από το ανάκτορο του βασιλιά Νέστορα και τους τάφους των Δενδρών και της Περιστεριάς, στο Μουσείο της Χώρας.
Με όλα
αυτά η ακτή της Τριφυλίας μιλάει στον ταξιδιώτη, όπως στον ελληνολάτρη
γάλλο δημοσιογράφο Ρενέ Πυώ (1878-1937), ο οποίος σημείωνε καθ' οδόν
προς την Πύλο:
«Ο δρόμος περνά κάτω από σκιερές ελιές και ευκαλύπτους, διασχίζει πλούσιες καλλιέργειες. Αριστερά, η ωχρή ψηλή κορυφογραμμή των βουνών της Μεσσηνίας.
Δεξιά, κατά διαστήματα, το βαθύ πράσινο του Ιονίου». Και όταν βρισκόταν στην περιοχή των Γαργαλιάνων, σκεφτόταν: «Το τοπίο είναι μεγαλειώδες, αξίζει να κτιστούν εδώ βίλες και ένα ξενοδοχείο για ονειροπόλους, φίλους της ηρεμίας και των μεγάλων οριζόντων». Και όντως η ηρεμία των ελαιώνων και των εκτεταμένων αμμουδιών, και οι μεγάλοι ορίζοντες, είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ακτής.
Ειδικά στο τέρμα αυτής της διαδρομής, πάνω από τη Χρυσή Ακτή, από τους προμαχώνες του Νιόκαστρου της Πύλου, η θέα των ανοιχτών οριζόντων πάνω από τα νησιά του
κόλπου του Ναβαρίνου είναι η πλέον συναρπαστική.
Αλλά για να καταλήξεις εκεί, πρέπει να διατρέξεις ένα παλίμψηστο όμορφων εικόνων που η καθεμία διηγείται και μια ξεχωριστή ιστορία: Στόμιο, Αγία Κυριακή, Λαγκούβαρδος, Μάραθος, νήσος Πρώτη, Βρωμονέρι, Χρυσή Άμμος, Μπούκα, Γλυφαδάκι, Ρωμανού, Πετροχώρι, Βοϊδοκοιλιά, Χρυσή Ακτή...
ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ «ΣΟΥΕΛ» ΤΟΥ ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΥ
Η Κυπαρισσία έχει τη δική της, ξεχωριστή ζωή, τις δικές της αμμουδιές και τη γραφική παλιά πόλη γύρω από το κάστρο. Από εδώ η κεντρική οδός τραβά για τον νοτιά, φτάνει στα Φιλιατρά και συνεχίζει προς Μάραθο.
Από αυτόν τον παραλιακό δρόμο ξεφεύγουν δρομάκια που βγάζουν συχνά σε... εκπλήξεις. Μια από τις πιο ισχυρές είναι η υπέροχη παραλία του Στόμιου (9 χλμ. μετά την Κυπαρισία, παράκαμψη δεξιά του κεντρικού δρόμου και 5 χλμ. εσωτερικού δρόμου μέχρι την παραλία).
Η δεύτερη βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο, μετά το παραλιακό χωριό Αγία Κυριακή (5 χλμ. μετά τα Φιλιατρά), λίγο μετά το γεφυράκι του Λαγκούβαρδου, 3 χλμ. πριν από τον Μάραθο.
Στρίβεις προς την παραλία του Λαγκούβαρδου και συνήθως βρίσκεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα θεόρατα κύματα που συχνά «στολίζουν» τις κορυφές τους τολμηροί σέρφερ, ακόμη και χειμώνα καιρό.
Αυτοί οι απίθανοι αναβάτες των κυμάτων τολμούν φοβερά σλάλομ στη ράχη του ιδανικού «σουέλ».
Και τα κύματα εδώ είναι πραγματικά μεγάλα και επικίνδυνα λόγω των
ρευμάτων.
Αυτή η παραλία είναι από τις λίγες στην Ελλάδα (υπάρχουν και η Κολυμπήθρα στην Τήνο, η Λυγιά στην Πάργα, η Μεσαχτή στην Ικαριά) όπου οι καβαλάρηδες των κυμάτων βρίσκουν τον παράδεισό τους. Αλλά γενικώς η παραλία είναι θερινός παράδεισος, καθώς η πλούσια, ξανθιά, αμμουδιά φτάνει ως το παραλιακό μέτωπο του ελαιώνα.
Και βέβαια δεν την τιμούν αυτή την εποχή μόνο οι σέρφερ, αλλά και οι κολυμβητές, σε ένα μεγάλο, καλοκαιρινό πανηγύρι που στήνεται γύρω από το «μότο»: «Μέσα στη θάλασσα σκέπτεσαι πάντα θετικά»...
ΓΙΑΛΟ-ΓΙΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΛΟ
Από το «μπαλκόνι» των Γαργαλιάνων βλέπεις τη βαθυπράσινη «θάλασσα» των ελαιοδέντρων να κυματίζει ως τη γαλάζια θάλασσα του Ιονίου. Στο ακρογιάλι στέκει το μικρό χωριό Μάραθος (Μαραθούπολη επισήμως, 4 χλμ. από τους Γαργαλιάνους) και απέναντι από τα σπίτια, τις παλιές αποθήκες, τις ταβέρνες και το μικρό λιμανάκι με τα ψαροκάικα, ταξιδεύει σαν γιγαντιαίος κροκόδειλος ξαπλωμένος στα νερά η νήσος Πρώτη.
Το άγγιγμα του Φοίβου το ηλιοβασίλεμα στο σώμα του νησιού είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή του κύκλου του φωτός και της σκιάς σε αυτόν τον τόπο.
Η βαθιά χαρακιά του νέου αυτοκινητοδρόμου πάνω στον ελαιώνα είναι εμφανέστατη από εδώ πάνω. Αντιθέτως, ο παλιός παραλιακός δρόμος με τις πολλές στροφές είναι αφανής, αλλά παραμένει γοητευτικότερος.
Μετά τον Μάραθο, οι στενοί δρόμοι ανάμεσα στα κτήματα φεύγουν δεξιά για τις παραλίες Βρωμονέρι και Αγιά Σωτήρα, απ' όπου αρχίζει η πραγματική Χρυσή Αμμος, μια ατελείωτη, απίθανη αμμουδιά, όπου ο κάθε ταξιδιώτης θα βρει οπωσδήποτε τη δική του γωνιά.
Διασχίζοντας πάντα λιοχώραφα ή αμπέλια, ο δρόμος συναντά το χωριό Τραγάνα και λίγο μετά αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη η εκπληκτική πανοραμική εικόνα του όρμου του Ναβαρίνου με τη Σφακτηρία και την Πύλο.
Η περιοχή Ρωμανού έχει εισέλθει πλέον στον παγκόσμιο χάρτη του πολυτελούς τουρισμού, καθώς άρχισαν να λειτουργούν τα ξενοδοχεία της Costa Navarino.
Έτσι φτάνεις στη Γιάλοβα (19 χλμ. από τον Μάραθο), για να πας δεξιά για Χρυσή Ακτή, λιμνοθάλασσα, Παλαιόκαστρο και Βαϊδοκοιλιά ή να συνεχίσεις για την Πύλο (6 χλμ. από τη Γιάλοβα).
Μετά το χωριό Ρωμανός και την υπέροχη αμμουδιά του ο εσωτερικός παραλιακός δρόμος συναντά τον κεντρικό που οδηγεί στην Πύλο.
Στον μοιχό του κόλπου του Ναβαρίνου βρίσκεται το χωριό Γιάλοβα, όπου μια πινακίδα δείχνει δεξιά προς μια άλλη Χρυσή Ακτή (3 χλμ.) και προς Βοϊδοκοιλιά (5 χλμ.), την τέλεια παραλία της περιοχής. Ψηλά πάνω από τη λιμνοθάλασσα ορθώνεται η χερσόνησος που στεφανώνεται από το Παλαιόκαστρο, το κάστρο που έκτισαν οι Φράγκοι από το 1281 ως το 1289.
Η πινακίδα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας δείχνει το μονοπάτι που ανηφορίζει στο γρανιτένιο Κορυφάσιον Άκρον ως την πόρτα του Παλαιόκαστρου, η οποία όμως είναι κλειστή λόγω επικινδυνότητας των ερειπίων.
Η διαδρομή όμως ως εκεί και η θέα αποζημιώνουν τον πεζοπόρο..neoskosmos.com
Τα χρώματα αυτής της περιοχής είναι το χρυσό και το ασήμι.
Εδώ συνομιλούν οι χρυσές αμμουδιές με τα ασημένια φύλλα των ελιών του μεγάλου ελαιώνα που σαν βαθυπράσινη, ήρεμη, θάλασσα «σβήνει» στα πόδια του γαλαζοπράσινου Ιονίου.
Δεν είναι μόνο η Χρυσή Άμμος, η Χρυσή Ακτή και οι άλλες χρυσές αμμουδιές της ακτογραμμής από την Κυπαρισσία ως το Κορυφάσιον Άκρον, στον κόλπο του Ναβαρίνου, αλλά και ο εκτυφλωτικός χρυσός της προϊστορίας, από το ανάκτορο του βασιλιά Νέστορα και τους τάφους των Δενδρών και της Περιστεριάς, στο Μουσείο της Χώρας.
Με όλα
«Ο δρόμος περνά κάτω από σκιερές ελιές και ευκαλύπτους, διασχίζει πλούσιες καλλιέργειες. Αριστερά, η ωχρή ψηλή κορυφογραμμή των βουνών της Μεσσηνίας.
Δεξιά, κατά διαστήματα, το βαθύ πράσινο του Ιονίου». Και όταν βρισκόταν στην περιοχή των Γαργαλιάνων, σκεφτόταν: «Το τοπίο είναι μεγαλειώδες, αξίζει να κτιστούν εδώ βίλες και ένα ξενοδοχείο για ονειροπόλους, φίλους της ηρεμίας και των μεγάλων οριζόντων». Και όντως η ηρεμία των ελαιώνων και των εκτεταμένων αμμουδιών, και οι μεγάλοι ορίζοντες, είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ακτής.
Ειδικά στο τέρμα αυτής της διαδρομής, πάνω από τη Χρυσή Ακτή, από τους προμαχώνες του Νιόκαστρου της Πύλου, η θέα των ανοιχτών οριζόντων πάνω από τα νησιά του
Αλλά για να καταλήξεις εκεί, πρέπει να διατρέξεις ένα παλίμψηστο όμορφων εικόνων που η καθεμία διηγείται και μια ξεχωριστή ιστορία: Στόμιο, Αγία Κυριακή, Λαγκούβαρδος, Μάραθος, νήσος Πρώτη, Βρωμονέρι, Χρυσή Άμμος, Μπούκα, Γλυφαδάκι, Ρωμανού, Πετροχώρι, Βοϊδοκοιλιά, Χρυσή Ακτή...
ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ «ΣΟΥΕΛ» ΤΟΥ ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΥ
Η Κυπαρισσία έχει τη δική της, ξεχωριστή ζωή, τις δικές της αμμουδιές και τη γραφική παλιά πόλη γύρω από το κάστρο. Από εδώ η κεντρική οδός τραβά για τον νοτιά, φτάνει στα Φιλιατρά και συνεχίζει προς Μάραθο.
Από αυτόν τον παραλιακό δρόμο ξεφεύγουν δρομάκια που βγάζουν συχνά σε... εκπλήξεις. Μια από τις πιο ισχυρές είναι η υπέροχη παραλία του Στόμιου (9 χλμ. μετά την Κυπαρισία, παράκαμψη δεξιά του κεντρικού δρόμου και 5 χλμ. εσωτερικού δρόμου μέχρι την παραλία).
Η δεύτερη βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο, μετά το παραλιακό χωριό Αγία Κυριακή (5 χλμ. μετά τα Φιλιατρά), λίγο μετά το γεφυράκι του Λαγκούβαρδου, 3 χλμ. πριν από τον Μάραθο.
Στρίβεις προς την παραλία του Λαγκούβαρδου και συνήθως βρίσκεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα θεόρατα κύματα που συχνά «στολίζουν» τις κορυφές τους τολμηροί σέρφερ, ακόμη και χειμώνα καιρό.
Αυτοί οι απίθανοι αναβάτες των κυμάτων τολμούν φοβερά σλάλομ στη ράχη του ιδανικού «σουέλ».
Αυτή η παραλία είναι από τις λίγες στην Ελλάδα (υπάρχουν και η Κολυμπήθρα στην Τήνο, η Λυγιά στην Πάργα, η Μεσαχτή στην Ικαριά) όπου οι καβαλάρηδες των κυμάτων βρίσκουν τον παράδεισό τους. Αλλά γενικώς η παραλία είναι θερινός παράδεισος, καθώς η πλούσια, ξανθιά, αμμουδιά φτάνει ως το παραλιακό μέτωπο του ελαιώνα.
Και βέβαια δεν την τιμούν αυτή την εποχή μόνο οι σέρφερ, αλλά και οι κολυμβητές, σε ένα μεγάλο, καλοκαιρινό πανηγύρι που στήνεται γύρω από το «μότο»: «Μέσα στη θάλασσα σκέπτεσαι πάντα θετικά»...
ΓΙΑΛΟ-ΓΙΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΛΟ
Από το «μπαλκόνι» των Γαργαλιάνων βλέπεις τη βαθυπράσινη «θάλασσα» των ελαιοδέντρων να κυματίζει ως τη γαλάζια θάλασσα του Ιονίου. Στο ακρογιάλι στέκει το μικρό χωριό Μάραθος (Μαραθούπολη επισήμως, 4 χλμ. από τους Γαργαλιάνους) και απέναντι από τα σπίτια, τις παλιές αποθήκες, τις ταβέρνες και το μικρό λιμανάκι με τα ψαροκάικα, ταξιδεύει σαν γιγαντιαίος κροκόδειλος ξαπλωμένος στα νερά η νήσος Πρώτη.
Το άγγιγμα του Φοίβου το ηλιοβασίλεμα στο σώμα του νησιού είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή του κύκλου του φωτός και της σκιάς σε αυτόν τον τόπο.
Η βαθιά χαρακιά του νέου αυτοκινητοδρόμου πάνω στον ελαιώνα είναι εμφανέστατη από εδώ πάνω. Αντιθέτως, ο παλιός παραλιακός δρόμος με τις πολλές στροφές είναι αφανής, αλλά παραμένει γοητευτικότερος.
Μετά τον Μάραθο, οι στενοί δρόμοι ανάμεσα στα κτήματα φεύγουν δεξιά για τις παραλίες Βρωμονέρι και Αγιά Σωτήρα, απ' όπου αρχίζει η πραγματική Χρυσή Αμμος, μια ατελείωτη, απίθανη αμμουδιά, όπου ο κάθε ταξιδιώτης θα βρει οπωσδήποτε τη δική του γωνιά.
Διασχίζοντας πάντα λιοχώραφα ή αμπέλια, ο δρόμος συναντά το χωριό Τραγάνα και λίγο μετά αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη η εκπληκτική πανοραμική εικόνα του όρμου του Ναβαρίνου με τη Σφακτηρία και την Πύλο.
Η περιοχή Ρωμανού έχει εισέλθει πλέον στον παγκόσμιο χάρτη του πολυτελούς τουρισμού, καθώς άρχισαν να λειτουργούν τα ξενοδοχεία της Costa Navarino.
Έτσι φτάνεις στη Γιάλοβα (19 χλμ. από τον Μάραθο), για να πας δεξιά για Χρυσή Ακτή, λιμνοθάλασσα, Παλαιόκαστρο και Βαϊδοκοιλιά ή να συνεχίσεις για την Πύλο (6 χλμ. από τη Γιάλοβα).
Μετά το χωριό Ρωμανός και την υπέροχη αμμουδιά του ο εσωτερικός παραλιακός δρόμος συναντά τον κεντρικό που οδηγεί στην Πύλο.
Στον μοιχό του κόλπου του Ναβαρίνου βρίσκεται το χωριό Γιάλοβα, όπου μια πινακίδα δείχνει δεξιά προς μια άλλη Χρυσή Ακτή (3 χλμ.) και προς Βοϊδοκοιλιά (5 χλμ.), την τέλεια παραλία της περιοχής. Ψηλά πάνω από τη λιμνοθάλασσα ορθώνεται η χερσόνησος που στεφανώνεται από το Παλαιόκαστρο, το κάστρο που έκτισαν οι Φράγκοι από το 1281 ως το 1289.
Η πινακίδα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας δείχνει το μονοπάτι που ανηφορίζει στο γρανιτένιο Κορυφάσιον Άκρον ως την πόρτα του Παλαιόκαστρου, η οποία όμως είναι κλειστή λόγω επικινδυνότητας των ερειπίων.
Η διαδρομή όμως ως εκεί και η θέα αποζημιώνουν τον πεζοπόρο..neoskosmos.com
