Η ζωγράφος Κούλα
Μαραγκοπούλου θεωρείται ο κυριότερες
εκπροσώπους του εξπρεσιονισμού της μεταπολεμικής γενιάς.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή
Ζωγραφικής του Π. Βυζάντιου και της Α. Στύλου-Διαμαντοπούλου. Υπήρξε ιδρυτικό
μέλος του Καλλιτεχνικού Σωματείου Ελληνίδων. Πραγματοποίησε, από το 1953 και
εξής, δεκαοκτώ ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε ομαδικές στην Ελλάδα και το
εξωτερικό [Πανελλήνιες (1952, 1957, 1960, 1963, 1965, 1973, 1987), Biennale
Αλεξανδρείας (1959), Peinture Grecque Contemporaine (Βρυξέλλες, 1964) κ.ά.].
Εργάστηκε για τρία χρόνια κοντά στον Γιώργο Μπουζιάνη, γεγονός που την επηρέασε σημαντικά. Έτσι, οι συνθέσεις της δομούνται με χρώμα, το οποίο έχει το εξπρεσιονιστικό ύφος και την ένταση των έργων του Μπουζιάνη, οι μορφές αποδίδονται αφαιρετικά, το σχέδιο είναι λιτό και αποσπασματικό. Από το 1970 η σημασία του χρώματος, ως βασικού παράγοντα της σύνθεσης, υποτόνησε και το βάρος μετατέθηκε στην απόδοση όγκων. Ζωγράφισε τοπία, προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις.
Έργα της στεγάζονται στην Εθνική Πινακοθήκη
Αθηνών, στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, στις Δημοτικές Πινακοθήκες Ρόδου,
Καλαμών και Ναυπλίου. Άλλα έργα της βρίσκονται στην ΑΤΕ-ΕΤΕ-ΚΤΕ, στο Υπουργείο
Παιδείας, στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές
στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η ίδια ήταν ιδρυτικό μέλος του Σωματείου
Ελληνίδων Καλλιτεχνών.
Πέθανε στις 6 Μαΐου του
1997. Η κηδεία της έγινε την επόμενη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
