Αραγε
πόση θέληση για μάθηση κρύβει ένα παιδί που ξυπνάει στις 5 τα
ξημερώματα και περπατάει χιλιόμετρα έως τη στάση του λεωφορείου για να
πάει στο σχολείο του; Πόση θέληση για μάθηση κρύβει ένα παιδί που ζει
απομονωμένο σε κάποιο ορεινό χωριό και χωρίς την παραμικρή εξωσχολική
βοήθεια κερδίζει μία θέση στο Πανεπιστήμιο; Οταν το όνειρο να βελτιώσουν
τη ζωή τους, δίνει φτερά στα παιδιά, τότε καμία δυσκολία δεν τα
εμποδίζει.
Το ίδιο μπορείς να αναρωτηθείς και για το πόση ευσυνειδησία επιτελούν το
λειτούργημα του δασκάλου και του καθηγητή αυτοί που με μισθό λιγότερο
των 1.000 ευρώ μετακινούνται σε απομακρυσμένα σχολεία και πέραν του
διδακτικού τους ωραρίου εθελοντικά διδάσκουν τους μαθητές που δεν έχουν
τη δυνατότητα φροντιστηριακής υποστήριξης.
Ερωτήματα στα οποία μπορεί να πάρει κανείς απαντήσεις μέσα από τις
τάξεις του Λυκείου Καλαβρύτων και κάθε σχολείου αντίστοιχου με αυτό της
ιστορικής πόλης. Ερωτήματα που σαφώς δεν απασχολούν τον μαθητή που
θεωρεί τα πάντα γύρω του αυτονόητα και η μοναδική του αγωνία εστιάζεται
στην απόκτηση του κινητού τελευταίας τεχνολογίας. Οπως δεν απασχολούν
και τον καθηγητή που μπαίνει στην τάξη τυπικά και αδημονώντας κοιτάει το
ρολόι του να χτυπήσει το κουδούνι και να πάει για τα ιδιαίτερά του.
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ
Από τους 23 φετινούς υποψηφίους στις πανελλήνιες εξετάσεις, εισήχθησαν
στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση οι 17 και σημειωτέον οι περισσότεροι χωρίς
καμία φροντιστηριακή υποστήριξη. Το μόνο που διέθεταν ήταν το πάθος τους
για διάβασμα.
Πάθος το οποίο ενίσχυσαν και ενθάρρυναν οι καθηγητές τους που εθελοντικά
παρέμειναν στις σχολικές αίθουσες πέραν του ωραρίου τους για να
βοηθήσουν τους μαθητές τους και να τους καλύψουν τυχόν κενά. Αγώνας και
προσπάθεια που δικαιώθηκε όταν ανακοινώθηκαν τα ονόματα των επιτυχόντων.
Ανάμεσα σε αυτά οι, Αγάπη Χρυσανθακοπούλου που πέρασε στο Τμήμα
Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών Πάτρας, Δήμητρα
Στεφανοπούλου Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας Ιωαννίνων,
Δημήτρης Αθανασόπουλος Μηχανικών Πληροφορικής Πανεπιστήμιο Δυτικής
Μακεδονίας, Γεώργιος Θανόπουλος Φιλολογία Πάτρας, Μαρίνα Κανελλοπούλου
Παιδαγωγική Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστήμιο Κρήτης, Αρετή Καρατζά
Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών Πολυτεχνείο Κρήτης.
Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
«Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμάς είναι η ανταμοιβή της προσπάθειας
αυτών των παιδιών. Οταν ξέρεις ότι ένα παιδί ξεκινάει από το σπίτι του
πριν να ξημερώσει και αλλάζει δύο οχήματα, ΙΧ και λεωφορείο για να
φτάσει στο σχολείο δεν μπορείς παρά να το στηρίξεις και να το
ενθαρρύνεις για να πετύχει τον στόχο του» μας είπε ο διευθυντής του
Λυκείου Καλαβρύτων, Βασίλειος Σπανός. «Είναι παιδιά που έχουν θέληση και
φυσικά τη στήριξη της οικογένειάς τους. Γιατί δεν είναι εύκολο για μία
αγροτική οικογένεια που ζει χιλιόμετρα μακριά από τον κεντρικό οδικό
άξονα να στηρίξει την καθημερινή μετακίνηση των παιδιών του από και προς
το σχολείο» προσθέτει ο κ. Σπανός.
«Ολοι οι συνάδελφοι κάνουμε μία κοινή προσπάθεια για να βοηθήσουμε αυτά
τα παιδιά. Γι' αυτό και εθελοντικά γίνονταν μάθημα, μετά το τέλος του
σχολείου, σε όσα παιδιά ήθελαν και δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε
φροντιστήριο. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε απέναντι στον
αγώνα αυτών των παιδιών και των οικογένειών τους».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι καθηγητές μάς ενθάρρυναν»
Ο Φίλιππος Ζησιμόπουλος είναι ένας από τους επιτυχόντες του Λυκείου
Καλαβρύτων. Εισήχθη στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εκφράζει την ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα αλλά και τον θαυμασμό του
για τους συμμαθητές του που παρά την καθημερινή πολύωρη ταλαιπωρία των
μετακινήσεων πέτυχαν στο στόχο τους.
«Είχα συμμαθητές που ξυπνούσαν νωρίς το πρωί για να έρθουν στο σχολείο.
Αρκετοί χωρίς φροντιστήρια και κάποια άλλη υποστήριξη αλλά με θέληση για
διάβασμα. Η μόνη βοήθεια που είχαν ήταν από το σχολείο» μας είπε ο
Φίλιππος, σημειώνοντας ότι μπορεί ο ρόλος του σχολείου να μην γίνεται
αντιληπτός σε άλλες περιοχές, αλλά «σε εμάς παίζει καθοριστικό ρόλο.
Είμαστε 24 μαθητές στη Γ' Λυκείου και αντιλαμβάνεστε ότι είχαμε
αναπτύξει μία άλλη σχέση με τους καθηγητές μας. Μας ενθάρρυναν, μας
βοηθούσαν και λειτουργούσαμε σ' ένα φιλικό κλίμα. Ηταν δίπλα μας. Κι
αυτό μας βοήθησε όλους, άσχετα με το εάν μπορούσαμε να έχουμε εξωσχολική
βοήθεια ή όχι».
