Αμερικανοί ήρθαν στη Θεσσαλονίκη έμαθαν την κουλτούρα του... «χαλαρά» και πίνουν φανατικά φραπέ

Η Καρίνα, η Λιζ, η Αλισον και ο Νίκολας είναι τέσσερις από τους 300 Αμερικανοί φοιτητές που βρίσκονται το τελευταίο διάστημα στην Θεσσαλονίκη, έχουν μαγευτή από την ελληνική γλώσσα και την κουζίνα, δηλώνουν φανατικοί του φραπέ και φωνάζουν συνεχώς τη λέξη... χαλαρά.

Είναι τέσσερις από τους συνολικά 300 φοιτητές που φιλοξενεί το τρέχον ακαδημαϊκό εξάμηνο το American College of Thessaloniki/ ACT, μέλος του Κολλεγίου Ανατόλια, στο πλαίσιο του προγράμματος «Study Abroad». Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό Αμερικανών φοιτητών που έχει έρθει μέχρι σήμερα στη Θεσσαλονίκη, αλλά και την Ελλάδα και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Οι τέσσερις νεαροί ταξίδεψαν περίπου 9,5 χιλιάδες χιλιόμετρα προκειμένου να αναπνεύσουν... αέρα Ευρώπης, να πάρουν μια «γεύση» από τις σπουδές σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, από μια κοινωνία κι έναν πολιτισμό τελείως διαφορετικό από τον δικό τους.

«Ηρθα στην Ελλάδα γιατί ήταν όνειρο ζωής» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Καρίνα, η οποία αν και σε λίγους μήνες (την άνοιξη) θα κρατά στα χέρια της το πτυχίο των σπουδών της στο Baruch College της Νέας Υόρκης, δεν δίστασε ούτε στιγμή να ετοιμάσει τις βαλίτσες της και να έρθει στη Θεσσαλονίκη.

«Η Ελλάδα ήταν μία από τις χώρες που πάντα ήθελα να επισκεφθώ. Ένα από τα βιβλία που ήταν στη λίστα αυτών που -κατά τη μαμά μου- πρέπει να διαβάσει κάθε άνθρωπος στη ζωή του, ήταν ένα βιβλίο με τον τίτλο: Οι μύθοι της Ελλάδας και της Ρώμης. Το έχω διαβάσει πέντε φορές έως σήμερα και όλοι αυτοί οι μύθοι και οι θρύλοι με ακολουθούν...» τονίζει.

Πέραν των μαθημάτων στο Κολλέγιο, η Καρίνα «εξερευνά» τη Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της: παρακολούθησε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, συμμετείχε σε μια από τις διαδρομές του Νυχτερινού Ημιμαραθωνίου, προσπαθεί να επικοινωνήσει με ανθρώπους κάθε ηλικίας -ακόμη και με αυτούς που δεν ξέρουν αγγλικά, χρησιμοποιώντας τις λίγες λέξεις που έχει μάθει- και επιδίδεται σε γαστριμαργικές αναζητήσεις, «βουτώντας» στα άδυτα της ελληνικής κουζίνας, την οποία και, όπως λέει, λατρεύει.

Με καταγωγή από την Καραϊβική, δυσκολεύτηκε με τους φρενήρεις ρυθμούς της ζωής στη Νέα Υόρκη γι' αυτό και η «κουλτούρα του... χαλαρά» που βρήκε εδώ τής ταιριάζει απόλυτα. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε νησί και η μετάβαση στη Νέα Υόρκη, όπου τα πάντα γίνονται με πρόγραμμα, ήταν κάτι πολύ διαφορετικό απ' αυτό που είχα ως βίωμα» θα μας πει.

Αυτό, όμως, που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη της ως εικόνα της Θεσσαλονίκης είναι «η εναλλαγή του τοπίου, αυτή η αίσθηση ότι περπατάς ανάμεσα στην Ιστορία...».

Τα συσσίτια των ενοριών

Η Λιζ, η Άλισον και ο Νίκολας προσφέρουν εθελοντική εργασία στα συσσίτια της Αγίας Βαρβάρας και του Άγιου Θεράποντα (οι δύο τελευταίοι). Δεν πρόκειται για εθελοντισμό, αλλά για μια διαδραστική διαδικασία, στην οποία παίρνουμε και δίνουμε, εξηγούν οι τρεις νεαροί (πρωτοετείς) φοιτητές.
«Η συμμετοχή στα συσσίτια είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να μού συμβεί καθώς με έχουν 'αγκαλιάσει' οι κυρίες που απασχολούνται εκεί και παρ' όλο που δεν μιλούν αγγλικά κάνουν μεγάλη υπομονή μαζί μου και με φροντίζουν σαν να είμαι εγγόνι τους. Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις πως αν και είσαι τόσο μακριά από την οικογένεια και την πατρίδα σου υπάρχει κάποιος που νοιάζεται για σένα» λέει η Αλισον, πρωτοετής φοιτήτρια του Northeastern University της Βοστώνης.

Τη Ρωσίδα γιαγιά της θυμάται και η (ρωσικής καταγωγής) Λιζ, που φοιτά στο ίδιο πανεπιστήμιο με την Αλισον, κάθε φορά που διαβαίνει το κατώφλι του συσσιτίου στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας. «Κάθε εβδομάδα ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά με τις κυρίες που είναι εκεί. Μού μαθαίνουν να μαγειρεύω, με προσέχουν - μού δίνουν καφέ και κουλουράκια... Μού θυμίζουν πολύ τη δική μου γιαγιά. Όπως και στη ρωσική κουλτούρα, έτσι και στην ελληνική, ακόμη κι αν έχει φάει έναν τόνο, για τη γιαγιά σου αυτό ποτέ δεν είναι αρκετό!» λέει, γελώντας.

Τη δική του "«ακτινογραφία» στην ελληνική κοινωνία έβγαλε ο Νίκολας, μέσα από τη βοήθεια που προσφέρει κάθε Τρίτη πρωί, από τις 8 ως τις 10, στο συσσίτιο του Αγίου Θεράποντα. «Στην Αμερική -εξηγεί- κάνουμε εθελοντισμό κυρίως ωθούμενοι από τύψεις κι ενοχές, υπό την έννοια ότι αισθανόμαστε άσχημα για το γεγονός ότι έχουμε κάτι που δεν έχουν άλλοι. Εδώ, ο εθελοντισμός έχει κοινωνικό χαρακτήρα και, μάλιστα, αυτοί που προσφέρουν βοήθεια είναι άνθρωποι που και οι ίδιοι έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση».

Στη Θεσσαλονίκη, η Αλισον έμαθε, όπως λέει, πως όσο κλισέ κι αν ακούγεται το «χαλαρά», όταν γίνεται τρόπος ζωής μπορείς να απολαμβάνεις την κάθε της στιγμή, η Λιζ «βρήκε» ένα κομμάτι της ρωσικής κουλτούρας, με την οποία μεγάλωσε στο σπίτι της κι εκτίμησε ακόμη περισσότερο την προσπάθεια που έκαναν οι γονείς της για να τη διατηρήσουν ως μετανάστες στην Αμερική και ο Νίκολας απολαμβάνει το αίσθημα ελευθερίας που, όπως λέει, σού δίνει αυτή η πόλη και ο τρόπος ζωής.

Το πρόγραμμα «Study Abroad» του ACT έχει φέρει μέχρι σήμερα περισσότερους από 2.500 φοιτητές για σπουδές στη Θεσσαλονίκη.

Οι 300 νέοι που ήρθαν στα μέσα Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη θα παραμείνουν για ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο και εκτός των μαθημάτων τους στο Κολλέγιο, γνωρίζουν την πόλη, την ιστορία αλλά και τη σύγχρονη καθημερινότητα, συμμετέχοντας σε αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και δίνοντας το «παρών» σε περιβαλλοντικές δράσεις, ενώ προσφέρουν χιλιάδες ώρες εθελοντικής εργασίας σε νοσοκομεία, εκκλησίες, κέντρα νεότητας, σχολεία συνδράμοντας το έργο σωματείων και οργανώσεων στη Θεσσαλονίκη.