Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την πολιτική ζωή της χώρας, αλλά και για εμάς. Αυτό που σήμερα πρέπει να δούμε είναι πώς ως ΠΑΣΟΚ θα τοποθετηθούμε σε αυτό το νέο τοπίο. Ποιο ρόλο θα έχουμε, ποια κοινωνική ανάγκη θα υπηρετήσουμε, με ποια πρόσωπα, και με ποια στρατηγική. Πρώτα απ’ όλα να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Η χώρα μπορεί να άλλαξε κυβέρνηση, αλλά τα προβλήματα παραμένουν ίδια και χειροτερεύουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιεί βιαίως ότι δεν μπορεί ούτε να εφαρμόσει τα όσα υποσχέθηκε, ούτε να διαχειριστεί τις αυταπάτες που εξέθρεψε. Μέσα σε ένα μόλις μήνα ακυρώνει εξαγγελίες, αλλάζει πολιτική γραμμή, αρχίζει να εμφανίζει προβλήματα εσωτερικής συνοχής. Και παράλληλα αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα ότι το μνημόνιο από το οποίο εμείς τώρα θα βγαίναμε, ετοιμάζεται να αντικατασταθεί από ένα νέο, πιο σκληρό και με χειρότερους όρους, καθώς η Ελλάδα σήμερα μοιάζει να κάνει βήματα πίσω. Αν η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου συνεχίσει έτσι, είναι θέμα χρόνου η κατάσταση να επιδεινωθεί δραματικά. Η χώρα θα επιστρέψει σε πολύ δυσκολότερες μέρες από αυτές που εμείς παραδώσαμε.
Χρέος δικό μας σε αυτή τη συγκυρία είναι να αποτελέσουμε μια δύναμη αλήθειας και ευθύνης για τον τόπο. Στην οποία οι πολίτες θα μπορούν να στραφούν. Ξέρω ότι η προσπάθεια δεν θα είναι εύκολη. Ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρεύσει, οι πολίτες μπορεί να στραφούν σε άλλες δυνάμεις, χωρίς τα δικά μας βάρη. Όμως δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε πολιτική λάιφ-στάιλ, ούτε για να αμπελοφιλοσοφούμε, ούτε φυσικά μπορούμε να πούμε ότι είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που είπαμε. Θα κάνουμε την αυτοκριτική μας, αλλά δεν θα απαρνηθούμε το γεγονός ότι είμαστε η παράταξη που μάτωσε για να σταθεί η χώρα όρθια και που αδίκως πλήρωσε εκείνη τις αμαρτίες όλων. Ούτε θα απαξιώσουμε την τεράστια προσπάθειά μας, το γεγονός ότι εμείς μείναμε εδώ την ώρα που άλλοι έτρεχαν σαν ποντίκια να σωθούν.
Επειδή έχει γίνει πολύ της μόδας η λέξη αξιοπρέπεια, στη δική μου αντίληψη τίποτα δεν είναι πιο αξιοπρεπές από το να είσαι περήφανος για τις επιλογές σου, ήσυχος με τη συνείδησή σου, καθαρός με όσους σε στήριξαν. Και εμείς μπορεί εκλογικά να μην πήγαμε καλά, αλλά δώσαμε μια μάχη αξιοπρέπειας για τη χώρα και πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.
Η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη. Δεν πρέπει όμως να παραιτηθούμε από την προσπάθεια. Τι πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε:
Πρώτον, δυναμική αντιπολίτευση. Στην Βουλή, στα μίντια, στα σόσιαλ μίντια, παντού. Να δείχνουμε τα ψέματα και τα λάθη της σημερινής κυβέρνησης, αλλά να θυμίζουμε και την άδικη κριτική που εμείς δεχόμασταν.
Δεύτερον, ανανέωση εκ βάθρων παντού. Δεν εισηγούμαι αλλά και δεν αρνούμαι να συζητήσουμε ακόμη και να αλλάξουμε όνομα και σύμβολα, καθώς η ιστορική μνήμη και το δέσιμο με ένα τμήμα της κοινωνίας -ακόμα και αν αυτή την ώρα έχει διαρραγεί- είναι για εμάς πολιτικό κεφάλαιο. Χρειάζεται όμως αλλαγή σε πρόσωπα και κυρίως σε νοοτροπίες, σε θέσεις, σε πολιτικές προτεραιότητες, σε μορφές πολιτικής δράσης.
Τρίτον, να εργαστούμε για την ανασυγκρότηση και την ενότητα της Κεντροαριστεράς. Η πολυδιάσπαση δεν ευνοεί ούτε τον αγώνα μας, ούτε τη χώρα που έχει ανάγκη μια ισχυρή Κεντροαριστερά. Πρέπει να αναζητήσουμε σημεία επαφής με όσους προσδιορίζονται σε αυτό το χώρο και να δούμε πώς θα συντονίσουμε τις δράσεις μας.
Ο δρόμος μας είναι ανηφορικός και δύσκολος. Αυτή τη στιγμή είμαστε μια ηττημένη, δεν είμαστε όμως μια νεκρή παράταξη. Έχουμε σφυγμό, έχουμε πράγματα να πούμε και στο χέρι μας είναι να βρούμε ξανά το ρόλο και το δρόμο μας. Με αυτοπεποίθηση και περηφάνια. Με ενότητα και αποφασιστικότητα. Με ανανέωση παντού. Με αλήθεια. Με θάρρος και πίστη στις ιδέες και τα προτάγματα του δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Με σταθερό και αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
